Samethini's
Dans- en Showorkest
En zo ontstond de Nederlandse Same-
thini-band in september 1 945, hetaller-
eerste show- en dansorkest dat voor
het grootste gedeelte uit Indische jon
gens bestond. Onze taak was samen
met de toneelgroep van Joop Postma
cabaret- en dansavonden te verzorgen
voor de zich in Bangkok bevindende
geallieerde militairen en ex-krijgsgevan-
genen. Later kwamen daar nog de uit
Indië geëvacueerde vrouwen en kinde
ren bij. Voor de meesten betekende dit
tevens gezinshereniging. Maar er waren
ook nog buitenkampen, waar geen gele
genheid was tot entertainment. Daar
moesten we ook heen. Tenslotte werd
onze taak zo uitgebreid, dat we het niet
alleen afkonden.
Versterking kwam er uit de kampen up-
country (in het binnenland) o.a. de
Atomic Boys onder leiding van de in
vooroorlogs Batavia zeer bekende Piet
Bruyn van Rozenburg, een dansorkest
onder leiding van Hofstede en nog een
trio bestaande uit Frans de Haan, Hans
van Leeuwen en Jaap Schaap. Wij
noemden ze "de Dierentuin".
Ons Hoofdkwartier had in Bangkok een
dancing gepacht (een failliete Siamese
zaak) en in eigen beheer ontstond hier
een plaats van dansvermaak voor geal
lieerde militairen. Iedere ex-krijgsge
vangene, die vanuit Siam naar Indië
terugging, moest enkele dagen in Bang
kok verblijven voor hij transport kreeg
(meestal per vliegtuig) Elke ex-krijgs-
gevangene die in Bangkok vertoefde
kende "De Hollandclub". Daar werd
iedere avond dansmuziek verzorgd door
één van bovengenoemde bands.
Later verhuisde alles wat tot Ontwik
keling en Ontspanning (0 0) behoorde,
(lees verder volgende pagina onderaan)
Direkt na de capitulatie van Japan gaf
Overste Mantel in Bangkok aan Han
Samethini opdracht om een orkest
samen te stellen, dat kon zorgen voor
amusement voor de ex-krijgsgevange-
nen. Dit orkest was de allereerste band
die na de oorlog in Bangkok gevormd
werd. De band bestond hoofdzakelijk
uit Engelsen en Nederlanders, een
enkele Australiër en Indiër. De Engel
sen en Australiërs gingen echter al
gauw naar huis, maar wij Nederlanders
niet. Daardoor liep Samethini's orkest
in sterkte achteruit. Hij vroeg en kreeg
van Overste Mantel toestemming om
op tournee te gaan langs de diverse
kampen om het spelers-materiaal aan
te vullen.
Zo kwam Sam, zoals hij door ons ge
noemd werd, ook in het kamp Tamuan,
waar ik zat. Ook mij vroeg hij mee te
gaan naar Bangkok en samen met nog
enkele andere musici reden we de daar
opvolgende dag op de vrachtauto naar
Bangkok. We werden ondergebracht in
de gebouwen van de Chinese Chamber
of Commerce (C.C.C.) aan de Sathorn-
road.
De Samethini Band tijdens een show in Bangkok, september 1945, met enkele als
vrouwen geklede orkestleden.
In diverse krijgsgevangenkampen in Birma en Siam (Thailand) stond de Japtoedat
er groepjes werden gevormd om "cabaret"-voorstellingen te organiseren. Som
mige krijgsgevangenen hadden hun instrument meegesjouwd, andere handige
kerels maakten van een houten kist en een paar staaldraden een bas of een gitaar.
Kabels van gevlochten staaldraad werden op vernuftige wijze uit elkaar gedraaid
en zo kwam men aan "snaren". Dans en toneel werd, bij gebrek aan vrouwen, door
mannen uitgevoerd. De hier geplaatste foto, die echter genomen is na de
capitulatie van de Jappen, kan u een idee geven hoe de "actrices" er uit zagen.
Staand v.l.n.r.: Tjalie Wagenaar (gitaar). Lex Voogel (viool), Henk Spoor (drums). Bollen
(sax), Ali Brinkman (sax), Lou Bloemhard (sax), Charles Hercules (sax). Bram Koot
(stringbas). Zittend en hurkend: Hans Arriëns (accordeon), Harry Reinders (gitaar). Lex
Koot (viool en bandleider na vertrek van Sam), Dick Jansen (gitaar), Fons Ockerse
(Hawaii gitaar), Henk Eikel (trompet). Jan Liefveld (trompet) en John Ockerse (trompet
en zang).
12
