DOOR BIJ DE VOORPLAAT (foto: H. van Lawick van Pabst) T£^Qfv, X pQj Hij was niet de dorpsgek, dat was een ander, maar hij kwam toch op een goede tweede plaats. Hij zat elke dag, de hele dag in de bus. Zomer of win ter, hij had een grijze dikke jas aan, een zwart mutsachtig ding op zijn hoofd en hij droeg een versleten schooltas die er behoorlijk leeg uitzag. En hij praatte door in zichzelf. Omdat hij op alle lijnen de stad doorkruiste, kende iedereen hem maar hij werd geloof ik niet aardig gevonden. Ik heb tenminste niemand ooit met hem zien prateyi en in de bus ging nooit ie mand naast hem zitten. En opeens was hij er niet meer. Dat wil zeggen: ik zag hem niet meer want ik ging niet meer met de bus. INDISCH DOCUMENTATIE CENTRUM STICHTING HULP AAN LANDGENOTEN INDONESIË Denk aan uw landgenoten in Indonesië voor wie het leven een grote zorg is. Stichting HALIN Nassau Zuilensteinstraat 9 2596 CA DEN HAAG Tel. 070 - 324 54 67 GIRO 308 Niet door deze voorplaat moest ik aan hem denken, maar door iets wat ik ie mand hoorde zeggen: Dit leidt nergens heen." en de ander zei toen: "moet dat dan altijd?" Dat vond ik wel een aardige om te onthouden om over na te denken in de file. Moet je altijd ergens uitko men? Ofwel: moet alles altijd een doel hebben, zin hebben? Wat voor zin heeft het lezen van de krant? Dan ben je op de hoogte. Kun je leven als je niet op de hogte bent? Natuurlijk wel. Weet je al het nieuws als je de krant leest? Dat niet, niet alles staat erin. De zin van het lezen van de krant is dus beperkt. Het maken van een krant dus ook. Het kap pen van bomen voor het maken van een krant dus ook. Zou je de krant willen missen? Niet echt. Dus lees, maak en kap je een krant. Voor een beperkt nut. Zou het zo zijn dat al die beperkte nut- Het Indisch Wetenschappelijk Instituut (tel. 070 - 354 55 01) en het Indisch Familie Archief (tel. 070 - 351 26 02) samen het Het adres is Prins Mauritslaan 36; 2582 LS Den Haag en de opening stijden zijn maandag t/m donder dag van 0.930 - 14.00 uur. Boven dien elke eerste zaterdag van de maand van 10.00-12.00 uur. ten bij elkaar één groot nut opleveren? De zin? De krant, het tijdschrift, de tele visie, het bankstel, de hypotheek, de va kantie, de buren, de telefoon, het werk? Lijkt me niet. Iemand zei eens dat het le ven is als een boek dat je op je verjaar- dag krijgt. Dan vraag je ook niet waarom je dat gegeven wordt en waarom juist dat boek. Je hebt het gekregen en dan moet je niet moeilijk doen maar gewoon lezen. Daarvoor is een boek. Iemand on der zijn gehoor zei toen: ik hou niet van lezen. Of misschien zei hij ook wel: ik vind dat boek niets aan. In ieder geval zei de spreker toen: u begrijpt het niet, waarna de man in de zaal zei: ik ben bang dat u gelijk heeft. Moet het dan altijd, dat alles ergens heen leidt? Alles leidt altijd érgens heen, dat staat inderdaad vast, al blijkt dat "er gens" soms een compleet niets te zijn. Een niets dat je al lang te voren had kun nen voorzien. En als je daar bent, is het enige wat je kunt zeggen: wat ben ik stom geweest. Maar dat is hier de vraag niet. De vraag is: moet het dan altijd, dat alles ergens heen leidt? Dus: WAAROM moet alles altijd nut hebben, zin hebben? Het standaard antwoord luidt dan dat wij ons van dieren onderscheiden door dat wij verstand hebben en dat verstand dwingt ons onder meer ons voortdu rend te beseffen dat een oorzaak altijd een gevolg heeft, maar dan ook altijd en dat het derhalve verstandig is om altijd eerst de gevolgen te overzien alvorens een oorzaak in beweging te zetten. "We zien wel" is dan ook een van de meest bevrijdende zinnen die wij regelmatig ge bruiken in een poging om te ontkomen aan allerlei gevolgen die al op ons afstormen voordat we zelfs nog maar één beweging hebben gemaakt. Maar we zeggen dat ene zinnetje ook als hoop dat er voor één keer misschien iets gebeu ren zal dat het mechanisme van oorzaak en gevolg eventjes stopzet. Omdat je éven vrij wilt zijn en dat zonder je te wil len verstoppen voor je geweten. Ge woon even Wat een vervoermiddelen op de voor plaat en wat een mensen die allemaal er gens heen willen. Naar punt A, die bus. Naar punt B, die andere. "Waarheen?" vraagt de becakrijder en je noemt wat. Je kunt ook zeggen "rij maar", maar op een gegeven moment zal hij je toch vra gend aankijken. Of misschien ben je zelf al uitgestapt omdat dat rondrijden ook maar iets is dat niet te lang moet duren. "Moet dat dan altijd?" zei de een toen de ander had gezegd "dit leidt nergens heen." Beiden zwegen toen en dat doe ik nu ook want het einde van de file is in zicht en dan moet je doorrijden. Door, door, door. R.B. Ons reservefonds voor moeilijke dagen! Moesson wil geen subsidie. Het wil voor bestaan alleen als U dat wilt. Met uw steun poekoelen wij teroes! Hieronder laten wij onder hartelijke dankzegging aan alle schenkers, de ver antwoording volgen van de giften die zijn binnengekomen voor het reservefonds voor Moesson over augustus 1992 A. Burg 10,-; A.M.H. de la Croix 15,-; J.J. Duret 25,- R.B. v. Duuren 10,-; H. Gouw 20,-; T. Heijman 10,-; J. E. Hoogerzeit 15,-; J.C.L. Jansz 10,-; J.C. Lemaire-Manuel 100,-; R. Mariouw 70,-; A. Overdijkink 25,-; M. Portier 15,-; F. Voogt 70,50; J. Willemsen- Sterckx 10,-; Totaal ontvangen in augustus 1992 voorPTP 405,50 Totaal ontvangen in augustus 1992 voor Bruine Bus 165,70 2

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 1992 | | pagina 2