LEKKER ETENin Curasao
Als kind heb ik een paar jaar op Sicilië
gewoond. Mijn vader boorde daar naar.
olie en waar hij ook zat, de familie trok
altijd met hem mee. Het dorpje, waar
wij woonden, lag (en ligt er nog steeds
gelukkig) halverwege de Etna, die iedere
avond gratis vuurwerk verzorgde en af
en toe zo hard gromde dat je uit je bed
rolde. De Sicilianen maakten zich daar
nooit ongerust over, dus wij ook niet.
Mijn moeder vertelde vaak over Ban
doeng, de plaats waar ze geboren en ge
togen is, en zei dan altijd dat deze plek
haar daar zo aan deed denken. Het kli
maat, de natuur en de vriendelijkheid
van de mensen.
Dertig jaar later zijn mijn zusje en ik
teruggeweest en werden door een
Siciliaanse familie, nog steeds vrienden
van ons, met open armen ontvangen.
Veel vragen, veel gezelligheid, tenslotte
hadden wij elkaar in geen dertig jaar ge
zien en natuurlijk veel eten.
Een gerecht werd voor ons klaarge
maakt op de campagne. In dit geval een
immense olijfboomgaard met op een
open plek een heel klein huisje. Eén ka
mer was het, die diende als keuken, eet-,
woon- en slaapkamer. Mariabeeldje in
een nis en een peer aan het plafond. In
de keuken een groot fornuis en grote
pannen.
Het platje voor het huis was overwoe
kerd met druivenstruiken, die in de zin
derende hitte van de voormiddag een
aangename schaduwplek boden.
Ik ben naast de 'kok' gaan staan, heb
goed gekeken en geluisterd. Het gerecht
dat hij maakte, noemde hij 'pasta di
poveri', pasta van de armen. Het is goed
koop, heel makkelijk klaar te maken en
in een zeer korte tijd. Heel geschikt dus
voor de werkende vrouwen onder ons,
die toch lekker willen koken in een mini
maal tijdsbestek.
Je hebt nodig voor de saus:
I groot blik gepelde tomaten, olijfolie,
twee grote uien, twee knoklooktenen
(of meer), verse basilicum (tegenwoor
dig bij iedere zichzelf respecterende
groenteman te koop), zout, peper, wat
druppels citroensap en een beetje (1/2
theelepel) suiker.
In een braadpan fruit je de fijngesneden
uien en knoflook, dan de hele inhoud
van het blik tomaten toevoegen en even
laten sudderen. De tomaten wel een
beetje klein maken met een vork.
Dan doe je zout, peper, citroen en sui
ker erbij en een gedeelte van de fijn
geknipte basilicumblaadjes. Laat het ge
rust even op het vuur staan, zodat de
smaak zich kan ontwikkelen. Vóór het
opdienen meer fijngeknipte basilicum
toevoegen. Intussen gooi je de spaghetti
(geen Honig, maar echte Italiaanse) in de
pan met kokend water, wat zout en een
eetlepel olijfolie.
Koken tot het 'al dente' (bijtgaar noe
men ze dat hier) is.
Pasta 'al dente'is niet alleen smakelijker,
maar volgens de kok wordt in het arme
Sicilië de pasta nooit helemaal gaar ge
kookt, omdat het later nog kan uitzetten
in je maag om de honger te stillen als
het eten allang op is.
Spaghetti afgieten en besprenkelen met
olijfolie om plakken tegen te gaan (is be
ter dan afspoelen met koud water, dat
gaat ten koste de smaak en de tempera
tuur).
Meteen op tafel zetten (met versge
raspte parmezaanse kaas), pasta moet al
tijd direkt gegeten worden. Thuis roep
ik voor het afgieten van de spaghetti al
'makan doeloe, makan doeloe', omdat
mijn kinderen altijd wat langzaam reage
ren, door hetgeen waar ze op dat mo
ment mee bezig zijn. (Ergert me wel
eens).
Zet er een grote bak sla bij met een
dressing van 2/3 olijfolie, 1/3 citroen,
knoflook, zout en peper.
Als je echt gasten heb, doe het dan luxer
door ongepaneerde kalfsschnitzels erbij
te geven, die even gebakken zijn.
Vooraf een heldere consommé (bouil
lon) van Campbells uit blik (tegen nie
mand zeggen) met fijngeknipte bieslook
erin en toe een Tira Mesu (kant en klaar
te koop), vrij vertaald 'a pick me up'.
Dat recept, want zelfgemaakt is heerlijk,
volgt. Buon appetito oftewel slamat
makan. STEUR
Wat was 't fijn om in Curasao te zijn. Je
geniet ervan om mangga blimbing
woeloek - eetblimbing - djeroekbomen
en nog veel andere tropische bomen te
zien.
En wat heb ik er lekker gegeten! Ik had
al zoveel gehoord van de afhaaldienst
van Theo en Fanny Kerger aan de
Canadalaan 9 in St. Maria en was dood-
nieuwsgierig hoe ze dat voor elkaar kre
gen, om ongeveer honderd porties nasi
rames of nasi koening en tientallen
snacks op zo'n zondag te slijten, want dit
doen ze alleen maar op zondagmiddag
vanaf elf uur. En werkelijk hoor, op zon
dag stonden rijen auto's te wachten om
porties nasi op te halen. De met heet
water gevulde opwarmbakken kwamen
op speciale tafels en daar bleven de
sajoers en de soorten sambel goreng
lekker warm. De plastic bakjes, waarin 't
eten werd opgeschept door dochter en
schoonzoon bevatten rijst en wel negen
verschillende gerechten. Wat deden ze
dat vlug, dat opscheppen, inpakken en er
tussendoor 't beantwoorden van een
rinkelende telefoon.
Hoe zijn ze er toe gekomen?
Zoals gebruikelijk bij de Marine werd
Theo op z'n 52ste gepensionneerd,
wilde graag in Curasao blijven voor het
klimaat, en dan moet je toch iets doen.
Samen volgden ze cursussen, o.a. een
bakkerscursus, zodat ze nu zelfs brood
en taarten kunnen bakken. Ze deden er
zowat van alles, totdat Fanny, van huis
uit een goede kok, deze afhaaldienst op
zette. Ik schrok van de afmetingen van
de pannen ikzelf word al zenuwachtig als
er vier mensen komen eten - maar niet
Fanny en Theo. Die presteren warempel
zo'n honderd porties te verkopen op
een middag. Petje af voor dit team van 4,
dat z'n hand niet omdraait voor hun
hobby.
A.M.C. TH. WOLTERBEEK.
45
