BRIEVEN0
OVER...
75 jaar
Opgewarmd eten
Marineluchtvaartdienst
HIERBIJ VERZOEK IK U
BELEEFD...
7
De verhalen 'Op Uw Gezondheid' van
mijn collega Stolk lees ik altijd met ge
noegen, hij dient de wetenswaardig
heden op een gezellige manier op. Dat ik
het niet altijd met hem eens ben doet
hieraan niets af.
Maar wat lees ik in Moesson van 15 de
cember 1991 'Opgewarmd eten heeft
nauwelijks voedingswaarde meer...'. Dat
moet een drukfout zijn! Want opge
warmd eten heeft namelijk nauwelijks
voedingswaarde verloren. Er verdampt
water en enkele milligrammen vluchtige
oliën (nootmuskaat, kruidnagel etc.) en
natuurlijk gaat de vitamine C, die na het
koken is overgebleven, bijna geheel ver
loren. De andere vitaminen zijn warmte-
resistent en blijven behouden. Met een
tabletje is het verlies aan vitamine C ge
makkelijk en voldoende aangevuld. Ove
rigens is het in deze tijd van milieuver
vuiling wel verstandig om meer vitamine
C te nemen, bijvoorbeeld 3 x 100 mg
per dag na het eten. Vitamine C in ta
bletten is gelijkwaardig aan die in sinaas
appels, lombok, etc. maar wel honderd
maal goedkoper; gemakkelijk te eten,
maar niet zo lekker natuurlijk.
De andere voedingsstoffen; koolhydra
ten, eiwitten, vetten, vitaminen, minera
len en vezelstoffen gaan bij het opwar
men niet verloren.
Opgewarmd eten een geduchte infectie
bron? Met niet zelden fatale voedsel
vergiftiging? Ga nou gauw! Ja, vroeger in
het warme Indië, toen maar enkelen zich
de luxe van een koelkast konden ver
oorloven. Tegenwoordig heeft iedereen
een koelkast, waarin restanten vele da
gen goed blijven en in het vriesvak of in
de diepvries zelfs vele weken resp.
maanden. Bij fatale voedselvergiftigingen
is het rauwe vlees, vis of zijn garnalen al
besmet met salmonella, botulisme, etc.
Bij goed bewaren en opwarmen komt
dat niet voor. Kassian die lui, die na het
lezen van het artikel hun restanten eten
hebben weggegooid; jammer van de tijd,
de moeite, het geld en de lekkerheid!
In de supermarkten is een overvloed aan
kant en klare maaltijden te koop, in blik
of diepgevroren, die -mits goed bewaard
en opgewarmd- na jaren nog genuttigd
kunnen worden. Het moderne leven is
zonder opgewarmd voedsel niet meer
denkbaar. Bewaar dus je berkat in de
diepvries, dan kan je er maanden later
zonder vrees nog van smullen.
Dr.J.Ph. BUSCHKENS
anesthesist
Tot mijn grote verwondering en ontroe
ring zag ik dat bij de foto van de B-25
Mitchell in Moesson van 15 mei jl. (pag.
33) helemaal vooraan, derde van rechts,
mijn broer Koos IJsselstein zat. De drie
anderen van zijn bemanning herkende ik
ook.
Mogelijk is het de laatste foto die van
hun gemaakt is want op 8 juni 1944 ste
gen twee vliegtuigen vlak na elkaar op en
botsten even ten zuiden van Londen in
de lucht tegen elkaar, waarbij alle acht
de bemanningsleden omkwamen.
Mw. C. SCHRÖDER-IJSSELSTEIN
vervolg van pagina 6
denken en antwoordde dat hij ze als
toerist zag... 'what's wrong with that?'.
Misschien is het niet verkeerd als Indo
nesiërs 'de tweede generatie' gewoon
als toeristen zien, zeker zij die in Neder
land zijn geboren komen toch eigenlijk
ook als toerist. Gebrek aan tijd deed me
besluiten om op dat moment niet verder
op het onderwerp door te gaan; een in
teressante vraag blijft het echter wel.
MADELEINE GABELER
Onrecht kan knagen. En dat knagen
wordt als maar heftiger wanneer nie
mand luistert. Of wanneer iedereen
luistert maar niets doet of kan doen.
Op een gegeven moment kun je dan
tegen jezelf zeggen 'laat maar', of je
kunt proberen om tot het uiterste te
gaan om je recht te halen. Of beter:
om onrecht te bestrijden. Neven
staande brief van de heer J.A. de
Ceuninck van Capelle te Den Haag
aan de Nationale Ombudsman is zo'n
voorbeeld van een eenzame strijd tot
het einde, een strijd waarvan wij u op
de hoogte houden.
de Nationale Ombudsman
Stadhouderslaan 2
2517 JL DEN HAAG
onderwerp: oorlogsinvaliditeitspensioen
's-Gravenhage, 29 april 1992
Hoogedelgestrenge Heer,
Hierbij verzoek ik u beleefd te willen bemiddelen in een voor mij zeer
gevoelige zaak over het oorlogsinvaliditeitspensioen. Na bijna vijftig
jaar na de tweede wereldoorlog is deze kwestie nog steeds niet afgehan
deld.
Voor, tijdens en na de tweede wereldoorlog heb ik in het voormalig Ne
derlands -Indië gediend bij de Koninklijke Marine. Gedurende de oorlogs
jaren is mij bij diverse 'verhoren' door de Japanse militaire politie
(Kempetai) onherstelbaar lichamelijk letsel toegebracht. Dit letsel is
van dien aard dat het voor mijn verdere leven hier in Nederland onmoge
lijk is gebleken een dienstbetrekking te verkrijgen overeenkomstig mijn
studieresultaten. Hierbij sluit ik twee afschriften in uit 1947 van de
Nederlandse Koninklijke Marine, waarin werd bevestigd dat ik onherstel
baar letsel heb opgelopen in en door de militaire dienst en t.z.t. op
een pensioen kon rekenen. Tot op heden is dat pensioen uitgebleven en
daar ik reeds tot de bejaarden hoor, zou ik in de korte tijd dat ik nog
te leven heb toch nog van dat meer dan verdiende pensioen willen genie
ten. Alle Nederlanders wier wieg in Nederland heeft gestaan en hetzelfde
is overkomen, is een oorlogsinvaliditeitspensioen toegekend.
In een schrijven aan de Minister van Defensie heb ik deze zaak voorge
legd met de vraag waarom dit pensioen mijwiens wieg in het voormalig
Nederlands-Indie heeft gestaan, nog steeds niet is toegekend. Ben ik een
tweederangs Nederlands burger alleen omdat ik NIET in Nederland ben ge
boren? Heb ik niet voor het Koninkrijk der Nederlanden dezelfde vijand
moeten bevechten en mijn leven, dat evenveel waard is als elk ander le
ven van een Nederlander, in de waagschaal gesteld? Tot dusver heeft de
Minister van Defensie niet eens de moeite genomen om mij over de ont
vangst van mijn schrijven te berichten, een gewone vorm van beleefdheid.
Met vriendelijke groeten,
hoogachtend,
J.A. de Ceuninck van Capelle