POIKRIÉ'S
PERIKELEN
"Poef!"
vv. wMAYIWif/
'VAN INDOROCK TOT NEDERPOP'
Topact: Loïs Lane!
Als Ma aan Oeteletoet vroeg: "Oet Oet,
waarom is jouw hansop weer gescheurd?",
kon ze beter een boek van Courts Mahler
pakken en een stukje gaan lezen, want
het melige sprookje dat Oeteletoet haar
dan vertelde, was net zo langdradig en
voorspelbaar. Aan het eind bleek ieder
een weer gelukkig, alle raadsels opge
lost en niemand schuldig aan de scheur
in de hansop. Behalve de tak, die gelet
op het relaas van de verteller een ronde
dans moest hebben gemaakt om die
scheur te kunnen veroorzaken. Ma werd
daar ook echt melig van, maar zij had
het al zo vaak meegemaakt, dat zij zich
er bij neerlegde en onder het lezen met
een half oor naar zijn ontboezemingen
luisterde. Oeteletoet had het nooit ge
daan, dat was zelfs reeds zeker voor
dat er iets was gebeurd. Het verdwijnen
van een rijksdaalder (toen veel geld)
was voor Ma echter reden genoeg om
haar lijdzaamheid te laten varen en een
gedegen onderzoek in te stellen.
Het ding had op het buffet gelegen en
was zomaar ineens verschwunden. Aller
eerst nam Ma de bedienden op de
korrel, maar die bezwoeren dat Allah
hun beide handen mocht doen ver
schrompelen als zij zich aan die riks
hadden vergrepen. Ze hadden het veel
te goed bij de njonja om zo n minne
streek uit te halen. De heilige veront
waardiging was hen van het gezicht af
te lezen. Aan het eind van de middag
bleek, dat ook Pa het muntstuk niet per
ongeluk in zijn achterzak had gestoken.
De enige mogelijke verdachte was Oete
letoet, maar die wist nog niet hoeveel
centen er in een stuiver gingen, dus was
hij als verdachte eigenlijk te verwaar
lozen.
Toch nam Ma het zekere voor het on
zekere en voelde hem aan de tand. Op
een voorzichtige manier natuurlijk, want
je kunt een kind gemakkelijk een on
verdiend schuldcomplex bezorgen dat
het van zijn leven niet meer kwijtraakt.
Helaas kwam Ma er na enige listige
strikvraagjes achter, dat Oeteletoet niet
zo stevig op zijn blote voetjes stond. Hij
zwamde wel weer lustig een eind in de
ruimte, maar af en toe verried een licht
gestotter dat hij zich niet helemaal op
zijn gemak voelde. Ma zette nog even
door en toen was het pleit gauw beslecht.
Oeteletoet had inderdaad de rijksdaalder
ingepikt. Maar, zo beweerde hij meteen
stalen gezicht, hij had hem alleen maar
even meegenomen om hem bij vol dag
licht in de tuin te bekijken.
Onder de grote manggaboomen met de
handen om het munststuk gevouwen
om het weerkaatsende zonlicht af te
schermen. Zo gehurkt in het door beide
handen gevormde holletje turend, was
hij plotseling opgeschrikt door een doffe
plof: "Poef!" Oeteletoet toverde een
trek van opperste verbazing op zijn
gelaat en ging toen verder met zijn
verhaal. De schrik had hem zijn handen
doen terugtrekken en hem zo uit zijn
evenwicht gebracht, dat hij bijna was
omgevallen. Hij was nog steeds een
beetje onder de indruk, maar het ergste
was, dat na de poef de rijksdaalder in
het niets bleek te zijn opgegaan. Echt
waar, hij kon er echt niets aan doen. Ma
wist na dit pleidooi niet of ze lachen
moest of huilen. De schuldige was nu
bekend, maar de rijksdaalder weg. Ge
lukkig kwam de oplossing in de vorm
van de buurvrouw, die het een beetje
vreemd had gevonden, dat haar zoontje
een hele rijksdaalder gekregen had voor
zijn grote knikker. Het was wel een
mooie knikker, zo'n doorzichtige, met
een heleboel gekleurde slingers er in,
maar het was toch een iets te voordelige
ruil geweest. Beide jongetjes kregen
goed de wacht aangezegd. Oeteletoet
natuurlijk een beetje beter dan zijn buur
jongetje, maar hij bleef nog lang vol
houden dat hij er niets aan kon doen dat
die riks zomaar in het buikzakje van de
hansop van zijn vriendje terecht was
gekomen en diens mooie knikker in het
zijne.
Oeteletoet is nog steeds zo. Als je hem
nu vraagt of hij dit of dat heeft gedaan,
hangt hij een verhaal op waar je melig
van wordt en aan het eind weet je nog
niks. Mijn vrouw kan daar niet tegen, zij
wordt er melig van. Maar zij is er ook
een van ja of nee. Alles wat daar tussen
in zit of omheen draait gelooft ze nooit.
Niet doorvertellen deze.
Achteraf bekeken had ik toen beter naar
de Chinese toko aan de overkant van de
Matramanweg kunnen gaan, dan had ik
voor die riks een hele zak vol knikkers
gekregen. En die Chinees had zijn mond
wel gehouden.
NINES organiseert op zaterdag 10 november 1990 van 14.00 - 24.00 uur in het Nederlands
Congresgebouw Churchillplein 10 te Den Haag haar Indische Dag met als thema
m.m.v.
The Crazy Rockers The Hell Cats The Hot Jumpers Matahari The Black Magic The Desmounts
The Oscar Rexhauser Band The Black Dynamites Having it all Krontjongorkest Eduard Sebastian
The Eurasians Rayuan Samudera Old Style Serenaders Anneke Grönloh
verder: rock 'n roll danswedstrijden en demonstraties, expositie over de geschiedenis van de Indische rock, soul en popmuziek. Films,
video's, kinderactiviteiten, verkoopstands en uiteraard diverse Indische eetstands!
Toegangskaarten in de voorverkoop kosten voor leden 22,50. Voor niet-leden 25,-. Aan de zaal kosten de kaarten 27,50.
Kinderen van 4 - 12 jaar betalen half geld. Tevens zijn kaarten voor 17,50 verkrijgbaar die geldig zijn vanaf 19.00 uur. Kaarten zijn te
reserven door overmaking op giro 4419342 t.n.v. de Culturele vereniging NINES in Den Haag o.v.v. "Indo-rock" en aantal en soort
gewenste kaarten. Gireren voor 25 oktober a.s.
Voor informatie: NINES secretariaat, Lange Voorhout 5, 2514 EA Den Haag Tel. 070 - 365 69 83.
1 1
