BRIEVEN i
OVER...
Piekerans
zonder voorplaat
Te koop gevraagd
De Moesson van 15 November 1991
heeft me mateloos geboeid! Allemaal
goede artikelen.
De verzuchting van Ralph Boekholt trof
me diep in de ziel. Er zijn zoveel mensen
die best nog wel een lidmaatschap kun
nen betalen, maar ze schuiven het voor
zich uit en lezen zo nu en dan Moesson
bij een oude tante of zo.
Ik adjak al mijn kennissen tot in Nieuw-
Zeeland en de USA toe en vertel hun
dat de artikelen en verhalen in Moesson
zo waardevol zijn.
Historische feiten worden voor je uit
het archief gehaald en deskundige men
sen frissen allang vergeten interessante
gebeurtenissen uit het verleden voor je
op. Een speciale hulde wil ik brengen aan
dr. Stolk met zijn artikel over het KZ-
Syndroom en hoe dat opeens los kan
komen. Subliem!
Je hebt 't of je hebt 't niet. Waarom de
één wel en de ander niet?
Zo heb ik bijv. geen rheuma, kan me dus
niet verplaatsen in die ziekte. Het is nu
eenmaal zo dat niemand het gewicht van
de last kent waar een ander onder ge
bukt gaat. Ik zal dan ook nooit iemand
betichten van aanstellerij of zeggen:
"Toe wees eens wat flinker." Daarom
las ik met ontzetting het stukje "SA
MEN" van LD. Dit is een klap in het ge
zicht van alle Indische Nederlanders die
een KZ-syndroom hebben. Of ze nou in
een kamp zaten of er buiten bleven dat
maakt niets uit. Beide categorieën heb
ben vreselijke dingen meegemaakt. Het
is een cynisch stukje. Waarom doet de
schrijfster zo minachtend over de el
lende van anderen? Het is nog discrimi-
GESLOTEN
Alle afdelingen van Moesson zijn
op 24 en 3 I december a.s. de ge
hele dag gesloten. Boekhandel-
Toko Moesson is in verband met
inventarisatie gesloten van 24 de
cember 1991 t/m 4 januari 1992.
Het Indisch Documentatie Cen
trum is gesloten van 23 december
t/m 4 januari 1992.
nerend ook, want ze geeft af op iets wat
anderen hebben en wat ze zelf niet
voelt. Laat ze blij zijn dat ze nergens last
van heeft. Ik ken er meer zo maar die
hebben respect voor een ander die min
der gelukkig uit de oorlog thuis kwam.
En dan die bijtende spot over het Indisch
oorlogsmonument vol grafkransen!
Beseft ze dan niet wat dit Monument be
tekent voor veel Indische mensen. Het
betekent dat duizenden mensen nu een
gemeenschappelijke plaats hebben waar
ze hun tranen en hun bloemen kwijt
kunnen. Bloemen die ze zo graag op de
graven van hun ouders en grootouders
hadden willen leggen. Maar die graven
liggen onbereikbaar ver weg en ze zijn
vaak verdwenen.
Al piekerend dacht ik: sorry LD dat ik
het moet zeggen, maar dat stukje "Sa
men" is niet aloes en het zal Moesson
geen goed doen. Ik probeer net kennis
sen aan te sporen een abonnement te
nemen.
"Zeg dat blad af!" riep iemand die net
dat stukje van LD gelezen had. Mijn ant
woord was, nee, dat doe ik niet. Ik wil
solidair blijven en blijf lid door dik en
dun. Ik wil die Indische stem blijven ho
ren in de Nederlandse samenleving. Ik
wil geschiedkundig eerherstel voor het
Nederlandse Bestuur in het voormalige
Nederlands-lndië. Want ik wil samen
met andere Indische mensen een vuist
kunnen maken als Totoks en anderen
weer eens op ons hart trappen. Ik ben
trots op wat de Indische familie van mijn
vader gepresteerd heeft. Pioniers, plan
ters en bestuursambtenaren. Hun werk
is een zegen geweest voor de bevolking.
Ik zal straks op de reünie van de KJBB
Moesson aanprijzen, gewoon omdat ik
het een waardevol tijdschrift vind on
danks de speldeprikken telkens vanuit de
redactie in de richting van oorlogs
slachtoffers.
Rest mij nog iets te zeggen over die
20.000,Gaat het de mensen werke
lijk om het geld? Of gaat het erom de Ja
panner tot de orde te roepen en in het
openbaar maloe te maken. Hen te dwin
gen hun eigen geschiedenis nader te be
kijken die ze niet kennen - die hen niet
onderwezen wordt. Misschien komen er
dan wat minder Jappen als tourist naar
de Birma-spoorweg. Bussen vol lachende
Japanse meisjes die vrolijk foto's nemen
omdat hen geleerd werd dat die spoor
weg een heldendaad was van het voor
malige Keizerlijke Japanse leger!
Heus die claim op ereschulden is zo gek
nog niet, want - al koop je er echt niet je
kwalen en je KZ-Syndroom mee af - de
Japanners van het Nippon van nu zijn al
leen te raken in één taal, nl. de taal van
het geld. Intussen zit ik wel in mijn maag
met het Novembernummer van Moes
son. Ik durf die echt niet naar Nieuw
Zeeland of Australië te sturen. Ze wor
den beslist mata gelap! En terecht. Ach,
er zullen heus ook wel mensen zijn die
net zo denken als LD - een handjevol
denk ik
Het heeft me heel wat moed gekost om
deze piekeran te schrijven. Maar: het is
een vriend die mij mijn feilen toont moe
ten jullie maar denken.
D.-S.
Antwoord LD
Nederig excuus voor de verontwaardi
ging die ik bij u ontketend heb en dank
voor het aantonen van mijn feilen. Ook
namens Jeanne en Ans, want heus, al
denkt u van niet, ze bestaan en verte
genwoordigen een groep, vele malen
groter dan het "handje vol" waar u op
hoopte. Mensen die het spuugzat zijn
onder de noemer van Indisch oorlogs
slachtoffer verder te moeten leven en
die over de oorlog alleen wensen te
spreken als een bittere ervaring, meer
niet. Dat ze ongehavend van geest uit de
oorlog zijn gekomen of zich hebben we
ten te herstellen, mag hun niet worden
kwalijk genomen.
Zij zijn het ook die hopen dat de
Indische literatuur na 45 jaar kamp- en
oorlogsherinneringen, eindelijk eens ver
halen zal opleveren - de nagedachtenis
van pioniers, planters en bestuursambte
naren waardig. Voortdurend aandacht en
medelijden eisen, bezeten zijn van
schadeclaims zien zij als discriminatie van
normaal leven en denken.
Ik hoop dat het u lukt het de Japanners
betaald te zetten door hen te laten beta
len.
Dit is mijn laatste cynische stukje, so
wieso ook het laatste. U kunt veilig
abonnee blijven!
P.S.
Met de grafkransen bij het Indische Mo
nument bedoel ik die, welke bij bestel
wagens vol van de crematoria afkomen.
Niet de spontane, zelfgekochte bosjes
bloemen.
door verzamelaar schilderijen uit
Ned.-lndië van o.a.
G.P. Adolfs, Frits Ohl,
P.A.J. Moojen, W.v.d. Does,
Jan Frank, H. van Velthuysen,
A. Breetvelt en anderen.
Tel. 01829 - 3492.
8
