PENANG
de Parel van de Orient
■fjoLuezda
Een straat in Den Haag
Hans Westenberg
In memoriam
reizen
Holwerda Reizen biedt u de unieke mogelijkheid om op het
eiland Penang een huis te huren voor 4 weken of een veelvoud
ervan. Bij bezetting van 6 personen komen de vliegreis huur
van het huis op f 2.330,- per persoon in het laagseizoen.
Bel voor meer informatie en de gratis brochure.
BU DE VOORPLAAT (Foto: archief Moesson)
Bij toeval reed ik laatst in Den Haag door
een straat waarvan de naam mij bekend
was uit vertelde herinneringen van mijn
vader. Hij had er tijdens een Europees
verlof op kamers gewoond. Op welk
nummer wist ik niet. Ik stapte uit de
auto en liep een eindje door de stille
straat. Op dat moment zou het me niet
verbaasd hebben als ik hem zou tegen
komen. Dat gevoel van een onverwachte
ontmoeting met een stukje gehoord
verleden, een gevoel dat ook nog werd
gevoed door het licht en de warmte van
een verlaten zomermiddag, maakte mij
niet triest of zo, maar in mijn hoofd beuk
te wel het besef dat een mensenleven
inderdaad slechts een seconde in de
eeuwigheid is, maar dat in die seconde
wel ontzaglijk veel gebeurt. Meer dan
een halve eeuw geleden heeft hij hier
ook gelopen en zag hij precies dezelfde
gevels. Zou er in de straat nog iemand
wonen die"En dan wat" zei ik tegen
mezelf. En dan wat? Een hele hoop
natuurlijk. Wat is er mooier dan een
complete biografie te hebben van je
ouders. Om te kunnen zeggen: deze
deurknop heeft hij vast gehouden, daar
heeft zij brood gekocht. Ben ik senti
menteel? Wat voor nut heeft het om
door straten te lopen die alleen maar
straten zijn en geen verleden.
En het heden dan R.B., en het heden
dan? Daar zeg je wat. Het heden. Zojuist
las ik in "Blauwdruk", het orgaan van de
Landelijke Vereniging Indische Kunste
naars een artikel van een mede-tweede
generatie genoot (eigenlijk: -genote).
Zij schrijft: "Tropenjaren (een toneelstuk
van Adriaan van Dis, R.B.) bevat drie
thema's, n.l. homofilie, incest en de
gevolgen die vrouwen kunnen ondervin
den ten tijde van de Nederlandse koloni
satie in Indië. Stuk voor stuk zijn dit
onderwerpen die alle een serieuze en
gezonde aandacht verdienen.
In een andere toneelrecensie in het
zelfde blad schrijft dezelfde scribente:
"Ik weet nog niet zo zeker of ik als
(achter)kleinkind zo trots wil zijn op de
manier waarop (over)grootouders in
Indië hebben huisgehouden."
Het heden? Het Indische heden is het
laten verkrachten van het verleden door
enkele gesubsidieerde warhoofden
onder het toeziend oog van de rest,
waarvan sommigen ook nog menen dat
het interessant is hoe het Indische onder
jongeren toch steeds meer begint te
leven.
Het heden? Het heden zijn mijn kinderen
die ik straks deze voorplaat van Moesson
zal laten zien, en die straat in Den Haag.
En als ze over een paar jaar groot zijn
hoop ik dat ze genoeg "roots" hebben
om op een stille zomermiddag uit hun
auto te stappen om koelte te vinden in
de schaduwen van het verleden. R.B.
Hebt u Indische boeken, films, foto's,
documenten enz. waar u een goede
bestemming voor zoekt?
Neem dan contact op met het
Indisch Wetenschappelijk Instituut,
tel. 070 - 54 55 01.
Op 1 2 juli om drie uur in de ochtend is
hij heengegaan. Hans Westenberg, een
pionier van de Indonesische landbouw
die eens de Magsaysay prijs mocht
ontvangen als erkenning en waardering
voor zijn arbeid. Hij werd 91 jaar.
Hij werd geboren te Bangunpurba. Zijn
vader was resident van Tapanoeli, zijn
moeder was een Karo-Batakse, zo las ik
in het tijdschrift "Tempo". Op zijn zesde
jaar ging hij naar Holland voor de nor
male studies en om ook, eens als zijn
vader, een eervolle post te vervullen in
het corps BB. Maar zijn eigenlijke inte
resse lag elders, in de landbouw en na
de souvereiniteitsoverdracht gaf hij daar
al zijn tijd en energie aan.
Hij werd warga negara en begon met de
ontginning van 25 hectare grond te
Kebunjeruk, veertien kilometer ten wes
ten van Tebingtinggi, Medan. In 1 972
verhuisde hij naar kampung Binjei Deli
Serdang, acht kilometer ten zuiden van
Tebingtinggi. Het was in dat jaar dat hij
de Magsaysay prijs mocht ontvangen.
Hij was en bleef een echte pionier. Hij
experimenteerde met allerlei rijstvarian-
ten, onder andere PB5 en PB8, uitein
delijk met IR26. Helaas waren deze
soorten niet bestendig tegen de "we-
reng "-parasiet. In 1979 wierp hij zich
op de singkong cultuur.
De soort die Hans had uitverkoren
bracht twintig kilo ketellaknollen op. Op
het gebied van de landbouw zou Indo
nesië met de Verenigde Staten moeten
kunnen concurreren, was zijn mening.
Iedere dag van acht tot één, dan van
drie tot vijf ging hij zijn kebon rond,
gewapend met stok en strooien hoed.
In de editie van 24 juli wijdde Kompas,
de grootste Indonesische krant een lang
artikel aan hem. "Hans, selamat jalan"
stond er boven. Wij zeggen het Sularto,
de schrijver van dat artikel na.
DICK HARTOKO
Laan van Meerdervoort 610
2563 BN DEN HAAG
Telefoon 070 - 46 89 50 51
63 05 53
of
Dagelijks geopend van 09.00-1 7.00 u. en op zaterdag van 10.00-13.00 u.
2
