Een lijst van concertsolisten die opgetreden zijn met het Radio
'Symphonie en Philharmonisch Orchest' o.l.v. Frits Hinze in Batavia
1940-1950.
Zang
Jules de Jong
Doda Conrad
bariton
Hans van Gelder
Annie Lambrechts Vos -
alt
Cornelis Preuyt
Hans Gruys
mezzo sopraan
Johan Gütlich
Nunu Sanchioni
sopraan
Henk van Wezel
Lisa Molino-Sampers -
sopraan
Hans Gyors
Annie Edeling
sopraan
Johan Bisschop
Viool
Fluit
Lola Bobesco
Frederik Wedemeyer
Szymon Goldberg
Dr. Jeanette Walen
Joachim Röntgen
Arendt Uyt den Bogaardt
Jan Keessen
Emil van Amersfoort
Hobo
Phil de Boers
Victor Swillens
Robert Pikler
Wim Noske
Clarinet
Rosa Szervey
Nicon Sevcuk
Guus Schalker
Nico Renooy
Rudi Broer van Dijk
Ferry Gyors
Trompet
Anton Koenen
Geraschimuk
Jose Stordiau
Ans Wijngaarden
Piano
Willem van der Sluis
Jacques Genty
Piet Nijland
Elisabeth Kempf
Willy Komlos
Gerard Hengeveld
Elisabeth Everts
Viola da Gamba
Joan Giessen
Iwan Fedoroff
Robert Schmidtberger
Pierre Latuperissa
Guri Rosenberg
Frank Franken
Eva Polner
Rodrigues Pereira
Violoncel
Herman Blits
Andor von Szey
Lily Krauss
Frans Benschop
Douda Poliakine
Nicolai Varfolomeyef
(Vervolg: "Frits Hinze")
Hij had eigenlijk alles mee, behalve
misschien zijn karakter:
Expres leg ik de nadruk op misschien,
omdat nog te bezien valt hoe het hem
met een ander karakter was vergaan.
Frits was rustig, ingetogen, ijverig
en bescheiden, een tikkeltje trots,
maar zonder kapsones en beslist niet
arrogant, iets wat misschien degenen
die hem niet persoonlijk kenden wel
dachten, door zijn ietwat gereserveerde
en afwachtende houding.
In ieder geval had Frits een voor velen
onbegrepen geest en het vergde veel
inlevings- en verbeeldingskracht om
hem te volgen.
H ij was in de eerste plaats heel introvert
en hield niet van show en uiterlijk ver
toon. Hij was pertinent geen showman
en wenste niet met zijn kunsten te koop
te lopen.
In tegenstelling tot zijn vader ging Frits
niet echt makkelijk met mensen om.
Zijn vader verzuchtte wel eens dat hij
zich zorgen maakte om Frits, in die zin,
dat op de talloze bijeenkomsten en
partijtjes die georganiseerd werden men
graag had gezien dat ook F rits aanwezig
was. Frits liet deze uitnodigingen vaak
voor wat ze waren en deed ze af met
vage excuses. Hij had er een grondige
afkeer van en onttrok zich hieraan. Be
zoek liet hij regelmatig wegsturen als
hij ergens mee bezig was en niet ge
stoord wilde worden. Vermoedelijk
miste hij een zekere tact om met mensen
om te gaan. Hij had daar volstrekt geen
bedoelingen mee. Frits was een man
van alles of niets. Als hij iets deed,
moest dat perfekt zijn anders deugde
het niet. Compromissen sloot hij niet,
dit was ondenkbaar. Toen Frits merkte
dat er ontwikkelingen waren die voor
hem het werk steeds onbevredigender
maakten kwam langzaam het besef dat
hij hier niet langer kon of wilde blijven.
Bovendien ging de een na de ander naar
Nederland of Amerika. Frits bereidde
zijn vertrek voor; die conclusie valt te
trekken uit het aantal lovende testi
monials welke hij het laatste jaar had
verzameld van artiesten van wereldfaam
die onder hem hadden gespeeld en
allerlei belangrijke personen uit het
culturele wereldje.
Einde van zijn Indische carrière
In 1 950 kwam er een definitief einde
aan zijn carrière bij het Radio Philhar-
monisch Orkest zoals dat toen heette
en zijn afscheidsconcert moet onver
getelijk zijn geweest. Hij was toen 48
jaar. Hij heeft van de mogelijkheid geen
gebruik willen maken om in Indonesië
te blijven, daar hij van mening was dat
hij met zijn Europese opvoeding en zijn
Europese culturele achtergrond zijn car
rière - gezien zijn indrukwekkende staat
van dienst en de lovende getuigschriften
en aanbevelingsbrieven - zonder al te
veel problemen in Europa kon voortzet
ten. Het liep helaas anders. Niet hele
maal duidelijk is in hoeverre Frits ooit te
maken heeft gehad met intriges. Frus
trerend zal het wel geweest zijn voor de
blanke Hollandse gastdirigenten dat zij
nooit het niveau van Frits konden halen.
Er zal heus wel strijd zijn geleverd
achter de schermen en het is best
mogelijk dat zaken als jaloezie en af
gunst regelmatig een rol hebben ge
speeld. Frits heeft daar nooit over ge
sproken met iemand; of hij zag het niet
of hij distancieerde zich ervan. Hoe dan
ook, toen hij in Nederland aankwam en
pogingen ondernam om zijn vak voort
te zetten, onderging hij dezelfde bescha
mende behandeling als vele andere
Indo's. Om toch met zijn vak bezig te
blijven, heeft hij tijdelijk als dirigent
gewerkt bij een orkest van werkeloze
musici. Verder kreeg hij in Nederland
geen voet aan de grond, ondanks zijn
imposante lijst met wapenfeiten.
Amerika
Al in Indonesië was Frits in de ban
geraakt van Amerika en adoreerde dat
land als het land van de onbegrensde
mogelijkheden. Toen hij genoeg had
van de voor hem uitzichtloze toestand
in Nederland, richtte hij zijn blik serieus
op Amerika en in 1 956 emigreerde hij
samen met zijn tweede vrouw Mia, via
(lees verder pagina 20)
"To Mr. Hinze, with many thanks
for the excellent accompaniment
and congratulations to the
amazing progress of his
orchestra"
Batavia, 29-10-1941
Szymon Goldberg
18
