POIRRIE'S
PERIKELEN"
KVr#'
Johan
voöKJ 1/1
KLOOFKAMPREIZEN
NIEUW-GUINEA SPECIALIST
Verzorgt en begeleidt U op de door uzelf
samengestelde reis.
Dit geldt eveneens voor de andere eilanden
van de Indonesische archipel.
Groepsgrootte maximaal acht personen.
Info: Ruit van der Stoep
05120 - 1 63 44
In tegenstelling tot de algemene post
vatting, dat saté-ajam met pindasaus
onze belangrijste bijdrage is geweest in
het totstandkomen van een gemengde
oost-west cultuur, moet worden vast
gesteld, dat deze eer veel eerder toe
komt aan onze vreemde-klanken-rijke
en met nog veel meer vreemde gebaren
en grimassen opgesmukte verteltrant.
Sinds onze komst in dit koude land,
heeft het nagebootste geluid van rem
mende auto's, omvallende wandmeu-
bels en andere dagelijkse calamiteiten
zich in combinatie met alles verdui
delijkende gelaatsuitdrukkingen en
lichaamsbewegingen zich zo populair
weten te maken, dat van het oorspron
kelijke, gortdroge taalgebruik weinig
meer te bespeuren valt. Tot in de verste
uithoeken des lands kan men nu vergast
worden op de prachtigste klank- en
gebaarrijke vertellingen.
Vroeger hadden alleen Italianen en
andere zuiderlingen de naam, maar
tegenwoordig mept ook de gemiddelde
Nederlander dankzij onze inbreng letter
lijk alle glazen van tafel als hij figuurlijk
wil aantonen hoe hij een probleem van
de tafel heeft geveegd. Zelfs TV-weer-
profeten bedienen zich van (eigenlijk)
overbodige, maar toch kijk- en luister
cijfers verhogende grimassen en hand
bewegingen om hun misselijkmakende
voorspellingen aannemelijk en aanvaard
baar te maken. Daar schieten wij geen
barst mee op, maar bewijst wel de hoge
waarde van het door ons geïmporteerde
communicatie-fenomeen.
Kortelings mocht ik mee aanzitten tij
dens een gesprek, dat zich vrijwel uit
sluitend op bedoelde wijze ontspon en
tamelijk tumultueus eindigde. Hoofd
spreker was Johan, de stevige zoon van
een kippenboer. Op zich geen bijzonder
heid, want de kippenboeren tieren hier
in de buurt van Beekbergen welig. Wel
bijzonder was, dat de anders altijd op
geruimde Johan in een peststemming
aan de stamtafel van ons recreatie
centrum zat en al ruim een kwartier
tegen een glas verschaald bier aankeek.
Een veeg teken, want Johan kan gewoon
lijk goed met het gerstenat overweg.
Daarom voegden wij ons bij hem en
begonnen een praatje.
Na enig aandringen kwam de aap, of
liever gezegd de kip uit de mouw. De
stakker bleek te worstelen met een
afschuwelijke ervaring die hij bij het
dagelijkse om hals brengen en plukken
van kippen in het bedrijf van zijn vader
had opgedaan. Die slacht- en plukbe-
zigheid noemt hij trouwens steevast
mollen en jasje uittrekken. Voor de
outsider nare termen, maar in die wereld
is men nu eenmaal niet zo kinderachtig.
Naar Johan ons na nog wat aandringen
met een grafgezicht en griezelig echte
hak- en rukbewegingen toevertrouwde,
had hij die dag al een heel leger export-
kippen zonder jas naar de eeuwige
consumptievelden geholpen, toen er
ineens iets mis ging met zijn eigen
lopende band ritme.
Hij zuchtte diep, schoof afwezig het
glas verschaald bier van zich af en wees
vervolgens met een trillende vinger naar
de lange rijen flessen achter de bar:
"Allemaal kippen...", verder kwam hij
niet. Door emoties overmand liet hij
zich van de houten bank glijden en
keerde ons de rug toe. Met in de zakken
gestoken handen en in de nek geworpen
hoofd bleef hij minutenlang naar de TL-
buizen staren, toen vermande hij zich
en nam weer plaats, ledereen zweeg en
keek nieuwsgierig naar de rijen flessen
toen hij daar weer naar wees en met
verstikte stem zei: "die ene kip..." Hij
maakte zijn zin weer niet af, maar streek
met dezelfde vinger als een mes langs
zijn keel en trok daarna in een snelle,
vloeiende beweging zijn jas uit. Eigen
lijk was het meer een windjack. Wij
wisten nog niet waar hij naar toe wilde,
want mollen en jasje uittrekken was
zo'n beetje Johan's tweede natuur ge
worden, dus drongen wij nog een keer
tje aanen vroegen benieuwd: "Entoen?"
Johan keek ons even verwijtend aan
alsof wij hem op de pijnbank legden.
Indroevig boog hij het hoofd en bekende,
dat hij door een kortsluiting in zijn
bovenkamer de volgorde van werken
had omgedraaid en die arme kip eerst
de jas had uitgetrokken. "En toen teköök-
teköök, natuurlijk.
Alsof de duvel ermee speelde, kwam
net toen wij bezig waren ons een beeld
te scheppen van dat akelige voorval
Jacqueline, het keukenhulpje, om de
hoek kijken. Zij had Johan horen kakelen
en dacht dat hij een bestlling wilde
plaatsen.
"Moetje een snee brood bij de kip-saté
Johan?" Het heeft ons toen allemachtig
veel overredingskracht gekost om de
recreatie-ruimte van algehele sloop te
vrijwaren, want Johan is ook nog ver
schrikkelijk sterk.
Jacqueline snapte niks van alle stampij,
maar nadat men haar het hele verhaal
had verteld, moest ze wèl worden weg
gedragen.
Die culturele inbreng van ons is beslist
waardevol, maar onder bepaalde om
standigheden kunnen de plastische bij
verschijnselen verstrekkende gevolgen
hebben. Van toen af werd tenminste
geen enkele portie kip-saté met pinda
saus meer verkocht als ook maar één
kerel een kakelende kip nadeed.
Echt waar deze. Gebeurd in De Boerderij
in Beekbergen.
15
