POIRRIÉ'S
PERIKELEN
O
GELD LENEN?
m
mm
Financieringsmij. Setiakawan
Coba
S> jjfiH
«MS»^
Tel. 078 - 180866
De vele ongemakken, waarmee de be
slist hevig gestoorde ontwerper van de
Bren-carriër Mk-zoveel de inzittenden
van dat voertuig opzadelde, konden niet
verhinderen dat zij het met respect be
handelden en vertroetelden waar en hoe
zij konden. Wanneer dat door de baas
werd goed gevonden, werd op een vrij
plekje tussen alle serienummers, onder
deelstekens en vaak prachtige, gekleurde
emblemen een naam in sierletters aange
bracht die meestal aangaf in welke rich
ting de affectie van de bestuurder ge
zocht moest worden. Soms relateerde
die aan een woest roofdier of een in
Zuid-Oost Azië voorkomende demon,
maar in de meeste gevallen koos de be
stuurder in volledige overeenstemming
met de rest van de bemanning voor een
romantische betiteling en sierde de
naam van zijn geliefde, of de wat meer
op afstand aanbeden filmster of zangeres
het van nature nukkige voertuig. Er wa
ren dan ook aanmerkelijk meer Hilly's,
Poppy's, Dorothy's (van Lamour) en
Barbara's dan onverschillig welke Se-
tan's.
Even onverschillig welke naam zij droe
gen, hadden de voertuigen één ding met
elkaar gemeen en dat was de liefde-haat
verhouding die zij met hun bemanningen
deelden.
Het enige voertuig, dat in dit opzicht
buiten de boot viel en zowel door de ei
gen bemanning als door de rest regelma
tig voor je reinste misbaksel werd uitge
maakt, was de Coba I. Liever gezegd de
Coba I en II, want de bestuurder had
een keer vanwege de vermeende on
trouw van zijn meisje in pure minnenijd
de naam er afgeschuurd en later, bij het
vernemen van zijn vergissing dezelfde
naam er weer op gezet en er een II aan
toegevoegd om alle kwalat invloeden te
bezweren. Die voorzorgsmaatregel
bleek echter niet te baten. Coba II bleef
haar nukken vertonen. Met een willen
starten was er nooit bij. Het vastlopen
van bogey-wielen en geleiderollen kwam
net als de storingen aan het electrische
systeem en het krakend in elkaar draaien
van de versnellingsbak zo vaak voor, dat
de vertwijfelde monteurs het weer-
spannende voertuig voor een maandag-
ochtend-produkt uitscholden. Was Coba
II na herhaalde gezamenlijke krachtsin
spanningen eindelijk in beweging geko
men, dan kon men er donder op zeggen,
dat zij bij de eerste de beste modderslo-
kan het op haar heupen kreeg en op
haar platte buik de modder in schoof om
daar als een vermoeide karbouw op de
takelwagen te gaan liggen wachten. Had
men haar eindelijk goed en wel in de ka
bels en kettingen, dan hoefde niemand
raar op te kijken als zij daar totaal in
verstrikt raakte of tenminste met veel
kabaal uit de stroppen viel.
Coba II was een typisch kwalat-geval, er
was echt geen eer aan te behalen en
daar hielp geen bakar-menjan of tjakar-
ajam tegen. Het was dan ook even voor
spelbaar als begrijpelijk, dat Coba II uit
eindelijk na een geval van kortsluiting,
waarbij de bemanning met knetterende
haren alle kanten uit sprong en zijzelf,
stuurloos geworden, onder een brug
getje dook inplaats van er overheen, he
lemaal gesloopt werd en de paar nog
bruikbare onderdelen voor de recycling
werden besteed.
Die laatste stunt van Coba II heb ik niet
meer mogen meemaken, omdat ik toen
reeds in Zuid-Sumatra zat. Bij de Bren-
carriërs natuurlijk, want als je eenmaal
met die dingen gespeeld hebt, kom je er
nooit meer van los. Daar in Zuid-Suma-
tra hadden we trouwens geen leger
groene- maar woestijnbruine carriërs,
met op de rechterflank een demo-
nenkop en op de linker een Rode Oli
fant. De meeste knalpotten waren ook
kapot, wat zo'n machtige herrie gaf, dat
de nadering van een enkele wagen leek
op de charge van een Bataljon zware
tanks. Ze hadden vanzelfsprekend ook
dezelfde romantische namen, troetel
namen waarop wij allemaal even trots
waren en die bij het schaarse fotografe
ren in die tijd onveranderlijk als richt
punt werden genomen.
Sheila, dat moet me van het hart, was
een echt stuk, maar onze Honey was het
mooist van allemaal. Honey, het stond in
sierletters op de pantserkap boven het
schietgat van de commandant en Piet
Beyen, onze bestuurder, werd al jaloers
als iemand iets te lang naar die naam
keek. Piet zorgde er ook voor dat
Honey er piekfijn uitzag en haar motor
bleef lopen als een naaimachine. Hij aan
bad haar gewoon en dat zou je niet zeg
gen als je hem hoorde schelden bij het
in- en uitstappen, want Piet was eigenlijk
veel te groot en breed voor de benau
wend kleine bestuurdersplaats. Vooral
als Napoleon I, mijn eerste Lampong-
aapje meeging en zij er allebei tegelijk in
of uit wilden.
Mooie tijden.
Voor aankoop auto, caravan, meubels, vakantie etc.
Leningen v.a. 3.000,-- t/m 50.000,--
Aflossingen vanaf 24 mnd.
Ook als u 71 bent kunt u aanvragen.
Kwijtschelding bij overlijden.
MEER WETEN, BEL ONS EVEN
t/m 23.00 uur
Karei Doormanweg 9
33 17 ZD Dordrecht
25
