Subono, de schilder
Manager vrouwelijk
voetbalelftal
Oma is niet meer! Voor onze dochter (14 jr) zoeken wij een lieve dame,
(mag ook een echtpaar zijn), die zo nu en dan een week of iets langer bij
ons zou willen oppassen en lekkere nasi goreng kan maken.
Wij wonen in België, vlak bij Maastricht op een klein landgoed met
paarden, honden en veel ruimte om ons heen. Er is ook een zwembad en
een tennisbaan.
Indien u geïnteresseerd bent, schrijft u ons dan. Er is voldoende hulp
aanwezig en uw taak zal alleen eruit bestaan om onze Daphne een beetje
gezelschap te houden, zodat zij een beetje Indische gezelligheid heeft, als zij
uit school komt.
Voor vervoer vanuit Nederland zal worden gezorgd.
Brieven onder nr. 3538.
Hier in Indonesia zijn vele soorten schil
ders. De bekende zijn over het algemeen
fysiek normaal. Er is ook een aantal die
lichamelijk niet volmaakt zijn, zoals die
ledematen missen, maar toch in staat
zijn te schilderen met de voet of met de
mond.
Subono heeft volmaakte ledematen,
maar hij is klein van stuk. Zijn lengte is
slechts 80 cntimeter. Ofschoon zijn
groei niet normaal is, heeft hij als auto
didact carrière kunnen maken met schil
deren. Geboren in 1961 in desa Playen,
Gunung Kidul, Yogyakarta, heeft hij
nooit een school bezocht. Vader als tim
merman en moeder als petani hadden
geen geld om de speciale school voor
gehandicapten te betalen. Op de gewone
school kon hij niet aangenomen worden.
Aldus leerde Subono zelf lezen, schrijven
en tekenen. Al lang verlangde hij te kun
nen tekenen. Op de leeftijd van tien jaar
begon hij te tekenen, hoewel hij alleen
wit papier en potlood ter beschikking
had. Zijn denkvermogen was geweldig
zodat hij gauw andere kinderen ver
vooruit was. Dit wist hij lang verborgen
te houden, hij voelde zich verlegen te
genover zijn vrienden. Maar zijn minder
waardigheidsgevoel verminderde als zijn
vrienden hem hielpen en tekenmateriaal
meebrachten uit Yogya en hem begeleid
den naar de stad als hij zelf verf, canvas
en lijsten wou uitkiezen. Kunstcritici
waardeerden Subono's werk. Al ver
schillende keren deed hij mee aan ten
toonstellingen en twee keren zelfs in
Hotel Ambarukmo in Yogyakarta.
Hij gebruikt vijf kleuren: rood, zwart,
blauw, geel en wit en een mengsel er
van. Vroeger was een schilderstuk van
40 bij 50 centimeter nog moeilijk voor
hem, nu maakt hij ze met gemak in grote
afmetingen. Hij is trots op zijn
vindingrijkheid zoals het op- en neerha
len van het doek en zijn bale-bale als
werkplaats. Het canvas is opzij van het
bed. Alleen als het hoger geplaatst is,
vraagt hij hulp aan zijn vrienden. Zijn stijl
is naturalistisch. Onder de kopers zijn
veel buitenlandse toeristen zoals uit Au
stralië, Nieuw Zeeland en Canada. Ook
Indonesiërs zijn liefhebbers van Subono's
werk. Hij neemt ook bestellingen aan, in
waterverf of olieverf. Wat het tarief be
treft, dit laat hij aan de koper over.
Nu is hij nog vrijgezel. Enkele keren is hij
verliefd geweest, maar hij zegt pas te
trouwen als het materieel verantwoord
is. Hij is de Almachtige dankbaar dat hij
zichzelf en huisgenoten kan verzorgen.
Hiervoor heeft hij zijn naam verlengd tot
Intan G.S. Bono, wat een afkorting is
van: Indahnya Tanpa Guru Subono. Bui
tenshuis beweegt hij zich in zijn zelf-
gekochte rolstoel.
E.S.
(Uit: POS KOTA)
Dat de zusters veel bijdragen tot het
welzijn van de bevolking door onderwijs
en ziekenzorg, is algemeen bekend.
Vooral in de buitengewesten is het
missioneringswerk niet altijd gemakke
lijk. Ook de grote afstanden leveren veel
moeilijkheden.
In Sorong waren al eerder zusters o.a.
die een internaat voor meisjes hadden.
In 1985 werd Zuster Skolastika van de
Congregatio Imitatio Christi uit Flores
naar Sorong gezonden.
Door de vrouwenorganisaties waren al
kooklessen gegeven, naaicursussen en
voorlichting voor de huishouding.
Zuster Skolastika zocht naar iets wat de
Iriaanse vrouwen zou aantrekken. Ze
vertelde: "Ik zag dat voetbal hier zeer
geliefd was. Wanneer er op de tv een
uitzending van voetbal was, kwam bijna
de hele bevolking kijken, jong en oud,
mannen zowel als vrouwen. Toen ik met
het voorstel om een elftal te vormen bij
de overste kwam, werd dit eerst afge
wezen, maar na
derhand kon ik
toch beginnen.
Eerst gaf ik naai
les en les in
masak kue, ook
om op eenvou
dige wijze het
huishouden te
regelen. In korte
tijd was het re
sultaat zichtbaar. De huizen zagen er
verzorgd uit, de erven waren onderhou
den.
De vrouwen zelf zijn enthousiast. Martha
Rayar (25): "Mijn man en kind zijn blij.
Na elke les breng ik de koekjes, resul
taat van de kursus naar huis. Van sagu of
ubi kayu van huis meegebracht, leren we
lekkere koekjes maken zonder onkos
ten". Wince Wanggai (40): "Elke Vrijdag
middag komen we samen onder de
sukunboom en leren koken of naaien."
Ruim 60 gezinnen komen zo bijeen, ook
drop-outs. Met haar voetbalelftal heeft
Zuster Skolastika succes. Het heeft al
enkele malen tegen andere elftallen op
andere plaatsen gespeeld. Een van de
speelsters, Linda Karubaba (24) wordt
Maradonna genoemd daar ze flink de bal
schopt en raak.
Behalve voetbal wordt ook volley ge
speeld, handbal, gymnastiek, wandelmars
en velen zijn ook leden van het zang
koor. Dit laatste heeft reeds enkele ma
len de wisselbeker gewonnen.
(Uit: HIDUP)
GOED LOGEERADRES
bij Ind. familie in Medan, Jl. Candi
Borubudur 20, 4 2-pers. kmrs. m.
alle gemakken 35,- p. dg. incl.
ont. kl. was; lunch en diner
mogelijk.; busje v. 8 pers.
beschikb.
Inl. in Ned. mw. Hess tel.
03499-88114.
15
