LEST WE FORGET
n
O
V'
x
DINIHARI TRAVEL
PIET
Kerstmis 1943
Individueel reizen door
Indonesië?
Voor inlichtingen:
tel. 02526 - 7 21 46
J.B.
Van mijn neef die nu in Canada woont
maar die als kind op Oost-Java de vijan
delijke bezetting meemaakte, ontving ik de
hier afgedrukte bijzondere foto's. Bijzon
der omdat daaruit blijkt dat ook in Canada
de slachtoffers van de oorlog in de Pacific
worden herdacht. De foto's zijn gemaakt
in de stad White Rock in Britisch Columbia,
de reusachtige Canadese provincie die aan
de Pacific-kust ligt. Mijn neef, Robert Mout,
schreef er de onderschriften bij.
C.A. HESHUSIUS
Voor het stadhuis (City-Hall) van White
Rock staat, zoals gebruikelijk in
Candadese plaatsen, een gedenknaald
met daarbij een wapentuig.
Op de vóórzijde van de gedenknaald de
bekende plaat met de gebruikelijke
woorden "In memory of our fallen
comrades; lest we forget" (opdat we ze
niet zullen vergeten).
- met eigen vervoer en chauffeur
- verzorging en akkomodatie
Op de achterzijde van de gedenknaald is
op I I augustus 1990 door Nederlanders
uit Indië een gedenkplaat aangebracht
die mijns inziens uniek is. Waar ter we
reld kan je buiten Nederland een gedenk
teken aantreffen (nog wel met in koper
een "kawat" eromheen) met vermel
ding van POW's en Civilians in S.E. Asia
Camps en de zin "Peace came too late
for many" en de onmiskenbare data dec.
8 1941 en aug. 15 1945.
In Bandjarhardjo was een groep van de
K.L. ondergebracht, niet ver van de S.F.
Ketanggoenan-West, waar het gros van de
Compie gelegerd was.
Twee jongens hadden de opdracht ge
kregen vroeg in de morgen, voordat de
zon zich liet zien, zich te begeven naar de
suikerfabriek.
En zo gebeurde het ook. Maar de fietsen
hadden geen verlichting en geen bel. Geen
nood, ze konden nog wel zien.
Halverwege die afstand passeerden de twee
fietsers vroege pasargangers, die zich een
beroerte schrokken toen er opeens in het
schemerduister twee fietsers zich een weg
zochten tussen het volk.
Zoals gebruikelijk waarschuwden de
voetgangers elkaar dat er wat zou passe
ren met de kreet "piet", verbastering van
"fiets". "Verrek, ze kennen jou", zei de één
tegen de ander. Piet kreeg een onbehaaglijk
gevoel, zodat hij zigzaggend tussen de
voetgangers, zich een weg baande en flink
de spurt erin zette, met z'n kameraad in
zijn kielzog.
Buiten adem kwamen de twee fietsers bij
de wacht aan en konden de eerste tijd niet
praten, maar wel naar lucht happen.
Na een tijdje stamelde Piet, "Waar kennen
ze mij toch van?"
Met de kerstdagen mochten wij aan lange tafels aanzitten, mooi gedekt en met veel
fiessen en vruchten. En er was een mooie opgetuigde kerstboom. Het leek erop dat het
een ware schrans- en drinkpartij zou worden. Maar eerst moesten er foto's worden
gemaakt en moesten wij gelukkig lachen. Nou ja, wat daarna gebeurde hoeft niet geraden
te worden. Koerah, hajakoe-hajakoe, allemaal de eetzaal uit en niets meenemen. De
laatsten mochten nog een paar klappen incasseren.
Op de foto deelt kapitein Andrau mandarijnen uit aan onze tolk Braber onder toeziend
oog van de Jap. Onvergetelijk was deze kerst wel.
I-B.
11
