EEN INDISCHE
VERTEGENWOORDIGING
PEKAN RAYA
Stel dat er iets aan de hand is met Indische
bejaardenhuizen en dat er dringend over
leg gevoerd moet worden met allerlei
overheidsinstanties. Wie moet namens de
Indische gemeenschap of namens de
Indische bejaarden dat overleg dan voe
ren? De Stichting Herdenking 15 augustus
1945? Lijkt me niet. De Stichting Pelita
dan? Daar kunnen we ons iets bij voor
stellen, maar toch ook weer niet helemaal.
Het Indisch Verzet? Nou nee. De Reünie
van het Bandoengs Lyceum dan? Klinkt
ook niet logisch. De Indische Pensioen-
bond misschien? We komen al een beetje
in de buurt.
Stel dat de minister-president de wens te
kennen geeft om een regelmatig overleg te
voeren met Indische organisaties. Wie
moet hij dan op de koffie vragen? Alle 654
stichtingen, verenigingen, reünies, bonden
en comité's? Dat zou wel eens onpraktisch
kunnen blijken.
Om kort te gaan: Indisch Nederland heeft
anno 1991 nog steeds geen vertegen
woordigend lichaam en dat gemis doet
zich steeds sterker voelen. Het is intriest
dat we ons nog steeds niet behoorlijk
kunnen presenteren. En het is te gek dat je
in de krant moet lezen dat Jan, om maar
een oer-lndische naam te gebruiken, na
mens de Indische gemeenschap zegt dat
iets zus of zo moet. Wie is Jan? Wie heeft
hem aangesteld, wie heeft hem gekozen,
wie heeft hem mandaat gegeven? Aan wie
is hij verantwoording schuldig? Dat Jan
Maarschalk-Generaal-Kolonel met 20
sterren en vijftig strepen is, zegt niets.
Eerder irriteert dat nog meer omdat je je
afvraagt waarom Indisch-Nederland altijd
door een militair vertegenwoordigd moet
worden.
Maar dan: hoe zou zo'n Indische vertegen
woordiging gevormd moeten worden?
Ongetwijfeld door het bijeen roepen van
alle Indische organisaties met het doel om
woordvoerders te kiezen. Probleem is dan
wel, maar dat is altijd en overal, dat de
genen die niet bij enige organisatie zijn
aangesloten, de ongeorganiseerden dus,
geen stem hebben. En juist die ongeor
ganiseerden vormen de meerderheid.
Soit.
Maar stel: er worden vijf mensen gekozen
die van de Indische organisaties volmacht
krijgen om met de regering te praten, de
pers te woord te staan en direct te rea
geren wanneer omstandigheden dat nodig
maken. Wat zouden deze vijf kunnen en
mogen zeggen en doen? Dat wat in ieder
geval een meerderheid van de organisaties
wil dat gezegd en gedaan wordt natuurlijk.
En omdat zij "slechts" vertegenwoordi
gers zijn moeten zij dan ook een eventueel
minderheidsstandpunt naar voren bren
gen. Dit klinkt toch redelijk.
Andere vraag: aan welke eisen moeten de
vertegenwoordigers voldoen? Moeten ze
dure namen hebben, deftige titels, geleerd
zijn, een carrière achter de rug hebben of
wat? Feit is, dat Indisch Nederland tot nu
toe voormannen en -vrouwen heeft ge
mist. Daar zijn veel redenen voor aan te
wijzen, maar één negatieve reden is dat
velen liever niet hun nek wilden uitsteken
uit angst om een deuk in hun loopbaan op
te lopen. Maar zodra ze zijn
gepensioneerd, komen ze
zich aandienen. Te laat is
dat dan natuurlijk niet,
maar de kritiek dat we dan
soms te maken krijgen met
jagers naar erebaantjes is
niet geheel onterecht. Eer
der schreven we al in dit blad dat Indisch
Nederland bijna geen mensen kent die een
volledige dagtaak wijden aan de Indische
zaak. Los van de vraag of dat dan wel nodig
is, kan wel alvast gezegd worden dat
Indische belangen te serieus zijn om alleen
maar over te laten aan mensen die zomaar
opeens boven komen drijven. Dat in een
Indische vertegenwoordiging personen
komen te zitten die zich gedurende lan
gere tijd bewezen hebben, is toch geen
irreële eis.
Slaan we nu een hele hoop over, dan
komen we natuurlijk bij de vraag "maar
hoe zit het dan met Censio, de Centrale
van Samenwerkende Indische Organisa
ties. Da's toch de overkoepelende vereni
ging die op 26 november 1987 werd opge
richt ter belangenbehartiging van de
Indische gemeenschap? Inderdaad, dat is
zo. Dat wil zeggen: dat was de bedoeling,
maar de waarheid gebiedt HELAAS te
constateren dat Censio hopeloos gefaald
heeft. Censio heeft geen klap gedaan om
dat het Censio-bestuur (de bedoelde ver
tegenwoordigers dus) zich nooit goed
bewust is geweest van zijn taken en verant
woordelijkheden!
Afschrijven maar, Censio en (weer) een
nieuwe organisatie oprichten? Wat mij
betreft niet en wellicht is het een idee dat
tijdens de eerstvolgende Censio-vergade-
ring de zaken eens pittig op een rijtje
worden gezet opdat Censio eindelijk aan
haar verplichtingen voldoet en Indisch
Nederland een werkelijke vertegen
woordiging bezorgt.
Zomaar uit het niets was er opeens een pasar malam in de
Statenhal van het Haagse Congresgebouw. 18 Dagen lang maar
liefst. De organisatoren bezweren overigens dat het geen pasar
malam is, maar een pekan raya: een Indonesische jaarmarkt, een
trefpunt van evenementen, cultuur, kunstnijverheid, top-enter-
tainment, folklore en traditioneel Indonesisch eten. Die organi
satoren zijn twee Nederlandse zakenmensen en de heer
Tjokrohamidjojo, die we ons nog herinneren van het afgeblazen
Village Indonesia-Project in Ede.
Maar hoe dan ook: het was gewoon een imitatie pasar malam en
sommigen hebben zich daar geamuseerd terwijl anderen het
maar niets vonden. De pekan raya ging trouwens open op 15
augustus toen de 15 augustus-herdenking in het Congres-ge
bouw nog in volle gang was en dat moeten de organisatoren toch
niet meer flikken. Als het dan een Indonesische jaarmarkt is,
kunnen ze net zo goed twee dagen wachten!
Ij
