Het knagend gevoel is over.
INDISCHE SPEKKOEKEN
Fien Voerman (I) met haar zus bij het graf van hun moeder. Net of die veertig jaren van scheiding niet hebban bestaan.
In Moesson van 15 januari en 1 maart jongstleden schreven wij over
Josephine Voerman-Hupez uit Waddinxveen, die na veertig jaar via het Rode
Kruis weer contact kreeg met haar moeder en zuster in Indonesië. Een
geldinzameling, waaraan ook veel Moesson-lezers hebben meegedaan,
maakte het mogelijk dat Josephine en haar man de zo lang gewenste
ontmoeting met hun moeder konden hebben. Helaas echter overleed Josephine's
moeder vóórdat alles voor de reis geregeld was. Toch is Josephine naar
Indonesië gegaan en hieronder leest u haar kort verslag.
Het is alweer enkele weken geleden,
dat wij thuis gekomen zijn van onze reis
naar Indonesië. Ik heb zo ontzettend
veel beleefd, ervaren en gezien, dat dit
alles moeilijk is om onder woorden te
brengen en op te schrijven.
In april van dit jaar kreeg ik het bericht
dat mijn moeder inmiddels was overle
den.
Aan leverkanker hoorde ik later.
Mijn teleurstelling was groot en ik heb
enkele weken nodig gehad om dit te
verwerken.
De enige troost die ik heb, is dat ze wist
dat ik gevonden was.
Ik verlangde naar mijn zusje, om alles
over mijn moederte horen en hoe zij het
zelf maakte.
Met gemengde gevoelens begonnen
we onze reis naar de ontmoeting. Eerst
naar Jakarta, daar een nacht geslapen in
een hotel, daarna naar Surabaya.
Daar aangekomen werden wij opge
wacht door de familie en kennissen van
mijn zusje.
Er ging zoveel door me heen. Het was
buitengewoon emotioneel van beide
kanten.
Mijn zusje en ikvoeldendirekteen band
met elkaar, net of die veertig jaren van
scheiding niet hebben bestaan.
Ook mijn twee zonen en man konden
het direkt met hen vinden.
Al die weken hebben wij bij mijn zusje
en gezin ingewoond in een vrij klein
huisje in de kampong. Daardoor proef
den wij de sfeer hoe zij leven.
Het leven van haar gezin is erg sober. Zij
bespaart een hoop voor de kinderen om
ze een goede opleiding te geven.
Hierdoor besef je zelf hoe goed wij het
hier hebben.
Het graf van mijn moeder ligt vlak
achter het huis en bijna dagelijks ging ik
het graf bezoeken, daar putte ik kracht
uit en kon ik .0 jsi ko.neii Met al mijn
gevoelens.
Ik ben dankbaar dat ze mij indertijd aan
mijn stiefbroer toevertrouwde, om een
beter leven te hebben.
Toen besefte ik het nog niet.
Doordat de reis voor mijn man en mij
betaald was, en wij bij mijn zusje in
woonden, konden we goedkoop leven
en haar financiële steun geven.
Mijn zusje was nooit ergens geweest,
nooit verder dan Malang.
Wij hebben haar mee kunnen nemen,
onder andere naar Bali en Yogya.
In haar brief van augustus schreef ze
ook van: "Ik teer nog op de herinnerin
gen dat je hier was en dat je ons hebt
laten genieten".
Zelf heb ik etn hoop teruggevonden
van mijn jeugd, zoals kerk, school, alun-
alun.
Ik herkende he' n e een en het was net
of ik terug was in dit :d. Tegelijkertijd
besefte je dat het over is en na een
weemoedig gevoel, is er een blij ge
komen.
Ik ben nog steeds erg dankbaar dat ik
deze reis heb kunnen maken, het kna
gend gevoel van vroeger is over en heb
ik veel meer vrede voor mezelf.
Ik wil dan ook graag iedereen bedanken
die deze reis mogelijk heeft gemaakt.
Woorden schieten me te kort.
Met vriendelijke groet,
FIEN VOERMAN
brilleman voor zijn doen het sluithaakje,
dat tijdens de rit over het oogje was
gevallen en de klep hermetisch gesloten
had, vrij snel los te krijgen en de klep te
openen.
Een onderdeel van een sekonde werd
het gekrijs onderbroken, toen spatte de
schoonheid als een furie uit de bak.
Haar prachtige haar zwierde als een
verwarde bos verbrande alang-alang
om haar verhitte en met taartjesresten
bepleisterde gelaat. Ook haar fraaie jurk
was niet meer om aan te zien en de taal,
die zij tegen de totaal in elkaar gezakte
brilleman uitsloeg, sloeg helemaal ner
gens op.
De eigenlijke dader snapte er niets van,
die stond erbij alsof hij zonet een duveltje
uit een doosje had zien springen. Hij
kreeg natuurlijk wèl goed op zijn duvel
omdat hij zo met die driewieler tekeer
was gegaan, maar verder liep alles ge
lukkig met een sisser af.
De schoonheid werd getroost en ieder
een bood iedereen zijn verontschul
digingen aan. Dat is altijd op een laatste
schooldag.
Dat brilleman en de schoonheid later
met elkaar getrouwd zijn lijkt onwaar
schijnlijk. Liefde en haat liggen vlak
naast elkaar, zeker als je zo'n klep niet
van de binnenkant kunt openmaken.
TANTE NON's
Franko thuis in speciale verpakking.
Min. 500 gram f 20,-
Min. 750 gram f 25,-
stort op giro 38 92 616
Mevr. F. Y. ROBERT-FLAMAND
Kerkuil 36 - 4822 PA BREDA - Tel.
076 - 42 16 07
15
