AFSCHEID VAN DICK SLOOTWEG Dick was amper twintig jaar oud toen hij bij de Pasar Malam kwam binnenwandelen. Hij kwam als jurylid bij een door ons georganiseerd lichte-muziek-concours, afgevaardigd door de Haagsche Courantwaar hij toen werkte. Kersvers uit Dordrecht, voor het eerst alleen op kamers in Den Haag, maakte hij - totaal onvoorbereid - kennis met de wat romme lige, op het eerste gezicht misschien wel chaotische, maar toch wel gezellige Indische wereld van de Pasar Malam. oud" was geworden om het programma te presenteren. En van het besluit om zo min mogelijk voor het voetlicht te tre den, was hij alleen nog maar af te bren gen, wanneer Istika hem vroeg om de Javaanse gamelan- en dansvoorstellingen in te leiden. Ook de programma-samen stelling droeg hij twee jaar daarna over aan de jongere generatie. Maar natuurlijk was hij nog altijd zeer betrokken en in spirator tot vele nieuwe ideeën en plan nen. Zo zou hij op de komende Pasar Malam Besar het RTV-theater onder zijn hoede hebben genomen. Hij wist waarschijnlijk echt niet waar ze hem naar toegestuurd hadden, anders zou hij vast geen pakje boterhammen hebben meegenomen om de uren van het jureren door te komen. We hebben daar later samen nog weieens om moeten lachen. Toch moet die eerste kennisma king hem goed bevallen zijn, want toen ik hem het jaar daarop vroeg de algehele omroep bij ons te ko men doen, zei hij meteen "ja". Dat werd het begin van meer dan een kwart eeuw samenwerking en vooral vriendschap. Al snel werd hij de samensteller van het amusementsprogramma en in 1969 trad hij toe tot het bestuur van de stichting Tong Tong. De Pasar-bezoeker kende Dick als de presentator van de verschillende programma-onderdelen op het grote podium. Daarnaast bleef hij ook de omroep doen en was daar mee al die jaren "de stem" van de Pasar Malam Besar. Ook al was hij dan een totok, een volbloed Hollandse jongen, hij heeft niet lang nodig gehad om zich in de Indische wereld in te le ven. Om zich eigen te maken wat de verschillen tussen Indisch en In donesisch zijn. Vaak ergerde hij zich nog meer dan ik, wanneer collega-journalisten die begrippen in hun verslaggeving van de Pasar Malam, klakkeloos door elkaar haalden. Natuurlijk probeerde ik hem over te halen om eens mee te gaan naar Indo nesië en met eigen ogen het land te zien, waar de Pasar Malam zijn oorpsrong had gevonden. Hij wilde graag, maar zijn li chamelijke conditie hield hem tegen. Ein delijk, in 1986 - het jaar waarin hij 40 was geworden - waagde hij het. En net als bij de Pasar Malam was het volgens mij liefde op het eerste gezicht. Dat bleek vooral toen we in de bergen wa ren aangekomen. Ik zie hem daar nog zitten: genietend van het uitzicht zei hij, dat hij daar best zou willen wonen. En ook, dat hij meer dan ooit begrip had voor de nostalgie van Indische mensen hier in Nederland. Vanaf 1986 vond hij dat hij Hmiddels "te Foto: Loek Zuyderduin Dick was in het dagelijks leven journalist, sinds 1982 bij de Volkskrant. Begin fe bruari van dit jaar vertrok hij voor een reportagereis naar Indonesië in het ka der van het boekenweekthema "Het prachtig Rijk van Insulinde". Drie weken later stond mijn reis gepland. Hoewel onze reisroutes ver schillend waren, hadden wij met elkaar afgesproken, dat wij een poging zouden doen elkaar te ontmoeten. En zo kwam het op vrijdag 13 maart, de dag waarop in Nederland Dick's laatste artikel in de Volkskrant verscheen, toch nog tot een lunchafspraak op Bali. Ik schrok toen ik Dick zag. Hij was toen net tien dagen hevig ziek geweest en hij was sterk vermagerd. Maar hij peinsde er niet over om vroegtijdig naar Nederland terug te keren. Zo was Dick: hij weigerde patiënt te zijn. Het samen eten was zoals ik dat al jaren gewend was. Gezellig, vertrouwd en el kaar snel op de hoogte bren gend van wat we tot dan toe gedaan hadden. En natuurlijk plannen makend, elkaar weer ideeën gevend. De tijd vloog om en we moesten afscheid nemen. Vijf dagen later, op woensdag 18 maart, overleed Dick op 45-jarige leeftijd in Malang, de stad waar hij graag wilde gaan wonen. De Stichting Tong Tong ver liest in hem een loyaal en integer be stuurslid, maar vooral een goede vriend. Wij zullen hem heel erg missen ELLEN DERKSEN Voorzitter Stichting Tong Tong 42

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 1992 | | pagina 42