CALIFORNIË RONDREIS en HAWAII
Woedend en jaloers is het joch op
zijn twee vriendjes wier vaders wel
zijn teruggekomen en in wier gezin
nen hun thuiskomst gevierd werd.
Woedend op alles en iedereen. Het
joch wil eigenlijk niet meer verder le
ven. Dokters komen en gaan en het
joch gaat weer verder.
Bersiap-tijd! Zijn 12-jarig vriendje
wordt op beestachtige wijze ver
moord. Het joch kan het niet meer
bevatten. Niets is meer voor hem te
bevatten en alles lijkt langs hem heen
te gaan. Het wordt zo stil en leeg in
hem.
"Jij en je zusje gaan nu naar Holland",
zei z'n moeder kort na de moord op j
zijn vriendje. Stom en verslagen kijkt
het joch naar zijn huilende moeder.
Hij kruipt weg in de goedang om niets
meer te hoeven horen en zien.
En dan is er de dag, dat het joch samen
met zijn zusje met een weaponcarrier
naar Tandjong Priok wordt gereden
langs dat afschuwelijke Ancolkanaal. Zijn
moeder zit op de bank tegenover hem
met haar arm om zijn zusje geslagen.
Het joch zit dicht tegen z'n vriendje aan
die mee mocht om hem weg te brengen,
hun handen dicht ineengeklemd.
De boot laat los, laat alles los wat het
joch vertrouwd en dierbaar was; laat
ook los wat zo verdrietig en afschuwelijk
was. Naar Holland, naar een onbekend
land, naar familie even onbekend als het-
land zelve. Hij stond aan de railing en hij
voelde en zag de boot varen, als maar
door en hij voelde zich machteloos. De
contouren van een stuk Indische Archi
pel vergleden aan hem, want hij zag niets
meer. Zijn chaotische gedachten en hart
lagen daar... achter die contouren, bij
zijn moeder en grootmoeder en bij de
hond en bij zijn vriendje die huilde, toe
hij werd weggebracht naar die boot.
Het werd al donker en het joch moest
eigenlijk naar bed; steeds maar pro
beerde hij dit uit te stellen. Want hij was
bang en schaamde zich omdat hij 's
nachts nog wel eens in bed plaste. Op
het achterdek werd feest gevierd, er
werd gezongen en gelachen. Hij keek er
naar maar zag niets, helemaal opgesloten
en gevangen in zichzelf.
De boot voer door en hij stond weer
aan de railing, nu samen met zijn zusje,
toen de boot in Holland afmeerde.
Schrik beving hem toen hij al die mensen
in donkere kleding op de haven zag
staan. Mensen met witte en rode gezich
ten met mutsen en omhuld door lange
jassen. Verkrampt hielden zijn zusje en
hij zich aan elkaar vast, hun blikken ge
richt op dat donkere, sombere beeld.
Paniek... zij wilden zich verstoppen en
met de boot weer mee teruggaan naar
huis. Maar met alle andere mensen zak
ten zij af naar de haven, naar een grote
loods. En toen... plotseling in een busje
naar het Noorden van Holland naar hun
familie. Zij kenden de familie niet en de
familie kende hun niet. Het joch en zijn
zusje werden door de familie ontvangen
in de "huiskamer"; het joch en zijn zusje
zaten dicht tegen elkaar op een bank.
Buikpijn!!
De familie deed erg vriendelijk en gaf het
joch en zijn zusje een stukje taart... buik
pijn! Zij wilden liever naar bed, samen al
leen zijn en vertrouwd bij elkaar.
Er kwam een vrouw binnen met een
rood en lachend gezicht en zij nam zijn
zusje mee, want zijn zusje moest bij haar
gaan wonen en het joch mocht bij de fa
milie blijven.
Het werd buiten donker en toen ge
beurde er iets heel geks; de gordijnen in
de huiskamer werden gesloten en toen
voelde het joch zich opgesloten, want hij
kon niet meer naar buiten kijken, hij kon
niet meer ver weg kijken. Hij zat opge
sloten in een kamer met mensen die hij
niet kende.
De gordijnen gingen dicht... het doek
viel. Net zoals bij het einde van een to
neelstuk als de coulissen zich sluiten.
De tijd gaat gewoon door; het joch
komt in een internaat omdat hij niet
meer bij de familie te handhaven is. Zijn
zusje gaat ook naar een internaat.
Hierna gaat hij studeren; hij werkt en hij
trouwt een lieve vrouw en zij krijgen
twee prachtige kinderen. Hij blijft hard
werken alsmaar door, - te hard - zeggen
de mensen om hem heen. Hij luistert
niet en hij werkt maar door, alsmaar
door. En dan... plotseling, hoeft het niet
meer, mag zelfs niet meer en... hij kan ei
genlijk ook niet meer. Het doek valt op
nieuw, de gordijnen gaan weer dicht.
Hij zit nu in zijn werkkamer en hij hoort
nu echt pas goed hoe vertrouwd de ge
luiden uit de dapoer zijn. De stemmen
van zijn vrouw en kinderen en niet zel
den ook stemmen van vrienden.
En hij zegt tegen het joch: "Eh jochie,
twee keer is het doek gevallen... maar
het was geen toneel; het was het echte
leven jochie, waarvan jij deel uitmaakte.
En nog even verder jochie, wie was het
eigenlijk die het doek liet vallen?" "Ik
zelf' zei het jochie en hij nestelde zich
tevreden, weer terug bij zichzelf.
Tja... het was een heel verre reis voor
een jochie van 13 jaar. L.
16 dagen WESTERN DISCOVERY rondreis met lokale Nederlandse reis-
leiding. Lijndienstvluchten. v.a. 3.450*
Boeiend programma, Ie klasse hotels, komfortabele airconditioned bussen.
Verlenging in Californië en/of Hawaii mogelijk.
Vertrek: 13 en 20 feb./l2 en 19 maart.
16 dagen HAWAII, inkl. vluchten, transfers en hotel, v.a. 2.685*
voor vertrek tussen 15 april-15 juni 1992
*per persoon. Prijswijzigingen, reken- en drukfouten voorbehouden
AURORA (ANVR/SGR/IATA). Clauskindereweg 28-29
1069 HN Amsterdam. Tel. 020-619 93 77 (niet op za.)
41
