HERINNERINGEN VAN EEN MEISJE
O
Bandoeng -1936
"Vandaag gaan we naar de
Bragaweg, even langs Van Dorp,"
zei mijn vader. Van Dorp was een
boekhandel aan de Bragaweg, een
prachtige winkel. Elf jaar was ik
toen en Van Dorp weet ik me te
herinneren als een boekhandel
waar ze literatuur uit Nederland,
Duitsland, Engeland, Frankrijk,
Amerika, Australië en uit het
Aziatitsch vertaalde boeken ver
kochten. Ze hadden ook een grote
afdeling kinderboeken waar titels
als Dik Trom, Daantje, Okkie en
Bolke de Beer lagen; meisjes
boeken zoals Joop ter Heul en we
tenschappelijke kinderboeken.
De schrijfster, haar broertje Paul en haar moeder bij de auto gefotografeerd door
de vader.
Aan het ontbijt zei mijn vader natuurlijk
niet dat we langs Maison Bogerijen zou
den gaan, anders wisten mijn ouders dat
de kinderen geen hap meer zouden eten.
Er was ook een speelgoedwinkel, waar
je alles kon krijgen zoals schitterende
Amerikaanse speelgoedtreinen en boten
van het merk Lionel. De treinen waren
elektrisch en de boten waren draadloos,
die kwamen vanzelf weer naar je toe
door radiografische besturing. De trei
nen en boten van Lionel waren net zo
gestroomlijnd als de TGV nu. Mijn vader
en broertje waren helemaal gek van het
elektrische speelgoed. Marklin ontbrak
natuurlijk niet aan de collectie en alle
modellen van auto's waren daar ook te
koop.
Het bezoek aan die winkels nam soms
uren in beslag en als we alles gezien had
den, gingen we uitrusten op het terras
van Bogerijen, dat heel uitgekiend pre
cies in het midden van de Bragaweg lag.
We hadden wat Mecano bijgekocht.
Prachtige stalen strips, in rood, geel en
groen, met gaatjes om met de bijbeho
rende schroeven en katrollen, allerlei
fantasiebouwsels van te maken.
Als we eenmaal zaten op het terras
vroeg mijn vader altijd: "Wat zal het zijn?
Verse aardbeien met slagroom?" Na
tuurlijk wilden wij dat. De keurig geklede
bediende nam de bestelling op en wij
wisten wat we zouden krijgen. Wach
tend keek ik dan wat rond naar de an
dere mensen. Het was altijd gezellig druk
daar. De bestelling werd neergezet. Een
bord met daarop slagroom uitgespreid
gegarneerd met wel tien aardbeien, rood
en groot, die op hun beurt weer een
toefje van slagroom droegen. De slag
room leek op wit fluweel en de smaak
deed mij denken aan de katja piring. Ge
wend aan de fijne smaak van ramboetan,
mangistan, doekoe en djeroek, was de
smaak van de aardbeien heel fris en deed
denken aan ijs. We genoten alle drie
zwijgend en namen kleine hapjes om het
smaakfeest zo lang mogelijk te laten du
ren. "Heeft het gesmaakt?" vroeg mijn
vader. "Het was verrukkelijk pap!" zie ik.
"Wil je nog een portie?" Paul en ik be
grepen heel goed dat mijn vader nog een
portie wilde en dat lieten we onze neus
niet voorbijgaan. Ook van de tweede
portie genoten we heel langzaam. Altijd
als ik daar zat voelde ik een sfeer van
harmonie. Van de prestaties van het per
soneel had ik toen nog geen benul. Ik
voelde me daar altijd heel verwend. He
lemaal voldaan, aardbeien zijn heel voed
zaam, liepen we dan terug naar de auto,
een licht ultramarijne Chevrolet uit
1933. Die kleur had mijn vader speciaal
uitgekozen omdat hij dat goed van pas
sen bij de bergen van Java. De nummer
plaat van de auto was D-6996. Je kon
toen je eigen nummer kiezen en mijn va
der had een voorkeur voor cijfers met
staarten. De D stond voor Preanger. Bij
thuiskomst lieten we vol trots alles zien
aan mijn moeder, de boeken, de Mecano
en vertelden honderd uit. "Waar zijn jul
lie nog meer geweest?" vroeg mijn moe
der.
We vertelden dan door elkaar in ons en
thousiasme. "Naar Maison Bogerijen en
we hebben van pappa twee porties aard
beien met slagroom gekregen." "Wat
een verwennerij. Een portie is toch ge
noeg??!!" zei mijn moeder. "Ja," zei mijn
vader berouwvol, "maar bij Bogerijen
neem je nooit maar één lekkernij..."
Waarom was Bogerijen's aardbeien met
slagroom zo onvergetelijk zalig dat ik de
herinnering eraan tot in mijn dood zal
bewaren? Ik weet het niet. Maar jaren la
ter vertelde een vriendin mij dat er in
Indië een soort vanilleplant groeide,
waarvan de blaadjes of bloemen werden
toegevoegd aan dessertrecepten en dat
zou de verfijnde smaak geven. Of dat zo
is, weet ik niet en de naam van de plant
ben ik vergeten.
E.C.B.
47
