EVEN EEN FOTO NEMEN Vroeger was het: "Je moet een blits gebruiken! Stil houden die camera! Jah ilah, mana jouw blits?" Tegen woordig, met een auto-alles toestel is het een stuk gemakkelijker. Auto- focus, dus de kans dat de foto on scherp is, is nihil (zegt de brochure). Automatische flits als het nodig is, dus geen donkere plaatjes meer (zegt de brochure), ledereen kan foto's maken, speciale kennis is niet nodig, dus een toestel kopen en foto graferen maar! Voordat we op vakantie gaan eerst wat kiekjes thuis schieten. Een foto van het geliefde huisdier maken dat zo lekker in de zon zit. Maar natuur lijk op het moment dat je wilt afdrukken geeuwt het dier, draait meneer of me vrouw het hoofd weg of besluit dat het tijd is voor een uitgebreide was- of krab- beurt. Laat maar, vanavond maar een foto maken met flits. Het beestje zit ein delijk stil, "klik" en negen van de tien keer, ook al zit er een anti-rode ogen chip in de camera, lijkt meneer of me vrouw op een bezeten dier uit een hor ror-film. De kinderen fotograferen, leuk voor la ter, toch? Op het moment dat je wilt af drukken steekt de een z'n tong uit, een ander kijkt niet naar de camera, een derde beweegt nèt zijn hoofd en wordt op de foto een wazige vlek. Nog hopelo zer wordt het op een verjaardag als de hele familie bij elkaar op de foto gezet wordt. Niet zo stijf kijken, lachen! Say cheese! Tante Lies is al ompong en wil niet zonder tanden vereeuwigd worden. Oom Berts hoofd wiebelt een beetje vanwege zijn hoge leeftijd, tante Emmy wil liever zonder bril op de foto en het hulpmiddel laat afdrukken op haar neus en wangen achter. Kinderen en kleinkin deren erbij, hoe meer mensen op een foto hoe leuker, toch? Een kwijlende baby op schoot, peuters die hun hand op opa's neus doen, een kleuter die hard begint te huilen en natuurlijk zijn er altijd lui die net hun ogen dicht hebben of die roepen 'wat?' of 'nu?' op het moment dat de camera 'klik' zegt. Tot zo ver het fotograferen in de huise lijke omgeving. We gaan op vakantie en het toestel gaat mee. Negen van de tien keer is de vrouw degene die op vakantie met een tas sjouwt waar ook spullen van/voor de man in zitten zoals papieren zak doekjes, kauwgum, het geld, rijbewijs, notitieboekje plus balpen, platte grond, reserve sigaretten, een zaklan taarn. Dit heeft als resultaat foto's met tante Mien op een paadje omge ven door prachtige planten en bloe men... en haar tas; tante Mien op de boulevard... en haar tas; tante Mien op een terrasje achter een glas wijn op tafel en op die tafel staat ook... haar tas. En wat is leuker om met zonnige plaatjes thuis te komen als het in Nederland tij dens je afwezigheid grijs weer is geweest? Als de zon fel schijnt en de fotograaf staat met zijn rug naar de zon (niet tegen de zon in fotograferen, toch?), kijken mensen op de foto moeilijk of met toe geknepen ogen. Denken sommigen slim te zijn door hun zonnebril op te zetten, dan vraagt men later: 'wie zijn dat met die zonnebrillen op?' Die zon, heerlijk fel is hij in de tropen, maar ook vervelend hard zijn de schaduwen op straat, op ge zichten van mensen, op mooie muren van huizen dus nèks zie je op de foto te rug van wat zo mooi was. Tips voor het er in slagen een goede, mooie foto te maken kan ik u niet geven, 't Is een kwestie van geluk. Met een re delijk goeie camera, met redelijk goeie belichting en een onderwerp dat mee werkt zal er een redelijk goede foto tot stand komen. (Natuurlijk wel een werk zame batterij in het toestel stoppen an ders houdt alles op!) MG Vele romans vol heimwee over het oude Indië en sateh gambeng... In de Haagsche Courant van 21 augustus jl. stond een artikel over het feest dat bij de Indonesische ambassade werd gege ven ter gelegenheid van de 47ste viering van de Onafhankelijkheidsdag. "Gedempte klanken van de gamelan, be geleid door een ruisende regen. Het had een tafereel kunnen zijn uit een van de vele romans vol heimwee over het oude Indië". Het is teleurstellend dat de verslaggever van de Haagsche Courant de fout maakt om iets Indonesisch te associëren met Indië en dit weer te associëren met heimwee naar het oude Indië: een ste reotiep denkbeeld wat allang achterhaald is. Verder maakt het artikel melding van eet- en drinkkraampjes "waar stroop soesoeh, sateh gambeng, kroepoek en spekkoek rijkelijk voorhanden waren". Als met sateh gambeng sateh kambing bedoeld werd, waarom heeft de verslag gever de moeite niet genomen om de juiste naam te checken en als hij niet ze ker van de naam was, had kunnen wor den volstaan met het woord sateh. Tot slot maakte het artikel melding van (oud) politici die naar Djakarta waren Ziet u in een krant of tijd schrift een bericht m.b.t. lnd(ones)ische zaken waarvan u denkt: "hoe deze?", stuur het ons op voor plaatsing in de rubriek "Hoe deze!?" geweest of nog gingen: met behulp van een tijdmachine? Als u van lekker pelan-pelan houdt, dan raden we u onze snelkookrijst aan. Samen met de nasigroenten van Conimex, ons kalkoen nasi- of bami vlees en ons bami groente pakket in een wip in de wok. Nog wat plakjes ba naan eroverheen en jammie-jammie. Met de krante-advertentie van Albert Heijn zijn we het eens om het bij tijd en wijle rustig aan te doen, maar met zijn snelkookrijst, bami-groentepakket en nasi-/bamivlees moet toch snel gewerkt worden. Overigens: wa.t is de bedoeling van een bamigroentepakket? Hier op de redactie weten we geen raad met de grote stukken ui, de brede repen prei en wat doen die tomaat en taugé er toch bij? Doe 't 'ns pelan-pelan, piano piano of op je dooie akkertje... 48

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 1992 | | pagina 48