mengestelde koolhydraten (volkoren
brood, graanprodukten), vezel van
vooral de bladgroente, de natuurlijk
voorkomende suikers (b.v. honing) en
een minimum aan zout en alkohol.
Mensen hebben in hun fysiologisch sys
teem de potentie om eiwitten d.w.z. het
dierlijk eiwitmolecuul zelf te maken. Een
vegetariër weet daarom heel goed, wat
hij doet. Ons lichaam kan echter geen
plantaardige eiwitten produceren en krij
gen wij deze niet voldoende via ons eten
toegevoerd dan worden wij ziek en gaan
we dood.
Toch is het niet zo dat wij totaal geen
dierlijke eiwitten nodig hebben maar een
(flinke) beker melk en een (grote) kop
yoghurt per dag zal voldoende zijn, niet
alleen voor de nodige (dierlijke) eiwitten
maar ook voor de nodige mineralen.
Verschrikkelijke televisiebeelden kan
men bijna dagelijks zien, wat eiwittekort
met mensen doet. Het zijn vooral de
kleine kinderen, die onder zo'n tekort
ernstig te lijden hebben.
Kwashihorkop is een syndroom veroor
zaakt door een algemeen voedingste
kort. Broodmagere lichaampjes, bol
ronde buikjes en het tot bijna blond ver
kleurde haar.
Marasmus wordt veroorzaakt bij kinde
ren, die een ernstig eiwittekort hebben.
Huid- en haarafwijkingen ontbreken
maar de kinderen zijn levende skeletten,
het onderhuidse vet ontbreekt, er ont
staat een niet meer goed te maken ach
terstand in groei en intellectuele ontwik
keling.
Wat nu hebben wij "nodig" in ons dieet?
In de eerste plaats dus eiwitten, maar
ook vetten en koolhydraten, vitamines,
sporenelementen en vezels en dan na
tuurlijk moet dat voedsel voldoende
calorieën opbrengen. In dat zogenaamde
Westerse dieet, is een hoeveelheid van
900 a 1000 calorieën per dag voldoende
(en bevat voldoende "bouwstoffen"
voor dikkerds om af te slanken, het be
tekent ook gewoon een beetje honger
lijden.
Maar wat doen wij in dit steenrijke Eu
ropa "vol" met klagende, kliemende en
drensende inwoners nu de dag verdeelt
in autochtonen en allochtonen. Wij
doen dagelijks een aanslag op ons le
ven door te vet, te veel, te schraal
en te eenzijdig te eten. Fast food, diners
uit de muur, kant-en-klaar-eten bij de
Chinees of bij de Indische toko of ge
woon te veel en te goed in peper
dure restaurants.
In dit land wat mijn "broeder in het
vers" de dichter "de Genestet" heeft be
zongen als een van mest, mist, over
schoenen en vuile koude regen en (ook)
zeker niet op mijn verzoek ontworsteld
aan de zee, weten wij er ook goed weg
mee wat dat eten en drinken betreft, te
goed en te veel!
Laat ik een paar "voorbeelden" de revue
passeren. Eerst dus dat copieuze ontbijt,
dan de lunch, dat kan heel snel en be
scheiden om daarna weer aan het werk
te gaan. Om daaraan te ontsnappen heb
ben wij een werklunch uitgevonden en
dan beginnen wij bijvoorbeeld met een
koude paprikasoep met komkommer of
een Griekse salade en daarna een ge
kookte snoek met peterselieboter of
een portie mosselen in ui-kervelfond en
dat spoelen we weg met een paar glazen
Pinot blanc.
Maakt u niet kwaad en u zegt dat u dat
niet doet en niet kan betalen, maar de
"captains of industrie" en onze "bestuur
ders uit Den Haag doen dat dagelijks
en u en ik hebben die veel
vraten daar op die plaats
gezet en wees eens eer
lijk, wij met ons allen
doen dat "een beetje" en
daarom zeggen wij zo
makkelijk "laat maar
deze". Nou dan.
Maar ik ga nog even
verder, wat wij
met ons allen
zo lekker vin
den en dat
ook gedogen,
om eens zo'n mis
selijk makend woord
van vandaag
te gebrui
ken. Diner, het avondeten, met de hele
familie aan tafel en dan wordt er "geta
feld". Heel lang, heel gezellig, heel geluk
kig en zo heerlijk. We beginnen met een
aperitief, dan één of twee voorgerechten
en dan de hoofdmaaltijd, waarvan een
tweede of derde portie kan worden ge
vraagd, dan het dessert met een digestief
en koffie en bonbons. Zo eten wij na
tuurlijk niet elke avond, maar wel vaak
en de jonge carrière-makers met hun ge
zinnen te vaak.
Te vaak en te veel, nogmaals dat doen
wij met ons allen.
Maar ik zou voorbeelden geven. We ne
men een soep vooraf. Wat gedacht van
een wijnbouillon, een coup de médecin,
zeggen de Fransen terecht, want kan je
niet slapen dan is een grote, goed ge
kruide kop warme bouillon, waarin een
glas rode wijn een Médoc of een Saint
Emillion van de jaargangen '85-'88 - een
probaat middel. U kunt ook een Portu
gese vissoep (Caldeira a Fregateira de
Lisboa) nemen, vreselijk moeilijk uit te
spreken en nog moeilijker te bereiden.
Daarna oesters in wijnsaus of kalfsnieren
met sherry (Rofianes al Jerez zeggen ze
(lees verder volgende pagina)
