O
zijn mond kwam een donkere sliert wat
leek op gestold bloed en zijn hoofd en ook
zijn bovenlichaam lagen in een plas van
braaksel en bloed. In de kamer hing een
weeïge, misselijk-makende lucht.
De agenten heb ik uitgelegd wat hier zeer
waarschijnlijk was gebeurd. Een natuur
lijke dood.Een luguber tafereel maar zeker
geen moord en dus kon het lichaam wor
den weggehaald door een begrafenis
ondernemer.
In zo'n geval is het vaak de huisdokter, die
de begrafenis regelt en eventuele familie
waarschuwt en desnoods ook het huis laat
ontruimen. Er was nogal wat werk te doen
in de volgende dagen in deze kwestie, het
enige dat ik niet gedaan heb is achter de
baar lopen. De man moet waarschijnlijk
snel zijn gestorven. Hij leek veel bloed te
hebben verloren. De oorzaak van het
bloedverlies en waarschijnlijk ook van de
dood moet een gesprongen, gebarsten
groot vat zijn geweest. Een groot vat van
de z.g. oesophagus varices moest gebar
sten zijn, zeer waarschijnlijk door het
braken.
Oesophagus varices, dit zijn "spataderen"
rondom de slokdarm, treden op wanneer
het bloed, dat terugstroomt naar het hart,
de z.g. veneuze circulatie, onderweg een
obstakel tegenkomt waardoor a.h.w. een
stuw ontstaat. Het bloed probeert via
allerlei "sluipwegen" dit obstakel te passe
ren en zo toch het hart te bereiken. Door
dat "omzeilen" zwellen kleine veneuze
vaten, kleine aders dus, op tot grote dikke
spataders waarvan de wand heel dun is en
nauwelijks enige weerstand kunnen bie
den tegen drukverhoging in dat vat, zoals
b.v. bij braken gebeurd.
Het obstakel in het geval van oesophagus
varices is de lever. Een harde, bijna ver
steende lever, een z.g. cirrheuze lever, die
zo geworden is door het vele alcohol
gebruik. De man kan ook gestikt zijn in
bloed en braaksel.
In elk geval: Een horror-story!
Nogmaals, niets helpt tegen overmatig
drinken en een ieder gaat eraan kapot.
Wat helpt is per accuut stoppen en dat is
o zo moeilijk!!! Een Korsakow syndroom
geneest nooit meer, werd eerder reeds
gezegd. Leverfunctiestoornissen, een
slechte circulatie, hartritmestoornissen,
zenuwontstekingen, cholesterolverho-
ging, een verstoorde stofwisseling, dit alles
kan herstellen wanneer gestopt wordt
met alcoholgebruik. Dit herstel kan wor
den ondersteund door eiwitrijke voeding
en veel vers fruit en verse groente en veel,
heel veel vitamine B.
Dan hebben we als hulpmiddel nog het
vasolastine, dat vooral bij mensen met
circulatiestoornissen heel nuttig kan zijn.
Ergens in de tweede helft van de acht
tiende eeuw was er een geneesheer, een
zekere herr Huseland, die reeds op
merkte: Geef mij de sleutel tot door
bloeding en ik genees alle ziekten.
Vasolastine voldoet daar bijna aan, althans
dat ben ik van mening.
Vasolastine hoort thuis in de groep van de
z.g. enzymtherapieën en is bij de apotheek
op recept verkrijgbaar in ampullen van 2
cc. De reguliere artsen hebben jaren ge
leden flink hun best gedaan het vasolastine
verdacht te maken.
Nu is het wel zo dat ook in mijn oren
enzymtherapie een beetje als hocus-pocus
klinkt, hoewel ik vaak en over langere tijd
de heilzame en genezende werking van het
vasolastine heb kunnen constateren. Di
rect moet ik er weer bij zeggen dat
vasolastine-therapie een ondersteunende
vorm van therapie is. De genezing van het
lijden, van de ziekte gaat vlotter en het
recidief - het terugkomen van de kwaal -
komt minder voor of de periodes ertussen
worden langer. De kwaal, de ziekte wordt
bestreden met het geneesmiddel van de
dokter en het vasolastine is een voor
treffelijke bondgenoot daarbij.
Hocus-pocus zei ik en dat slaat op het feit
dat enzymen een z.g. katalytische werking
hebben. Het enzym is niet direct verant
woordelijk bijvoorbeeld bij het verlagen
van een te hoog cholesterolgehalte in het
bloed. Het enzym katalyseert de reactie
waarbij een bepaalde stof het cholesterol
kan afbreken en zodoende het
cholesterolgehalte in het bloed verlaagt.
Daardoor kan de circulatie verbeteren
omdat de vaten beter doorgangkelijk wor
den en zo kan zich ook de bloeddruk
herstellen.
Het vasolastine nu, zeggen de makers, is
dat enzym onder meer en dat nu was net
iets teveel van het goede voor de meeste
reguliere artsen. Daarbij kwam nog dat in
een van de vele periodes van veranderin
gen qua te verdelen werkzaamheden bij de
wijkverpleegkundigen onder bepaalde
omstandigheden alleen de arts de
vasolastine injectie mocht geven. De
huisartsen konden vaak door hun drukke
werkzaamheden deze extra werkbelasting
niet aan. De injecties moesten meestal
thuis bij de patiënten worden gegeven en
dat betekende allemaal extra visites. Toen
lieten de makers van het vasolastine een
circulaire uitgaan dat de vasolastine uit de
ampul ook gedronken kon worden. Er
moesten twee ampullen gedronken wor
den tegen één geïnjecteerde ampul. Dat
was koren op de molen van de regulieren,
meestal specialisten en ziekenhuisartsen,
die in koor riepen dat nu het bewijs was
geleverd dat het allemaal humbug was,
want een enzym verliest zijn werkzaam
heid wanneer het maag en darm is gepas
seerd en die twee ampullen die gedronken
moesten worden tegen één ampul per
injectie, allemaal geld-uit-de-zak-klop-
perij.
Een enzym is een organische stof, een
ferment, die in een zuur milieu (maag) en/
of in een alkalisch milieu (darm) zijn
werkzaamheid verliest(?)
Is dit zo? Ik weet het niet en de lezer
wellicht ook niet en de wetenschappers
denk ik, ook niet helemaal, want werk
zaam bleef het vasolastine wel. De
toedieningswijze leek niet belangrijk maar
een ding is een feit, het spul is niet te
zuipen.
Een ander belangrijk feit is dat het
vasolastine "de hulp" nodig had van de
toenmalige staats-secretaris van Volksge
zondheid mevrouw Veder-Smit van de
V.V.D., die ervoor heeft gezorgd dat het
vasolastine verkrijgbaar werd gesteld en in
de verkoop mocht blijven, dit gebeurde bij
Koninklijk Besluit no.505 ddo. 14-10-
1980.
De staatssecretaris kwam die vele mensen
tegemoet en te hulp, die goede resultaten
hadden en nog hebben bij het medicijn.
Wanneer er een verbod zou zijn gekomen
op het gebruik van vasolastine dan zouden
vele patiënten, heel vele, zich diep onge
lukkig en benadeeld hebben gevoeld met
alle consequenties van dien.
Een groot menselijk drama was dat toen en
een begripvolle, menselijke staatssecreta
ris.
Laten wij hopen dat de cententellers on
der de staatssecretarissen snel worden
vervangen door computers en dat er weer
een mens komt voor het beleid.
Elk verhaal heeft zoals gewoonlijk een
bepaalde moraal. Van datgene wat ik u hier
vertelde zou deze kunnen luiden: Een
matig mens is zijn vrijheid, maar vooral zijn
gezondheid waard en op uw gezondheid
wil ik best het glas heffen. Een goed ge
koelde Montrachet zal ik nimmer versma
den, maar bedenk wel dat, wilt u mij zo'n
fles witte wijn uit het douce France cadeau
doen, een fles van de jongste pluk u een
dikke honderd gulden gaat kosten.
Misschien kunt u het toch maar beter nu
doen, want wacht u een paar jaar dan kost
die fles zeker wel een duizend gulden of
meer.
Een andere keer zal ik u verhalen over een
ander genotmiddel. Het nicotine en wan
neer ik daarover t.z.t. zal zijn uitverteld,
durft u niet eens meer langs een siga-
rettenwinkel te lopen, of heeft uw dokter
u dat reeds verboden?
22
