DIEN DOOR DADEN
O
'EN OOK DADEf.
"Dien door daden" was het motto van
de Voortrekkersstam "Buckskinmen",
een afdeling van de I.E.V.-padvinderij
Bandoeng. Deze afdeling kende 3 onder
delen: de welpenhorde (jongens tussen
8 en 1 2 jaar), de verkennersgroep (jon
gens tussen 1 2 en 1 8 jaar) en de voor
trekkersstam (jongemannen boven de
1 8 jaar). De welpen en verkenners hiel
den zich bezig met trainingen in EHBO,
koken, seinen, boekbinden, bruggen
bouw enz. De voortrekkers begaven
zich op sociaal terrein: hulp aan mensen
in nood. Zij zochten deze mensen op
om bijvoorbeeld voor hen een maaltijd
te bereiden, medicijnen te halen en
kleine karweitjes te doen. Oud-voortrek
kers zullen hun oude motto nooit ver
geten en altijd trachten in de praktijk te
brengen.
De hier afgedrukte foto is in 1935
gemaakt tijdens een bijeenkomst van
de Voortrekkersstam "Buckskinmen"
(Vervolg: "Vertrouwd, vervreemd")
Met name is deze ontwikkeling gekomen
in de jaren na de "communistische
coup" in september 1 965 en de daarop
volgende verkiezing van Generaal Su
harto tot president van de Republiek op
1 2 maart 1 967.
De zogeheten Nieuwe Orde opende
nieuwe perspektieven voor het partiku-
lier initiatief.
Er kwam ook wat meer gerichte be
moeienis van de overheid.
De officiële kontakten met het buiten
land, in het bijzonder met betrekking tot
financiële hulpverlening uit Nederland,
werden geïntensiveerd.
Bd. 7 I.E.V. De naam "Buckskinmen"
overigens was ontleend aan pioniers in
Amerika die zich kleedden in dikke
vesten van dierenhuiden en zich
"Buckskinmen" noemden.
Op de foto zijn achter v.l.n.r. te herken
nen J. Schaap, K. Mouthaan en D.
Meelhuizen (f). In het midden zitten
v.l.n.r. A. v.d. Smitte, N. Portier (f),
Ou'baas Macaré (f) en J. Ramers.
Vervolgens zien we v.l.n.r. K. Trouer-
bach (fM. Rugebregt (fP. Zitteren
Fr. Gravendaal (f). Wie er helemaal
vooraan zit, weet ik niet meer. Wie zijn
naam weet (en van de jongen met bril
achter hem) wordt vriendelijk verzocht
mij te bellen. Ook andere reacties zijn
natuurlijk welkom.
Mijn telefoon: 070 - 67 1 7 25.
A. F. W. VAN DER SMITTE
Wolweversgaarde 3612542 AP
Den Haag.
Van de "strijders-van-het-eerste-uur"
mag zeker mevrouw J.S. Nasution ("Ibu
Nas") worden genoemd.
Onder haar bezielende leiding heeft de
"Dewan Nasional Indonesia untuk
Kesejahteraan Sosial" D.N.I.K.S./lndo-
nesian National Council of Social Wel
fare, de aanzet gegeven voor verdere
gerichte ontwikkelingen op het gebied
van het welzijnswerk en met name de
zorg, opvoeding en het onderwijs voor
het gehandicapte kind in het algemeen.
Om hoeveel kinderen en jeugdigen het
in feite gaat?
Indonesië heeft nu een bevolking van
ongeveer honderdzestig miljoen zielen.
Minstens de helft daarvan wordt ge
vormd door kinderen en jeugdigen
beneden de leeftijd van achttien jaar.
Van deze tachtig miljoen kinderen en
jeugdigen mag worden aangenomen
dat twee drie procent lichamelijk en/of
geestelijk gehandicapt is.
Dat wil dus zeggen dat er voor ongeveer
twee miljoen gehandicapte kinderen
voorzieningen moeten worden getroffen
in de zin van "Special Education" (pendi-
dikan luar biasa).
De geestelijk gehandicapten vormen de
grootste categorie.
Het spreekt vanzelf dat deze zorg voor
een land in ontwikkeling een bijzonder
grote opgave is. Toch is er in de periode
na '65/'67, de tijd van de Orde Baru,
veel tot stand gekomen met betrekking
tot de gehandicaptenzorg in het alge
meen en die voor het geestelijk gehan
dicapte kind in het bijzonder. Dit is
mede te danken aan financiële hulp-
verlenings-organisaties zowel in Neder
land als in andere rijke landen. De feite
lijke uitvoering van een en ander blijft
evenwel een zaak van het particulier
initiatief en de overheid in Indonesië.
Zo heeft de overheid verspreid over de
belangrijkste eilanden, pedagogische
academies (Sekolah Pendidikan Guru:
SPG) opgericht.
Daarnaast treft men in verschillende
grote steden een "Sekolah Guru Pendi
dikan Luar Biasa: S.G.P.L.B." aan. Het
zijn de instituten voor de opleiding van
leerkrachten voor de verschillende
vormen van speciaal onderwijs.
Reeds eerder is opgemerkt dat de gees
telijk gehandicapten de grootste cate
gorie vormen onder de gehandicapten
in het algemeen.
De "Federasi Nasional untuk Kesejah
teraan Penderita Cacat Terbelakang
Mental" (de Nationale Federatie voor
het Welzijn van Geestelijk Gehandi
capten), waarbij meer dan honderddertig
stichtingen/yayasan) vanuit partikulier
initiatief aangesloten zijn, doet bij
zonder verdienstelijk werk. Zij tracht in
samenwerking met het Departemen
Sosial: Depsos (departement van Soci
ale zaken), het Departemen Pendidikan
dan Kebudayaan: Depdikbud (departe
ment van Onderwijs en Kuituur), het
Departemen Kesehatan: Depkes (depar
tement van Gezondheid) en de eerder
genoemde D.N.I.K.S., het veelomvat
tende werk in goede banen te leiden.
Het zou mij te ver voeren om in dit
artikel op alle aspekten van het werk
dieper in te gaan.
Tot slot zij opgemerkt, dat Jan Ligthart's
gevleugelde woorden in het begin van
deze eeuw: "De hele opvoeding is een
kwestie van liefde, geduld en wijsheid
en de laatsten bloeien waar de eerste
heerst", geheel van toepassing zijn op de
zorg, opvoeding en het onderwijs aan
de vele tienduizenden gehandicapte
kinderen in het Indonesië-van-nu.
14
