BOMBAY, GOA EN DEN HAAG
In december 1990 ben ik tiaar India
gegaan, niet mijn favoriete vakantie
land, maar ik moest nou eenmaal voor
mezelf een bezoek brengen aan de plaats
waar mijn vader 31 jaar geleden is
neergestort en aan zijn graf in Goa (een
paar honderd kilometer ten zuiden van
Bombay).
26
Naar Bombay hoefje niet te gaan, tenzij
je graag met honderden bedelaars ge
confronteerd wilt worden. Als je van
het vliegveld komt en naar de stad rijdt,
passeer je kilometers krotten en als je
je hotel uitloopt word je door bede
laars achtervolgd en belaagd (sommi
gen die er niet uit zien kussen je voeten
en belemmeren je vooruit te komen).
Ook vreselijk vervallen alles, in
Indonesië houden ze alles teniminste
nog bij, maar in India is driekwart van de
huizen vervallen en vies. Het schijnt ook
dat de rat semi-heilig is omdat hij een
vervoermiddel van een of andere god is en
iemand vertelde me dat erop iedere inwo
ner van Bombay drie ratten zijn...
En al dat gedoe met die geloofsstrijd... al
die doden op de tv... in Indonesië heb
ben ze een en ander toch beter voor
elkaar denk ik. Misschien is het toch
waar dat Indonesiërs het vriendelijkste
volk op de wereld zijn, altijd met een
(glim)lach, want in India keken de
mensen altijd zo bedrukt en als ik wei
eens een tv-documentaire zie over
Vietnam, Thailand of zo, kijken die
mensen ook niet altijd even vrolijk.
En onsmakelijk zijn de mensen in India
ook: op straat lopen mensen te ro
chelen, en spuwen hun rochel links of
rechts; snot snuiten ze met de vinger op
op één neusgat gedrukt ook links of
rechts uit hun neus en vaak zitten er in
kleine restaurantjes overal vliegen op
de tafels; ze maken de boel niet schoon.
Na de verschrikkingen van Bombay (be
lachelijk vies verlopen hotel voor
66,per nacht, met grote ratten om
het hotel), naar Goa, wat me aan Bali
deed denken. Ik werd een beetje gek
want ik waande me op Bali, alleen zagen
de mensen er anders uit.
In Goa wonen de Konkani-mensen,
deze zien er een beetje anders uit dan
gewone India-mensen, ze zien er meer
westers uit (gelaatstrekken), gaan westers
gekleed en lachen meer als Indiërs.
Door de Portugese overheersing tot 1961
kun je in Goa heerlijk port drinken (een
groot limonadeglas port kost 80 cent!) en
aangezien de Portugezen nogal een stevige
borrel lustten (of om een andere onbe
kende reden) zijn er een hoop whisky
stokerijen en was whisky ook zeer goed
koop (Europese hoeveelheid voor één
gulden).
De Goanen houden van drinken en dansen
en in de Kersttijd waren er veel feestavon
den met live music. Goaanse muziek is als
krontjong, met viool een beetje scheef,
zeker de Portugese invloed weer! Er wa
ren veel kleine drinktentjes waar mensen
De Mapusa Markt in Goa.
zakflaconnen whisky leeg zaten te drinken:
ergens zijn ze natuurlijk hopeloos dat ze zo
drinken, maar aan de andere kant zijn de
Goanen er erg vrolijk onder! Na het be
zoek aan mijn vaders graf (met de priester
die toen de begrafenis had geleid, hij is nu
84 jaar!) werd het tijd voor een strand-
vakantie en we huurden voor f3,per dag
een kamer bij een Goaanse familie in
Candolim.
Het huis lag honderd meter achter het
strand, omringd door palmbomen en
grote struiken met prachtig gekleurde
bloemen. In een klein gebouwtje de
hurk-w.c. en badkamer met koud wa
ter: beter eenvoudig en schoon dan de
zogenaamde luxe hotels waar niks
werkt of waar de w.c.'s blijven lopen,
niet? Op het erf waren nog twee kleine
huisjes waar buitenlanders logeerden;
eten werd op een vuurtje achter in de
tuin gekookt.
Uit de Portugese tijd waren nog veel over
blijfselen: de mensen hadden als achter
naam Pereira, de Souza (namen van de
paters die hun voorouders katholiek ge
doopt hebben), veel opschriften van win
kels e.d. nog in het Portugees, vele oude
ren spreken nog Portugees, je kunt als
je wilt Portugees eten (weer eens wat
anders dan die heftige India-smaken),
overal zijn prachtige witte kerken/
kloosters en aangezien de mensen zo
katholiek zijn, waren er prachtige kerst
versieringen zoals enorme papieren
kerststerren met in het midden een
Kerststalletje, en zongen kinderen in
optocht kerstliedjes.
Ik had me altijd afgevraagd hoe Kerst in
de tropen was en ergens was het raar,
maar ook wel leuk om te zien hoe
mensen wat takken van een soort
denneboom of van een gewone boom
afhaalden, die in de (zand) grond zetten
en versierden met slingers van gekleurd
papier, ballonnetjes en i.p.v. imitatiesn-
eeuw uit een spuitbus zoals bij ons, hier
en daar watjes op de takken. Hoe in
ventief! Eigenlijk wel raar die watjes die
sneeuw moeten voorstellen, want de
wintertemperatuur in Goa is 31 graden
overdag en 20 graden 's nachts.
Ach, hoe simpel was het leven daar! 's
Ochtends werden we gewekt door het
geknor van twee varkentjes die op het
erf eten zochten en door het geluid van
kraaien in de bomen of op het dak van
onze kamer.
Vervolgens wandelden we vijftig meter
naar Cecilia, een gezellige dikke Goaanse
die een bar/restaurant aan huis had. Naast
haar huis was een kamer vol drank, wat 's
nachts met een hekwerk werd afgesloten,
en voor die kamer was een stenen tafel
waar een stuk of twintig mensen aan
konden plaatsnemen. Een voor een kwa
men de buitenlanders uit hun gehuurde
kamers/huizen in de omgeving en bestel-
