JA#&>OZA>
REIZEN-OP-MAAT
naar INDONESIË
MALEISIË
THAILAND
Nusa toa jReizen
Onze kleurrijke brochure
1992 ligt voor u klaar.
36
Leslie keek op zijn horloge. Nog drie kwartier voordat de verga
dering van de ondernemingsraad begon en zin om voor die tijd
nog aan iets te beginnen had hij niet Hij keek van achter zijn
bureau naar buiten, naar het verkeer, de bomen en de gebou
wen tegenover hem en naar de blauwe lucht en enkele witte
wolken daarboven en zag een verkeersvliegtuig richting Frankrijk
gaan.
Om elf uur zou oom Frans begraven worden. Van kinds af aan
herinnerde hij zich oom Frans, die eigenlijk geen echte oom was
maar 'iemand van vroeger'. Zo lang als hij zich kon herinneren
was oom Frans op de verjaardag van zijn vader van de partij.
Slechts een enkele keer kon hij niet komen of had Leslie ver
plichtingen elders en zo was het gekomen dat hij de laatste drie
jaar oom Frans niet meer had gezien.
'Hij zag er de laatste jaren al slecht uit', had zijn moeder hem
over de telefoon verteld; 'het maakte hem van binnen kapot..'
Leslies gedachten dwaalden af naar vroeger. Oom Frans, die
nogal luidruchtig en druk was als hij verhalen vertelde, met rare
geluiden en vreemde woorden en naarmate het eind van het ver
haal naderde, begon hij sneller te spreken en sloeg zijn stem
over tot Leslies moeder of tante Esmee met tranen in de ogen
van het lachen riep: "Hou op Frans! Hou op! Ik kan niet meer,
ik krijg buikpijn!". Als kind begreep hij de verhalen niet, maar al
die aandachtige familieleden, de uitdrukking op hun gezichten
en lachsalvo's deden hém weer lachen.
'Kijk Leslie dan, hij weet niet eens waar het over gaat maar hij
Uw ideale reisprogramma stelt
u samen bij NUSA INA,
specialist in REIZEN-OP-MAAT
naar het prachtige Verre
Oosten. Alle tours zijn
gebaseerd op jarenlange,
persoonlijke ervaring.
NUSA INA voor
deskundig advies, kwaliteit
en betrouwbaarheid.
OEElNtMCH
lacht maar mee, je weet niet eens wat dat woord betekent, ja,
jong?'
De laatste keren dat hij oom Frans had gezien, realiseerde Leslie
zich dat de inhoud van de verhalen niet zozeer bijzonder was,
want hij vertelde over alledaagse situaties zoals een ontmoeting
op straat of over problemen met zijn auto. Wat zo bijzonder
was, was de manier van vertellen. Zoals oom Frans vertelde, dat
kon niemand hem nadoen. Het was niet te leren, het zat in je of
niet Jammer vond hij het dat zijn ouders accentloos Nederlands
spraken en in gedachten hoorde hij nu oom Frans z'n tongval,
zijn intonatie en probeerde hem zachtjes na te doen: 'Zij ziet
dat beest en begint te gillen... Zij ziét dat beest, dat beest, b, b...
beest'. De b van oom Frans lukte hem niet.
Toen Leslie nog klein was speelde oom ook gitaar. De teksten of
titels van de liedjes kende hij niet, vaak was er geen tekst en
leek het of oom zomaar wat speelde. Soms neuriede iemand
mee of kwamen de woorden langzaam, meestal begon tante
Mien met een paar woorden en maakte tante Esmee het cou
plet af. Acht jaar geleden was oom gestopt met gitaar spelen
vanwege zijn pijnlijke handen. Wat voor pijnlijke handen, vroeg
Leslie zich nu af Eigenlijk wist hij weinig over oom Frans. Hij wist
dat hij geen vrouw had, maar was hij ooit wel getrouwd geweest,
verloofd misschien, was zijn vrouw misschien overleden, want
een kerel als oom Frans, hij mocht er toch zijn...
Hij nam aan dat oom evenals zijn vader uit Soerabaja kwam
want hij kende hem al jaren, van vroeger. En op zijn vaders ver
jaardag kwam oom met de auto uit Helmond waar hij in een
huis met een tuin woonde maar verder...
Oom Frans was ook de kipas-specialist als tegen half vijf de bar
becue in de tuin werd aangestoken. 'Roep Frans dan, laat Frans
maar kipassen', klonk er dan in de tuin. Geconcentreerd zat hij
dan bij het smeulende houtskoolvuur en zorgde ervoor dat de
sate niet aanbrandde. Vaak vergat hij zelf om te eten, 'straks
neem ik wel'.
Als iedereen gegeten had of al bijna klaar was met eten en het
buiten fris was geworden, zat hij als enige nog buiten met een
jas aan de laatste stokjes te roosteren. Soms zat Leslies vader
naast hem en praatten ze over... over wat hadden ze het dan.
Leslie kon er alleen maar naar raden. En als iemand Frans of
zijn vader zocht, zei Leslies moeder: 'In de tuin zijn ze, maar
laat die twee maar even... ze hebben wat te bespreken...'
Pa's volgende verjaardag zou anders zijn, stiller.
Een grote bruine vogel streek neer op de richel aan de buiten
kant van zijn kantoorraam. De vogel keek hem aan, ergens
kwam de vogel hem bekend voor maar hij wist niet zeker of het
een valk was.
Toen de torenklok elf uur sloeg vloog de vogel weg en Leslie
volgde hem tot hij niet meer waarneembaar was en zei tegen
zichzelf 'dag oom Frans'.
Laan van Meerdervoort 326 A
2563 AM Den Haaq Tel. 070-363 39 23
