J
v -O"'. j-w.
families zou veroorloven onder één dak
te leven, echter onder voorbehoud van
ieders particuliere vrijheid? Aan dit
ideaal beantwoordde de "Toko Merah"
volkomen. Eén der huizen wellicht het
Noordelijke dat iets groter is, zal dus
door Van Imhoff en zijn echtgenote
bewoond zijn en het andere het Zuide
lijke door zijn schoonmoeder.
En daarom verbaast het ons niet, wan
neer wij Mevrouw Johanna Catharina
Pelgrom, douarière van wijlen den Wel
edelen Heer Anthony Huysman, zo mede
haar nu snel promotie makende schoon
zoon herhaalde malen aantroffen in hun
huis en woning aan de Westzijde van de
Grote Rivier.
Daarheen zien wij op 2 sept 1 734 zich
de notaris Johan van Wisvliet spoeden,
om de laatste wil der oude dame te
vernemen, die hij "ziek naar lighame en
te bed leggende, egter haar Edeles ver
stand wel hebbende", aantrof. En van
daaruit wordt zij juist vier weken later
ten grave gedragen en ter aarde besteld
in de nieuwe grafkelder, binnen de
Hollandse kerk aan de andere zijde der
grote rivier, waar reeds haar overleden
echtgenote rustte.
Wat Van Imhoff met het door het ver
scheiden zijner schoonmoeder ledig
geworden huis gedaan heeft, is on
bekend.
Onderwijl was hij op de ambtelijke lad
der weder enige sporten hoger geklom
men. In het jaar, dat hij zijn huis bouwde,
werd hij 2e secretaris der Hoge Rege
ring en water-fiscaal (hoofd der douane),
beide posten van groot vertrouwen.
Twee jaar later werd hij raad extra
ordinair, d.w.z. hij nam het ambt waar
voor een lid van de Raad van Indië,
wiens bezigheden deze elders riepen.
Daar ontmoette hij in gelijke functie zijn
verre neef en latere tegenstander Val-
ckenier, die dit ambt reeds twee jaren
bekleedde en het volgende jaar zelfs
gewoon Raadslid zou worden. Tussen
deze twee vertegenwoordigers van be
faamde Nederlandse regentengeslach
ten zou op den duur een hevige wedijver
ontbranden. Voorlopig verhinderde
Van Imhoff's benoeming tot gouver
neur van Ceylon in 1 736 een uitbar
sting. Daar, ver weg in Colombo, wist hij
de verkeerd gelopen zaken tamelijk wel
te regelen, doch hij rekende op een
spoedige terugkeer naar Batavia, waar
zijn tegenstander sedert 1 737 het ambt
van Gouverneur-Generaal bekleedde.
Van Imhoff hield derhalve het fraaie
huis aan de Kali Besar aan.
In 1 739 werd hij eindelijk op zijn her
haald verzoek als Gouverneur van Ceylon
ontslagen en op 21 april
1 740 keerde hij glorieus als lid van de
Raad van Indië naar Batavia terug. In het
Kasteel werd hij door zijn tegenstander
heus ontvangen, "met enige versnape
ring onthaalt", en na een beleefd af
scheid van Zijne Edelheid, begeleidden
enige hoge gecommitteerden de ge
wezen gouverneur van Ceylon "na Sijn
Ed. huijs, staende op de Groote Revier".
Hiermede had het statige huis zijn heer
terug.
De nu volgende acht maanden, die Van
Imhoff in zijn woning aan de Kali Besar
doorbracht, zijn zeker de meest be-
wogene van zijn ganse leven geweest.
Het bestek van dit geschrift laat niet toe,
ze in bijzonderheden te beschrijven.
Het zij voldoende mede te delen, dat de
tegenstelling tot de Gouverneur-Gene
raal zich steeds meer verscherpte,
waartoe in het bijzonderde betreurens
waardige Chinese onlusten van October
1 740 bijdroegen, toen Van Imhoff en
Valckenier als twee felle tegenstan
ders tegenover elkander stonden. Het
hoogtepunt van de twist viel op St.
Nicolaasmorgen 1740, toen de ziek
gewaande Gouverneur-Generaal zijn
politieke tegenstanders een hoogst
eigenaardige surprise bereidde. Onder
hevige protesten van de ganse Raad liet
hij drie hunner, onder welke Van Imhoff,
door "grenadiers met haar volle
geweer en de bajonetten op de lopen
der snaphanen" arresteren, hun degens
en rottingen overgeven en tussen een
dubbele rij militairen naar buiten gelei
den. Daar wachtten ieder een officier en
24 minderen, welke hen op klaarlichte
dag in eigen karossen naar hun huizen
brachten. Het was 's middags 5 uur
toen dit plaats greep. Een uur later
kwam een kapitein nog melden, dat
niemand enige toegang tot de gevan
genen vergund werd, uitgezonderd hun
echtgenoten, kinderen en bedienden.
De wacht diende om hun woning "agter
en voor te besetten, en de gem. Heeren
te observeeren". Van Imhoff's prachtige
woning was hiermde zijn gevangenis
geworden. Vóór op de stoep en achter
(lees verder volgende pagina)
15
