r
"Ja natuurlijk gaf dat een innerlijk con
flict. Vrouw en kind achter laten om in
het geheim iets te doen dat officieel niet
mocht en dan nog niet eens zeker weten
hoe het af zou lopen. Toch gedaan, weer
fondsen verzameld, dit keer in Neder
land. Heb de Filippijnen uitgekozen als
startplaats. Ik had niks, geen vliegtuig,
geen vlieger, geen plan. Ik wist dat
Soekarno alles zou doen, dat was al ge
bleken, om de RMS uit de pers te hou
den en mij uit de RMS. En wat bleek nu
toen ik in Manilla aankwam, en de kran
ten las? Mijn aanwezigheid aldaar werd
gemeld en de naam van Tambu stond
onder het artikel. Ik kreeg er toen lol in.
Werd beschuldigd van een complot te
gen Indonesië. Kortom ik was een hot
item en dat was het laatste dat ik nodig
had voor een geheime missie. Tambu
deed verschrikkelijk zijn best en door
brak tegelijkertijd de stilte rond Ambon.
De zaak had de volle aandacht. Het was
voor de autoriteiten lastig mij zonder re
den het land uit te zetten al stonden ze
onder druk van Indonesië; tenslotte had
ik nog niks illegaals ondernomen. De
pers kreeg ik op mijn hand en er werd
uitgebreid geschreven. Het bleek zelfs,
daar moet ik toch nog steeds om lachen,
dat het geplande staatsbezoek van
Soekarno uitgesteld werd, zolang ik in
Manilla zou zijn. Influenza werd als
smoes gebruikt. Na een aantal verwikke
lingen, via de pers uitgevochten, werd
mijn visum voor mijn verblijf op de Filip
pijnen verlengd, maar na een gesprek
met Tambu zelf, in het hol van de leeuw,
werd me duidelijk dat ik op een visum
voor Ambon niet hoefde te rekenen. Hij
dreigde zelfs dat hoe ik ook ging, per
boot of vliegtuig, zeker afgeschoten zou
worden."
"Via captain Allan Charak van U.S. Air-
force Intelligence kwam ik in contact
met een vlieger die ook nog een water
vliegtuigje had en een piloot. Ik kon te
gen een borgsom zijn toestel huren. Ein
delijk kon ik actie ondernemen. Nam
mijn intrek in het Manilla hotel, dat door
een smalle promenade gescheiden werd
van de baai, waar John Millington, de pi
loot, het toestel naar toe had gevlogen.
In die baai zou het vliegklaar gemaakt
worden voor de 2500 km tocht. Aange
zien ik vanaf het begin continu gescha
duwd werd door Indonesiërs en zij op
hun beurt, op mijn verzoek, door
Filippijnse agenten, was ik nooit alleen
en kon geen kant uit. Dus lag ik de hele
dag aan het zwembad en tuurde af en
toe naar de baai om de werkzaamheden
te volgen. Toen ze een beeldschone
Oosterse dame op lieten draven om op
mij te passen, kon ik na een simpele list
ongezien bij het vliegtuig komen. Bij het
opstijgen bleek dat het toestel te
zwaar beladen was. We zijn toen
doorgetaxied, de baai uit. We had
den verschrikkelijk veel bekijks,
kreeg daar de zenuwen van. Voor
bij de landtong, op een strandje,
het vliegtuig van ballast ontdaan.
Pas na twee dagen en nachten
lukte het. John was inmiddels weg
gegaan, zag het niet meer zitten na
al die ellende. Had wel zijn identi
teitsbewijs gekregen gelukkig."
"Stel je voor, ik had nog nooit een
watervliegtuig gevlogen, had geen
behoorlijke kaart en kende dat
deel van de wereld niet, laat staan
vanuit de lucht. Ben regelmatig
verdwaald. Ik wist waar ik volgens
plan, redelijk veilig kon tanken. Als
je dan de geplande plaats niet kan
vinden, word je toch heel nerveus.
De landing bij de eerste stop in
Mindanao was een verschrikking.
Wel gelukt, was zelfs zeeziek van
het taxiën de baai in. Ben daar een
nacht gebleven en in slaap gevallen
met het voornemen nooit meer in
dat vliegtuigje te stappen. Maar de
volgende dag was mooi en er was ben
zine. Van Mindanao naar Davao. Weer
verdwaald, weer net gehaald."
"Toen kwam de laatste etappe, naar
Ambon. De start verliep prima, maar na
zes uur vliegen bekroop mij een onrustig
gevoel. Halmahera kwam in zicht, maar
het weer veranderde plotseling. Je zit
daar vlakbij de evenaar en de wet van
Buys Ballot vertelt over de tegenge
stelde windrichtingen aan weerszijden
van de evenaar, realiseerde ik me later.
REPUBLIC SOUTH MOLUCCAS
(R*po*bük Motorkap SoU>tm)
THt HACKS,
Tuto. ïrk HftxeDioff Sc ifscstfe
V -I v.«r*\)y to
«et tft of t'i.e üoyihlio oi olttoe&r-.
{fa i- -
fcz.ürik
ïKK-ZïY.-r.*.
De officiële brief waarmee aan Hazelhoff het
recht wordt verleend om te spreken en te han
delen namens de RMS
(foto: "De verre tamboer" van E.H.R.)
In de onweerswolken raakte ik de weg
kwijt. Ik was niet bang maar wel voelde
ik me onbehaaglijk en alleen. Wist abso
luut niet meer waar ik was, zag ook niks
meer. Ben direkt geland toen ik ineens
een groene ring zag liggen op het water,
een atol. Door vlerkprauwen, bemand
met mannen, vrouwen en kinderen werd
ik begroet, een paradijsje op zichzelf. De
volgende dag, 4 december landde ik zon
der verdere problemen op de noordkust
van Ceram. Ambon kon ik niet meer ha-
c&
Het watervliegtuigje waarmee de tocht gemaakt werd
(foto: "De verre tamboer" van E.H.R.)