MIJN SOLOSE
JEUGDJAREN
Zoals zo vaak gebeurt bij Moesson, kreeg de redactie juist toen zij bezig was het Vorstenlanden nummer samen te stellen,
een pak prachtige foto's ter beschikking van de heer W. F. H. Siebers voor gebruik in ons blad. Foto's die op het eind van de
jaren 20 - begin jaren 30 werden gemaakt door zijn vader, de heer W. P. H. Siebers. Na 60 jaar zijn de foto's, die zijn
gereproduceerd van glasplaten, nog haarscherp, veelzeggend voor de grote kundigheid waarmee ze werden gemaakt.
Ze werden hoofdzakelijk genomen in de omgeving van Bodja (boven Semarang) op de helling van de berg Oengaran,
in de streek tussen Semarang en Solo. De typische sfeer van Midden-Java spreekt op treffende wijze uit deze foto's.
Redactie Moesson prijst zich gelukkig bovenstaande foto van een Midden-Javaans sawahlandschap en die op de volgende
pagina te kunnen afdrukken.
Wij woonden toen op de S.f. Kartasoera
(Gembongan). Iedere dag gingen wij
met de schoolbus (kandang ajam) zo
werd deze bus genoemd, naar school in
Solo. De ruiten van deze bus waren met
kippegaas afgesloten. Zo had de school
bus van de onderneming S.f. Tjokro-
toelong koperen stangen aan de bui
tenzijde en kreeg de bijnaam van
"kandang babi". Wij zaten op de
Neutrale Lagere School waar de hoofd
onderwijzer de Hr. Berkman de scepter
zwaaide. Ik zat toen bij juffrouw Wolf in
de klas, samen met Willy van Rhoon
zoon van onze gymnastiekleraar, ook
zaten in de klas Truus Portier. Via
Landouw, Hetty van Vuuren, Molly
Klerks, wier vader op de S.f. Tjolomadoe
werkzaam was.. Ook Santoso, zoon van
de Mangkoenegara van Solo en nog
16
vele anderen.
Ik herinner mij Nico Bremmers, z'n
vader was administrateur van de onder
neming Delanggoe en Stefanus en Ineke
Groeneveldt, bij wie wij vaak logeerden,
hun vader was een heel aardige man,
wij mochten vaak de auto van hem
besturen, hij had toen een Whippet.
Ook familie Bierlee van de onderneming
Djoewiring en een van hun dochters
heette Winnie.
Ook gaven wij een opvoering in de
schouwburg van Solo en enkele kinde
ren beeldden bloemen uit, anderen gras.
Wat ik mij o.a. nog goed kan herinneren
is, dat wij als wij met onze ouders van
Solo 's avonds naar huis gingen, onder
weg op de sawah, duizenden vuur
vliegjes zagen en dan kreeg ik altijd een
rustig gevoel.
Mijn echtgenote en ik zijn voor het eerst
teruggeweest in 1 976 en wij zijn op die
plaatsen teruggeweest uit mijn kinder
jaren. Ook natuurlijk waar mijn echt
genote als kind heeft gezeten, o.a.
Jogja, Ambarawa, Magelang, Semarang
en omstreken. Wij zijn daarna nog enkele
keren teruggeweest en sliepen meestal
op S.f. Medari, nu textielfabriek. Haar
moeder heeft op ons gewacht, totdat
wij haar weer konden ontmoeten en in
1 984 is zij van ons heengegaan in de
gezegende leeftijd van 102 jaar.
Het stationnetje - wachthuisje - op de
S.f. Kartasoera, gelegen aan de grote
weg naar de S.f. Tjolomadoe (Malang-
djiwan) is nog precies hetzelfde als in
de jaren 1 920. Een bruggetje naar de
woonhuizen en fabriek is ook nog steeds
niet veranderd.
Daar heeft de tijd echt stil gestaan, in
1926 zijn wij weggegaan en bij mijn
terugkeer in 1982 was alles nog in
goede staat. Hoe is het mogelijk!
Wisten jullie dat de kali "Wedi" in de
omgeving van Jogja nog steeds be
staat? Wedi is op zijn Javaans gezegd
"Bang". Water wil er absoluut niet in,
ook als het hard regent. Het zand van
deze kali kan ook niet gebruikt worden
voor de huizenbouw.
A. K. E. VON DER OELSNITZ
