SECRETARESSE
IN MEMORIAM
Moesson zoekt voor vijf hele dagen per week een
aan wie de directie veel over kan laten en die een rots is in de
redactionele branding.
Wat de "profielschets" betreft: er wordt eerder gedacht aan een
accurate, vriendelijke dame die weet waar Ceribon ligt, dan aan
een schoolverlater vol ambities.
Het salaris zal in overleg worden vastgesteld.
Datum in dienst treding uiterlijk 1 5 maart a.s.
Sollicitaties kunnen tot 1 februari a.s. worden gericht aan de
directie van Tjalie Robinson b.v.. Prins Mauritslaan 36,
2582 LS Den Haag.
BU DE VOORPLAAT (Foto: W.P.H. Siebers)
Met een gerust hart
Vroeger, de laatste tijd minder, stelde
men het Oude Jaar voor als een grijs
aard en het Nieuwe Jaar als een baby.
De grijsaard in lang gerafeld gewaad en
witte baard en een gezicht dat duidelijk
sprak van "der dagen zat te zijn". De
man kon bij wijze van spreken zo de kist
in. De baby had als enig kledingstuk een
luier-met-zichtbare bakerspeld, onge
twijfeld een jongetje want meisjes
kwamen er toen nog niet aan te pas en
zeker niet zo bloot. Een wolk van een
kind met zonnige lach op een roze
gezichtje. Zo zonnig als iemand alleen
kan kijken als hij een zorgeloze toekomst
tegemoet gaat. Zo prijkten die twee op
wenskaarten, affiches en in tijdschriften.
Die voorstelling van zaken bij Oud en
Nieuw heb ik nooit zo kunnen waarderen.
Daar heb je twaalf maanden van zwoe
gen, zweten en zorgen erop zitten en je
kunt af, terwijl er iemand, in luier nog
wel, klaar staat om de zaak over te
nemen. De lach op het babygezichtje
Het Bestuur van de Stichting Neder
landse Slachtoffers Japanse Vrouwen
kampen heeft de droeve plicht haar
sympathisanten te berichten, dat op
1 9 december 1 989 is overleden on
ze hoogbejaarde Beschermvrouwe,
Vrouwe C. Tjarda van Starkenborgh
Stachouwer-Marburg.
Mevrouw Van Starkenborgh was reeds
vanaf de oprichting onzer Stichting in
september 1968 "Beschermvrouwe".
Haar belangstelling voor onze doelstel
lingen en activiteiten was zo groot, dat
zij, op haar verzoek, vergezeld door haar
verraadde dan ook duidelijk dat hij geen
notie had van wat hem te wachten
stond zodra de laatste vuurpijl was
afgestoken.
Want 2 januari is het: luier uit, net pak
of spijkerbroek aan, naar je werk of
werk zoeken en zorgen dat je de baan
houdt.
Zorgen dat je niet meer rookt, niet
teveel drinkt, dat de hond het niet op het
trottoir doet, de kat 'm niet smeert,
de jongste kinderen van de smerige tv-
programma's en de oudste van de drugs
afblijven. Dat je geen herrie met de
buren krijgt wegens geluidsoverlast, je
nooit wat in de auto laat liggen, dubbele
sloten maakt op huis- en keukendeur, je
op tijd de belasting papieren goed invult.
En na al deze noodzakelijkheden nog
tijd genoeg kunt vinden om je enige
juiste identiteit terug te vinden die je
intussen bent kwijtgeraakt. Zo kan ik
wel begrijpen hoe een zorgeloze baby in
365 dagen kan veranderen in een gera-
echtgenoot, de oud-Gouverneur-Gene
raal van Nederlands Oost-lndie, vele
Bestuursvergaderingen bijwoonde. Op
die manier konden zij alles volgen en
hadden zij desgevraagd hun inbreng.
De Heeren Mevrouwvan Starkenborgh
waren aanwezig bij de onthulling door
H.M. Koningin Juliana van ons
Monument op 1 5 december 1971 te
Apeldoorn, waar zij een krans legden,
evenals op onze vijfjaarlijkse Herden
kingen bij ons Monument.
Na 1980 liet haar gezondheid het niet
meer toe, maar "in gedachten" was zij -
zoals zij altijd zei - "bij ons allen". Door
haar intense medeleven en betrokken
heid bij het wel en wee van onze Stich-
felde grijsaard!
Ach, zo is de werkelijkheid natuurlijk
niet. Die man van het Oude Jaar is zo
oud nog niet, in feite stapt hij monter
over de drempel en schuift alle zorgen
voor zich uit, net als de jaren daarvóór.
De baby op dat malle plaatje is de
symbolische voorstelling van "nieuwe
moed" die hem de komende 365 dagen
op de been moet houden. De moed die
hij ook moet opbrengen om zijn Ver
vroegde Uittreding (uit de dienst) die
hem misschien boven het hoofd hangt
te aanvaarden, zijn taak aan de jongere
collega over te dragen.
Onze voorplaat (een halve eeuw geleden
gemaakt door de heer Siebers) is onge
twijfeld veelzeggender dan mijn relaas.
Doorgaan met dezelfde taken en ver
antwoordelijkheden, jongeren trachten
bewust te maken van die taken en met
een gerust hart 1 990 ingaan. Die oude
nènèk met haar kleindochtertje, dezelfde
last, dezelfde weg, samen voor dezelfde
taak: zorgen voor vuur voor de gezamen
lijke maaltijd.
Een Gerust Hart, dat is geloof ik het
beste wat ik u voor 1 990 kan toewensen.
LILIAN DUCELLE
ting, haar opgewektheid, zin voor humor
en realiteit, is een band en vriendschap
ontstaan, waarvoor wij heel dankbaar
zijn. Haar integere persoonlijkheid zullen
wij node missen.
Het beluit van het echtpaar Van Star
kenborgh, om na de capitulatie van
Ned. Oost-lndië in maart 1 942 het lot
met ons te delen, was een groots
gebaar en heeft de band versterkt. Hun
houding en eenvoud in de "kampen"
heeft groot respect afgedwongen.
Met het verscheiden van onze "Be
schermvrouwe" is een stuk verleden
van onze Stichting weggevallen, maar
wij dragen de herinnering aan haar als
een bijzondere, waardige en hoog
staande vrouw in ons midden mee.
Het Bestuur.de Oud-Bestuursleden en
medewerkers gedenken haar in eerbied.
MEVROUW TJARDA
Van het bezoek dat Tjalie en ik in
december 1 970 aan "De Tjarda's" (zo
noemde immers iedereen hen?) brach
ten in Wassenaar, herinner ik me elke
minuut. Wat een interview heette te
zijn, werd een ongedwongen praten
over alles wat ons leven in Indië zoveel
waard had gemaakt. Haar verhalen over
de kinderen, haar ervaringen, inzichten,
ze zag van alles de zonzijde.
"Als de één weggaat, blijft er voor de
ander niets om te praten meer over: de
herinneringen aan het leven datje samen
hebt geleefd. Daar staat ieder ander
eigenlijk buiten", hoorde ik Tjarda tegen
Tjalie zeggen. Tjarda overleed in 1978.
Nu zijn ze weer samen, ONZE Tjarda's.
LD
2
