O
Mevr. Quapp, een razend goede typiste en notuliste en
assistente van de heer Pluge.
Ordners, kaarten, dossiers, documenten het werkterrein van
de dames administratie. Ank van Ameyden van Duym voelt
zich hier al jaren thuis. Weggesneld uit het beeld: Mies de Wit
(redactie-correctie). Op de achtergrond rechts aan de telefoon
W.C.M. de la Rambelje.
van het werkterrein, het accent werd
verlegd van materiële naar immateriële
hulp. Deze is niet van financiële aard,
maar richt zich op handreikingen bij de
dagelijkse levensomstandigheden, zoals
bezoek aan zieken en vereenzaamde
ouderen. Een belangrijk middel is het
regelmatig organiseren van contact
bijeenkomsten, waar een band tussen
de deelnemers wordt gelegd die op hun
beurt het onderling hulpbetoon weer
stimuleert.
Sedert Nederlands-lndië in 1912 een
eigen rechtspositie had verkregen en
mede daardoor de geldmiddelen van
Nederland en Indië gescheiden waren,
lagen de belangen van de ambtenaren
en gepensioneerden hoofdzakelijk in
Batavia en slechts in beperkte mate in
Nederland.
Er groeide dan ook, vooral na het uit
breken van de Eerste Wereldoorlog,
een zekere onrust dat Indië wel eens
verloren zou kunnen gaan. Er moest
voor de weduwen en wezen van alle
landsdienaren een pensioenfonds ko
men. En ook onder de tijdens de oorlog
in Nederland verblijvende gepensio
neerde Indische ambtenaren en verlof
gangers werd het verlangen steeds
sterker iets te doen ter verbetering van
hun onzekere positie.
De heer De Boer voorzitter van de
officierenbond Bendor, wist een zijner
vrienden, de gepensioneerde resident
van Madoera F. Fokkens, te stimuleren
om het initiatief te nemen tot oprichting
van een bond van gepensioneerden
met als doelstelling actie te voeren om
te komen tot de instelling van een
pensioenfonds voor Oost Indische amb
tenaren. De heer Fokkens ging op deze
suggestie in en zag kans een groep
ambtenaren en gepensioneerden op te
wekken mede te werken aan de oprich
ting van de Bond van Indische Ambte
naren (naderhand ongedoopt in de
Indische Pensioenbond).
Op 27 juli 1915 werd de Indische
Pensioenbond opgericht. De eerste
acties van de bond droegen, in vergelij
king met hetgeen tegenwoordig wordt
vertoond, een nogal bescheiden karak
ter. In die tijd werd ook contact gezocht
met een "comité van actie" in Indië, dat
streefde naar een garantie voor de in te
stellen pensioenfondsen.
In 1917 kwamen tenslotte de zo zeer
verlangde pensioenfondsen voor de in
dienst zijnde ambtenaren tot stand.
Flet eerste belangrijke succes dat de
bond bereikte, was de in 1936 gevoerde
grote actie tegen de verlenging van de
Kortingswet van 1933, waarbij de
Indische pensioenen met 11% werden
gekort.
Na de massale repatriëring van Neder
landers naar het moederland werd hun
hulp geboden door de besturen van
aldaar bestaande afdelingen van In
dische ambtenaren en particuliere
organisaties of door de mede gerepa
trieerde bestuursleden van deze orga
nisaties.
De meerderheid van de ambtenaren
bonden gingen uit praktische redenen
tot samenwerking over, waartoe de FAI
(Federatie van Ambtenaren-organisaties
uit Indonesië) werd opgericht. De pro
blemen waarvoorde FAI en I PB kwamen
te staan, waren omvangrijk.
Bij de souvereiniteitsoverdracht was
overeengekomen, dat Nederland de
betaling van de Indische weduwenpen-
sioenen en Indonesië die van de amb-
tenarenpensioenen voor hun rekening
zouden nemen. Na haar uittreding uit
de Nederlands-Indonesische Unie
staakte Indonesië de betaling van deze
pensioenen tenslotte geheel. Sindsdien
drukt de betaling van deze pensioenen
geheel op Nederland.
Tenslotte zag de Toeslagwet Indone
sische pensioenen het licht. Daarbij
werd streng vastgehouden aan de
oude Indische pensioenreglementen.
De Indische pensioenen werden ge
ëgaliseerd en opgetrokken tot het
Nederlandse pensioenpeil en vervol
gens gekoppeld aan de welvaartsvast-
gemaakte Nederlandse pensioenen.
Fl iermede was de voornaamste doelstel
ling van FAI bereikt en werd zij opge
heven, de verdere acties overlatend aan
de Indische belangenorganisaties. De
bonden Bendor, KNAF, NIOG, COV,
Postbond, Douanebond en VIGASS be
sloten zich bij de Indische Pensioen
bond aan te sluiten, waarbij zij in deze
organisatie werden geïncorporeerd.
Tevens groeide de nauwe samenwer
king die reeds bestond tussen IPB,
Madjoeen AMP waardoor de belangen,
die goeddeels samenvallen, efficiënter
behartigd konden worden.
Haalt de Indische Pensioen Bond het
jaar 2000? Die vraag is wel eens geval
len. Als we stellen dat de gemiddelde
leeftijd van de Indische pensioenge
rechtigde 78 jaar is, dan is het inderdaad
een vraag met een dubbele vraagteken.
Als we kijken naar de vitale werkers bij
de IPB dan weten we dat het aan hen
niet zal liggen.
Dankbaar werk, goed werk met volle
inzet gedaan, die 10 jaar zijn om voor je
het weet.
De Indische Pensioen Bond wensen
we alle goeds toe! En dat geldt voor
allen die dit jubileum hebben helpen
bereiken.
LD
7
