ORIENT TRAVEL BV
Onze sambolans zijn bij uitstek geschikt
om er mee te mixen, b.v.:
Sambal Roedjak Petis mengen met wat gado-gado-saus:
dan krijgt U de lekkerste Tahoe Petis Saus.
Gado-gado-saus mengen met wat Vamu ketjap:
U krijgt dan de lekkerste Saté-saus.
Probeer ook de andere sambalans te mixen. Smakelijk eten
VAMU NEDERLAND
Gele Meerbloem 1 3 - Wateringen - Tel. 01 742 - 3280
RETOUR BANGKOK v.af 1.295-
RETOUR JAKARTA v.af 1.795,-
31 -daagse verzorgde reis JAVA en BALI v.a. f 3.670 -
RETOUR BALI v.aƒ2.150,-!!!
RETOUR AUSTRALIË v.a2.695 -
Singel 486 - 1017 AW AMSTERDAM
Tel. 020 - 23 74 84
Laan van Meerdervoort 291 DEN HAAG
Tel. 070 - 61 50 78
Rokin 52 - AMSTERDAM - Tel. 020 - 24 25 38
zin, want onze "tjopir" scheen een
black out gekregen te hebben, want
alhoewel we hem wel zagen zitten,
reden we zonder te remmen steeds
meer naar rechts, helden toen over,
gleden al rijdende van het wegdijkje af
en kwamen in de sawah terecht, onder
luid gegil van de ruim 50 passagiers,
waaronder veel vrouwen en kinderen.
We kwamen aanvankelijk even op z'n
kop terecht; alles en iedereen werd
door elkaar gegooid, waarna de bus
terug kantelde naar een zijdelingse
positie. Het was (achteraf) haast komisch
om te bezien in welk rap tempo de
meesten de bus uitklauterden, hetgeen
via de ramen, de achter- en voordeur die
nu boven zaten en de ontbrekende
voorruit geschiedde.
Pohon-Linde, die zich nog krampachtig
vasthield aan de stoelen, omdat hij niet
op z'n mede passagiers met zuigeling
onder hem wilde vallen, had behoudens
twee blauwe plekken weinig schade
opgelopen. Toen hij eenmaal over de
rechter zijramen kon lopen, was hij in
staat om nog enige vrouwtjes te helpen
die zoekende waren naar hun spullen
en en passant raapte hij ook het er
barmelijk schreeuwende babytje op,
die aan de greep van de moeder ont
komen was.
Mijn zoon, die al lang op het dak van de
bus zat, of op de andere zijkant zo
gezegd, maande zijn vader tot grotere
spoed aan. Maar omdat Pohon-Linde
z'n schoenen tijdens de rit had uitge
trokken, die in de ravage zoek waren
geraakt benevens z'n tas met papieren
en dergelijke had die geen haast, totdat
alles was gevonden. Toen alles terecht
was bereikte hij middels de ontbrekende
voorruit de sawah.
De chauffeur en de knèk hebben we
niet meer gezien en binnen 10 minuten
kwam er een andere bus aan, daar
werden we bijkans ingejaagd en zonder
dat ooit iemand naar de kaartjes vroeg
jakkerden we weer voort alsof er niets
gebeurd was.
Die bus was toen wel een pietsie prop
vol, een knappe Batak-vrouw van een
jaar of 25 die binnen kwam, moest op
de binnenmotorkap zitten en de knèk
(dus nu weer een andere) bogon daar
hevig naar te lonken. Inmiddels waren
er ook nog een paar balen rijst naar
binnen gekomen en die lagen voor de
voorste bank, waarop de zoon van
Pohon-Linde zat. Op een gegeven
moment zat die zo ongemakkelijk, dat
van plaats geruild werd en ik met mijn
vrij lange staken over de balen rijst lag.
Het werd al nacht, dus dat was vrij
comfortabel.
We stopten ergens in een desa, het
geen wel vaker gebeurt gedurende zo n
busreis en iedereen mocht uitstappen
om zich te vertreden. Wie schetst echter
onze verbazing en grote schrik, toen we
uit een warong kwamen en de hele bus
met al onze bagage foetsjie was?
Goede raad was duur, we zagen geen
enkele bekende meet en op straat wist
niemand raad. Zodat we al overwogen
om een taxi te nemen (als die in dit gat te
krijgen was) en de bus achterna te
jakkeren, al was het maar vanwege
onze bagage. Maar dat hoefde al niet
meer, want daar kwam de bus weer luid
toeterend aan, de "tjopir" had even een
rondje klantenwerving gereden en kwam
ons weer ophalen. De opluchting was
groot!
Inmiddels was het jonge vrouwtje, die
bepaald last kreeg van de opdringerige
knèk, naast Pohon-Linde komen ziten,
omdat daar een plaatsje vrij gekomen
was en het jonge ding had knap last van
een soort kriebel hoest, zodat Pohon-
Linde na eerst z'n schuchterheid over
wonnen te hebben,het vrouwtje wat op
de rug klopte, als ze weer zo'n hoest-
aanval had.
Ondertussen daverde debus voort door
de stikdonkere nacht, over een weg met
eindeloze kronkels en steeds links en
rechts diepe ravijnen naast de smalle
weg. Bij het krieken van de dag reden
we Sibolga binnen.
In Sibolga stapten we over in een andere
bus die ons naar Padang bracht. Ook dat
deel van het traject was prachtig, graag
had ik daar wat langer gebleven, maar
we hadden ook nog wat dagen voor
Java nodig, dus moesten we verder.
In Padang namen we kamers in het
Natour Hotel Muara, een hotel dat ik
nooit zal vergeten, al was het maar
vanwege het listige bedrog dat daar
alom aanwezig was. De nieuwe kamers
waren allemaal volgeboekt en of wij
genoegen wilden nemen met de nog
laatste oude kamers van het hotel. Er
was bijna geen andere keus,of men zou
weer met een taxi op zoek moeten gaan
naar een ander hotel. De kamers waren
muf, de airconditioning lekte op de
vaste vloerbedekking en in de bad
kamer lagen slecht gewassen hand
doeken. Alle rekeningen, zoals die van
ontbijt, andere maaltijden, cola's, bierof
ayer djeroek werden steeds door
dezelfde artiest geschreven en de man
zag kans om de getallen zó te schrijven,
dat na optelling meestal een groot voor
deel ontstond voor de serveerster en
consorten.
De man was een vakman, schreef alle
nullen half open, zodat er een acht of
een 5 van gemaakt kon worden. En een
twee persoons kamer van 24.000 rupiah,
bleek op de rekening te zijn uitgedijd tot
44.800 rupiah. En wie dan niet kan
praten in 's lands taal, die praat tegen
een muur.
De mensen aan de balie bleken ook
ineens geen klein geld meer te hebben
en dat terwijl er meer dan vijftig gasten
ingeboekt waren. Een aardige Chinees
kon gelukkig wisselen, maar anders zat
je goed moeilijk.
(wordt vervolgd)
1 7
