DOOR
BIJ DE VOORPLAAT (foto: H. van Lawick van Pabst)
T£^Qfv,
X pQj
Hij was niet de dorpsgek, dat was een ander, maar hij kwam toch op een
goede tweede plaats. Hij zat elke dag, de hele dag in de bus. Zomer of win
ter, hij had een grijze dikke jas aan, een zwart mutsachtig ding op zijn
hoofd en hij droeg een versleten schooltas die er behoorlijk leeg uitzag. En
hij praatte door in zichzelf. Omdat hij op alle lijnen de stad doorkruiste,
kende iedereen hem maar hij werd geloof ik niet aardig gevonden. Ik heb
tenminste niemand ooit met hem zien prateyi en in de bus ging nooit ie
mand naast hem zitten. En opeens was hij er niet meer. Dat wil zeggen: ik
zag hem niet meer want ik ging niet meer met de bus.
INDISCH
DOCUMENTATIE
CENTRUM
STICHTING
HULP
AAN
LANDGENOTEN
INDONESIË
Denk aan uw landgenoten in Indonesië
voor wie het leven een grote zorg is.
Stichting
HALIN
Nassau Zuilensteinstraat 9
2596 CA DEN HAAG
Tel. 070 - 324 54 67
GIRO 308
Niet door deze voorplaat moest ik aan
hem denken, maar door iets wat ik ie
mand hoorde zeggen: Dit leidt nergens
heen." en de ander zei toen: "moet dat
dan altijd?" Dat vond ik wel een aardige
om te onthouden om over na te denken
in de file. Moet je altijd ergens uitko
men? Ofwel: moet alles altijd een doel
hebben, zin hebben? Wat voor zin heeft
het lezen van de krant? Dan ben je op de
hoogte. Kun je leven als je niet op de
hogte bent? Natuurlijk wel. Weet je al
het nieuws als je de krant leest? Dat
niet, niet alles staat erin. De zin van het
lezen van de krant is dus beperkt. Het
maken van een krant dus ook. Het kap
pen van bomen voor het maken van een
krant dus ook. Zou je de krant willen
missen? Niet echt. Dus lees, maak en
kap je een krant. Voor een beperkt nut.
Zou het zo zijn dat al die beperkte nut-
Het Indisch Wetenschappelijk
Instituut (tel. 070 - 354 55 01)
en het
Indisch Familie Archief
(tel. 070 - 351 26 02)
samen het
Het adres is Prins Mauritslaan 36;
2582 LS Den Haag en de opening
stijden zijn maandag t/m donder
dag van 0.930 - 14.00 uur. Boven
dien elke eerste zaterdag van de
maand van 10.00-12.00 uur.
ten bij elkaar één groot nut opleveren?
De zin? De krant, het tijdschrift, de tele
visie, het bankstel, de hypotheek, de va
kantie, de buren, de telefoon, het werk?
Lijkt me niet. Iemand zei eens dat het le
ven is als een boek dat je op je verjaar-
dag krijgt. Dan vraag je ook niet waarom
je dat gegeven wordt en waarom juist
dat boek. Je hebt het gekregen en dan
moet je niet moeilijk doen maar gewoon
lezen. Daarvoor is een boek. Iemand on
der zijn gehoor zei toen: ik hou niet van
lezen. Of misschien zei hij ook wel: ik
vind dat boek niets aan. In ieder geval zei
de spreker toen: u begrijpt het niet,
waarna de man in de zaal zei: ik ben
bang dat u gelijk heeft.
Moet het dan altijd, dat alles ergens heen
leidt? Alles leidt altijd érgens heen, dat
staat inderdaad vast, al blijkt dat "er
gens" soms een compleet niets te zijn.
Een niets dat je al lang te voren had kun
nen voorzien. En als je daar bent, is het
enige wat je kunt zeggen: wat ben ik
stom geweest. Maar dat is hier de vraag
niet. De vraag is: moet het dan altijd, dat
alles ergens heen leidt? Dus: WAAROM
moet alles altijd nut hebben, zin hebben?
Het standaard antwoord luidt dan dat
wij ons van dieren onderscheiden door
dat wij verstand hebben en dat verstand
dwingt ons onder meer ons voortdu
rend te beseffen dat een oorzaak altijd
een gevolg heeft, maar dan ook altijd en
dat het derhalve verstandig is om altijd
eerst de gevolgen te overzien alvorens
een oorzaak in beweging te zetten. "We
zien wel" is dan ook een van de meest
bevrijdende zinnen die wij regelmatig ge
bruiken in een poging om te ontkomen
aan allerlei gevolgen die al op ons
afstormen voordat we zelfs nog maar
één beweging hebben gemaakt. Maar we
zeggen dat ene zinnetje ook als hoop dat
er voor één keer misschien iets gebeu
ren zal dat het mechanisme van oorzaak
en gevolg eventjes stopzet. Omdat je
éven vrij wilt zijn en dat zonder je te wil
len verstoppen voor je geweten. Ge
woon even
Wat een vervoermiddelen op de voor
plaat en wat een mensen die allemaal er
gens heen willen. Naar punt A, die bus.
Naar punt B, die andere. "Waarheen?"
vraagt de becakrijder en je noemt wat.
Je kunt ook zeggen "rij maar", maar op
een gegeven moment zal hij je toch vra
gend aankijken. Of misschien ben je zelf
al uitgestapt omdat dat rondrijden ook
maar iets is dat niet te lang moet duren.
"Moet dat dan altijd?" zei de een toen de
ander had gezegd "dit leidt nergens
heen." Beiden zwegen toen en dat doe
ik nu ook want het einde van de file is in
zicht en dan moet je doorrijden. Door,
door, door.
R.B.
Ons reservefonds voor moeilijke dagen!
Moesson wil geen subsidie. Het wil voor
bestaan alleen als U dat wilt. Met uw
steun poekoelen wij teroes!
Hieronder laten wij onder hartelijke
dankzegging aan alle schenkers, de ver
antwoording volgen van de giften die zijn
binnengekomen voor het reservefonds
voor Moesson over augustus 1992
A. Burg 10,-; A.M.H. de la Croix 15,-;
J.J. Duret 25,- R.B. v. Duuren 10,-;
H. Gouw 20,-; T. Heijman 10,-;
J. E. Hoogerzeit 15,-; J.C.L. Jansz 10,-;
J.C. Lemaire-Manuel 100,-; R. Mariouw
70,-; A. Overdijkink 25,-; M. Portier
15,-; F. Voogt 70,50; J. Willemsen-
Sterckx 10,-;
Totaal ontvangen in augustus 1992
voorPTP 405,50
Totaal ontvangen in augustus 1992
voor Bruine Bus 165,70
2