Indische
verzorgingshuizen
VELE STERREN STAAN AAN DE HEMEL
CAROLUSZIEKENHUIS DJAKARTA 1948
DENNENRUST
DE LEEUWERIK
PATRIA
SINT JAN BAPTIST
mmmmsm
23
Of dit alles ooit gerealiseerd kan wor
den, is de vraag maar wat let om het te
proberen. En ja, aan bejaardenbeleid
gaat vooraf de vraag waar de taken en
verantwoordelijkheden van de kinderen
liggen. Feit is echter dat het leven hier,
en ook de huizen met trappen,bejaar
denhuizen noodzakelijk maakt.
Maar terug naar de praktijk van vandaag.
Oude mensen gaan terug in het ver
leden, steeds meer terug. Het geeft hen
rust als zij in hun omgeving dingen uit
dat verleden herkennen. Dat is het nut
van Indische tehuizen. Ja, ik denk dat
het heel belangrijk is dat er een I ndische
leiding is. Ik streef ook naar Indische
meisjes en vrouwen voorde verzorging,
maar die zijn niet gemakkelijk te krijgen!
Van de bewoners krijg je kleine dingen
terug die heel veel betekenen: een lach,
een dankjewel. Van W.V.C. probeer ik
nu geld los te krijgen voor nieuwe eet-
stoelen waarop de mensen goed kunnen
zitten. Die we nu hebben dateren uit
1956."
Wat voor rails is dat buiten, vraag ik
tenslotte. Die wordt alleen in vakanties
gebruikt voor de stoomtram tussen
Apeldoorn en Dieren. Als die tram rijdt,
pakt een van onze bewoners altijd zijn
tas en zegt "ik ga naar Depok". Kom,
dan gaan we toch naar Depok zeq ik
dan." r.b.
Hartenseweg 50
6704 PZ WAGENINGEN
Tel. 08373 - 1 90 02
aantal bewoners: 135
Badhuislaan 1
6957 DB LAAG SOEREN
Tel. 08337-214
aantal bewoners: 24
Nassaulaan 58
3743 CE BAARN
Tel. 02154- 1 7446
aantal bewoners: 73
Grevelingen 66
5215 ES 's-HERTOGEN BOSCH
Tel. 073- 12 87 99
aantal bewoners: 105
RAFFY (Molukse bejaarden)
Boschstraat 57
4811 GC BREDA
Tel. 076-22 51 50
aantal bewoners: 30
Ze was de mooiste die ik in mijn leven
had gezien. Ze had ogen als sterren en
een gezicht als een madonna. Ze had
een figuur om voor te knielen en ze liep
zoals alleen een Indisch meisje kan
lopen.
Ze had een halve meter aan weerszijden
nodig, zo liep ze te goiangen. Wat was ik
verliefd. Kon niet meer eten of slapen.
Durfde haar niet aan te kijken, was bang
dat ze de aanbidding zag in mijn ogen.
Ze scheen echter gevlijd door mijn
devotie en vergunde mij haarte aanbid
den. Op een avond, de sterren stonden
aan de hemel als diamanten op een
zwart fluwelen kleed, over de radio
klonk zacht het lied Torno a Soriento,
vergunde ze mij haarte kussen. Ik stond
gewoon op mijn kop van geluk en
begon wartaal uit te slaan. We maakten
lange wandelingen, ik vertelde van mijn
toekomstplannen. Dat ik de wereld zou
veroveren en aan haar voeten leggen. Ik
zat op de top van de wereld van geluk...
Toen kwam die kerel op bezoek. Die
rotvent. Hij zag er goed uit. Hij gedroeg
zich zelfverzekerd. Hij had geld ook en
een mooie fiets! Ik zag voor mijn ogen
mijn godin zich meer en meer naar hem
toekeren en van mij afwenden. Met
angst en beven zag ik zijn bezoeken
toenemen en mijn godin zich op zijn
komst verheugen. Ik was te verdrietig
om haat te voelen voor die vent. Ik
voelde alleen een diepe ellende. De
wereld verging voor mij. Ik had mijn
koningin verloren. Ik realiseerde toen,
dat ze mij alleen had geduld, omdat er
op dat moment niemand anders was.
Enfin, ik heb het overleefd. Heb geen
zelfmoord gepleegd. Mijn zelfrespect
was echter deerlijk gehavend...
Totdat ik Maud ontmoette. Wat had ze
mooi haar, en de meest volmaakte lippen.
Een figuur als een godin, en als ze liep...
T.L.
Deze door mevrouw E. Sundah ingezonden foto laat ons verpleegsters en
vroedvrouwen zien van de Sint Joseph-afdeling van het Carolusziekenhuis in
Djakarta, 1 948.
Ongetwijfeld zijn er onder ons nog mensen die tijdelijk aan de zorgen van deze
zusters toevertrouwd ziijn geweest.
Namen die mevrouw Sundah zich herinnert zijn; Marie Versiging Enny Soey,
Sophie Sampouw en Zuster Ormel.
