vendueHuis
u
SPECIALE VEILING
BIJ DE VOORPLAAT (foto: archief R.L. Mellema)
Straks krijg je ondee-ondee
768 - 814, 1500 - 1555, 1568 - 1648
1940 - 1945.
der Notarissen te 's-Gravenhage, sedert 1812
Oosterse Kunst Wapens
24 september vanaf 19.00 uur
Kijkdagen:
zaterdag 21 en zondag 22 sept, van 10.00 tot 16.00 uur en
maandag 23 sept, van 9.00 tot 12.00 uur.
SPECIALE TAXATIE- EN INBRENGDAG
Op vrijdag 23 augustus a.s. van 15.00 tot 20.00 uur, kunt
u t.b.v. deze veiling objecten gratis en vrijblijvend door
onze experts laten taxeren.
Inbreng is tot 23 augustus a.s. ook mogelijk op werkdagen,
van 9.00 tot 17.00 uur.
Voor informatie kunt u contact opnemen met
drs Ch. Vellinga van het Venduehuis der Notarissen,
Nobelstraat 5 te 's-Gravenhage. 070 - 365 88 5 7.
Op het moment dat ik dit schrijf, is het 22.55
uur en heb ik nog twee dagen vakantie.
Zojuist in het programma "De Afrekening"
Ir. Manusama gezien en even stil geweest van
zijn straight from the heart slotwoorden.
In mijn tas zitten uitgeknipte artikelen over
de Stichting Japanse Ereschulden. Ik heb een
mok koffie toebroek gemaakt en de kinderen
zijn nu op hun allerliefst: ze slapen.
Morgen moet dit artikel per sé op de post,
dus ik sta niet eerder op van mijn stoel voor
het af is. Schrijven is ook maar gewoon werk.
De een maakt iets van meel, een ander iets
van hout, een ander iets van cijfers en zo
maken sommigen iets van woorden. Soms
goed, soms slecht. En als het brood op is,
komt er nieuw meel. Als de uitkomst klopt,
komen nieuwe cijfers, als woorden ge
schreven zijn, komt er nieuw papier. Maar al
heel lang geleden is al gezegd dat er niets
nieuws is onder de zon en indien een ieder
dat nu maar goed zou beseffen, dan zou het
leven een stuk gemakkelijker worden. Ook
duizend jaar geleden waren mensen bezig
met meel, hout, cijfers en woorden. Vier
duizend jaar geleden trouwens ook. Goed,
ze hadden toen geen mixers, boormachines,
computers en tekstverwerkers, maar het
principe was hetzelfde. Oorlog kende men
toen ook al.
"Excuse me, sir. Can you tell me what's
happening over there?"
In mijn beste Engels uitgelegd dat daar
oorlogsgetroffenen stonden uit the former
Dutch East Indies en dat zij de Japanse pre
mier een petitie wilden aanbieden betref
fende nog niet ingeloste ereschulden.
De man, begin veertiger, prachtig donker
grijs kostuum en een vioolkist in de hand,
dacht even na en zei toen met krachtig
ongeloof in zijn stem: "Oh, way back to
World War Two". "Indeed", antwoordde ik
en hij nam afscheid met een trek om zijn
mond die van alles kon betekenen.
Toen helemaal, maar nu nog klinkt het nog
steeds na bij mij: "Way back to World War
Two". Vijftig jaar geleden. Een halve eeuw
geleden. Wat is tijd?
Tijd is historie. Tijd is geschiedenis. Tijd is
onwerkelijk. Een dag, die is te vatten. Gisteren,
vandaag, morgen. Het is waar, gisteren gaat
nooit voorbij, maar ook gisteren is tijd ge
worden. Verleden tijd. Weinig dingen die
heftiger zijn dan het kijken en luisteren naar
een echte klok die hoorbaar de tijd wegtikt.
Elke tik is een voorbij gaan, een nooit meer
terugkomen. Maar ook een dichterbij bren
gen van straks, morgen en overmorgen.
Het is nu 00.55 uur, I augustus. Over twee
weken is er de grote herdenking in Den
Haag. Over drie weken gaat mijn jongste
naar groep I, bij juffrouw Gabriëlle. Een
gebeurtenis die ik op video ga vastleggen.
Dan kan ze over vijftig jaar nog eens zien hoe
ze met twee vlechtjes en vol verwachting op
weg ging. Moge het haar gegeven zijn dat al
hetgeen zij zal leren en meemaken haar zal
maken als de vrouw op de voorplaat: zichzelf
zijnde, trots, zelfverzekerd en onoverwin
nelijk. En toch zit die vrouw niet op een
troon, zelfs niet op een modern bankstel in
een huis van de toekomst. Ze straalt alleen
maar uit: stil maar, ik ben er.
Wat er ook geweest is, wat er ook is, wat er
ook komen zal, ik ben er.
Lopend door de groep demonstranten voor
het Catshuis ving je het een en ander op. "It's
a dying race". "Een schande is het, een
schande". "Hij is bang voor ons". "Lubbers is
een verrader". "Alweer worden wij Indische
mensen afgewezen". "Straks krijg je ondee-
ondee". De man die dat zei, klopte een
ander, die het door de koude wind moeilijk
had gekregen, bemoedigend op de schouder.
Laat maar, stil maar. Ik ben er, van mij krijg je
ondee-ondee. Mijn vrouw heeft gemaakt.
R.B.
2
