r "Ja natuurlijk gaf dat een innerlijk con flict. Vrouw en kind achter laten om in het geheim iets te doen dat officieel niet mocht en dan nog niet eens zeker weten hoe het af zou lopen. Toch gedaan, weer fondsen verzameld, dit keer in Neder land. Heb de Filippijnen uitgekozen als startplaats. Ik had niks, geen vliegtuig, geen vlieger, geen plan. Ik wist dat Soekarno alles zou doen, dat was al ge bleken, om de RMS uit de pers te hou den en mij uit de RMS. En wat bleek nu toen ik in Manilla aankwam, en de kran ten las? Mijn aanwezigheid aldaar werd gemeld en de naam van Tambu stond onder het artikel. Ik kreeg er toen lol in. Werd beschuldigd van een complot te gen Indonesië. Kortom ik was een hot item en dat was het laatste dat ik nodig had voor een geheime missie. Tambu deed verschrikkelijk zijn best en door brak tegelijkertijd de stilte rond Ambon. De zaak had de volle aandacht. Het was voor de autoriteiten lastig mij zonder re den het land uit te zetten al stonden ze onder druk van Indonesië; tenslotte had ik nog niks illegaals ondernomen. De pers kreeg ik op mijn hand en er werd uitgebreid geschreven. Het bleek zelfs, daar moet ik toch nog steeds om lachen, dat het geplande staatsbezoek van Soekarno uitgesteld werd, zolang ik in Manilla zou zijn. Influenza werd als smoes gebruikt. Na een aantal verwikke lingen, via de pers uitgevochten, werd mijn visum voor mijn verblijf op de Filip pijnen verlengd, maar na een gesprek met Tambu zelf, in het hol van de leeuw, werd me duidelijk dat ik op een visum voor Ambon niet hoefde te rekenen. Hij dreigde zelfs dat hoe ik ook ging, per boot of vliegtuig, zeker afgeschoten zou worden." "Via captain Allan Charak van U.S. Air- force Intelligence kwam ik in contact met een vlieger die ook nog een water vliegtuigje had en een piloot. Ik kon te gen een borgsom zijn toestel huren. Ein delijk kon ik actie ondernemen. Nam mijn intrek in het Manilla hotel, dat door een smalle promenade gescheiden werd van de baai, waar John Millington, de pi loot, het toestel naar toe had gevlogen. In die baai zou het vliegklaar gemaakt worden voor de 2500 km tocht. Aange zien ik vanaf het begin continu gescha duwd werd door Indonesiërs en zij op hun beurt, op mijn verzoek, door Filippijnse agenten, was ik nooit alleen en kon geen kant uit. Dus lag ik de hele dag aan het zwembad en tuurde af en toe naar de baai om de werkzaamheden te volgen. Toen ze een beeldschone Oosterse dame op lieten draven om op mij te passen, kon ik na een simpele list ongezien bij het vliegtuig komen. Bij het opstijgen bleek dat het toestel te zwaar beladen was. We zijn toen doorgetaxied, de baai uit. We had den verschrikkelijk veel bekijks, kreeg daar de zenuwen van. Voor bij de landtong, op een strandje, het vliegtuig van ballast ontdaan. Pas na twee dagen en nachten lukte het. John was inmiddels weg gegaan, zag het niet meer zitten na al die ellende. Had wel zijn identi teitsbewijs gekregen gelukkig." "Stel je voor, ik had nog nooit een watervliegtuig gevlogen, had geen behoorlijke kaart en kende dat deel van de wereld niet, laat staan vanuit de lucht. Ben regelmatig verdwaald. Ik wist waar ik volgens plan, redelijk veilig kon tanken. Als je dan de geplande plaats niet kan vinden, word je toch heel nerveus. De landing bij de eerste stop in Mindanao was een verschrikking. Wel gelukt, was zelfs zeeziek van het taxiën de baai in. Ben daar een nacht gebleven en in slaap gevallen met het voornemen nooit meer in dat vliegtuigje te stappen. Maar de volgende dag was mooi en er was ben zine. Van Mindanao naar Davao. Weer verdwaald, weer net gehaald." "Toen kwam de laatste etappe, naar Ambon. De start verliep prima, maar na zes uur vliegen bekroop mij een onrustig gevoel. Halmahera kwam in zicht, maar het weer veranderde plotseling. Je zit daar vlakbij de evenaar en de wet van Buys Ballot vertelt over de tegenge stelde windrichtingen aan weerszijden van de evenaar, realiseerde ik me later. REPUBLIC SOUTH MOLUCCAS (R*po*bük Motorkap SoU>tm) THt HACKS, Tuto. ïrk HftxeDioff Sc ifscstfe V -I v.«r*\)y to «et tft of t'i.e üoyihlio oi olttoe&r-. {fa i- - fcz.ürik ïKK-ZïY.-r.*. De officiële brief waarmee aan Hazelhoff het recht wordt verleend om te spreken en te han delen namens de RMS (foto: "De verre tamboer" van E.H.R.) In de onweerswolken raakte ik de weg kwijt. Ik was niet bang maar wel voelde ik me onbehaaglijk en alleen. Wist abso luut niet meer waar ik was, zag ook niks meer. Ben direkt geland toen ik ineens een groene ring zag liggen op het water, een atol. Door vlerkprauwen, bemand met mannen, vrouwen en kinderen werd ik begroet, een paradijsje op zichzelf. De volgende dag, 4 december landde ik zon der verdere problemen op de noordkust van Ceram. Ambon kon ik niet meer ha- c& Het watervliegtuigje waarmee de tocht gemaakt werd (foto: "De verre tamboer" van E.H.R.)

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 1992 | | pagina 11