POIRRIÉ'S
PERIKELEN
Die andere kant
is er ook nog
'Als december maar om is, ik vind het
een rotmaand Een zin, die soms ge
volgd wordt door het ongegeneerd uit
stoten van een geluid, dat tegelijkertijd
aan overgeven en boeren doet denken.
Elk jaar weer, en het lijkt soms of het
steeds erger wordt. Waar je ook gaat,
als je een bekende tegenkomt, hoor je
iets van gelijke strekking. En het verve
lende is, dat je er soms ook zo over
denkt. Vreemd eigenlijk, want vroeger
hoorde je dit soort verzuchtingen niet,
in tegendeel. Je keek er gewoon naar
uit. Eerst Sinterklaas met zijn knecht,
van wie je wat snoep en een paar ca
deautjes kreeg. Dan Kerstmis, met die
speciale sfeer en lekker eten, dat je
niet altijd écht lekker vond omdat je
liever gewoon nasi goreng of bami had.
En als derde en laatste feest Oud en
Nieuw, met weer lekkernijen en een
boel geknal, waarbij je soms ondanks
het lawaai je ogen niet meer open kon
houden. Allemaal even leuk, gezellig en
spannend. Jammer, dat daarna alles in
een stroomversnelling raakte en je met
het verstrijken der jaren misschien een
beetje cynisch werd. Maar dat werd
Sinterklaas ook. Die grijsaard kreeg
steeds meer soortgenoten, die allemaal
steeds duurdere cadeautjes wisten
tevoorschijn te toveren. Een of ander
levensecht uitziend radiografisch
bestuurd vehikeltje: 300 piek, tel uit je
winst. Een pop, die kan lachen, huilen
en op commando in de broek doen:
145 piek, exclusief batterijen, alsof het
niks kost. Tot overmaat van ramp trad
de na hem komende Kerstman in zijn
voetsporen: kalf, koe, konijn, haas,
kalkoen, kip, varken en naar ik onlangs
heb gehoord zelfs kangoeroe, allemaal
moeten en masse sneuvelen om opge
maakt met allerlei toeters en bellen op
tafel te komen. Niet zelden een paar
soorten tegelijk op één tafel, notabe-
ne. En om te worden weggespoeld met
wijnen naar ieders voorkeur, natuur
lijk. Om nog niet te spreken van de
Kerstgeschenken, die reeds voor Sin
terklaas te krijgen zijn en waarvan de
reclamefolders al half november met
scheepsladingen in de bus worden ge
gooid. Alleen voor die folders hebben
ze elders hele bospercelen gerooid.
Van de kerkdiensten kan echter niets
gezegd worden, die vinden op de nor
male manier plaats. Daar hebben geluk
kig nog steeds veel mensen
belangstelling voor. Al moet gezegd
worden, dat erg veel het makkelijker
vinden om een op TV vertoonde
Nachtmis op video op te nemen en er
de volgende dag op een verloren uurtje
naar te kijken. Oud en Nieuw tenslot
te blijft hoogstwaarschijnlijk het evene
ment, dat de hoogste meemaakcijfers
haalt. Logisch, want: a) Het is geen kin
derfeest als Sinterklaas, dus kan men
zonder blikken of blozen tot zonsop
gang zijn gang gaan. b) Men hoeft het
plechtige van Kerstmis niet in acht te
nemen, wat het doorvieren tot 's mor-
gensvroeg weer ten goede komt.
Reden, waarom op I januari zowat het
hele land plat ligt en je geen sterveling
op straat ziet. Behalve degenen, die
met een suf hoofd bij familie op be
zoek gaan.
'En zo schrijdt de vervlakking voort',
denk je dan in een sombere bui, en
weet bijna zeker dat het niks meer
wordt met de mensheid, ledereen rot
zooit maar wat aan, men slaat elkaar
de koppen in voor een paar knaken, en
men gunt een ander nog geen kwartje
meer.
Maar dan schiet je ineens te binnen, dat
bij jou in het dorp een stel jonge vrij
willigers, tieners nog, bezig is om hulp
goederen in te zamelen. Ze zamelen
niet alleen in, maar zorgen ook voor
het transport. Met een 40-tonner vol
kleding, schoeisel, dekens en houdbare
levensmiddelen gaan ze naar een Roe
meens gehucht. Niet alleen om de spul
letjes voor de Kerst nog af te leveren,
maar ook om er een paar weken de
handen uit de mouwen te steken. En
dat doen ze dan voor de vierde keer.
En de jongens en meisjes van een
jeugdcentrum, die zich druk maken
voor het door hen geadopteerde kind
in Bandoeng. De stakker is door een
hersendefekt meervoudig gehandicapt
en krijgt nu alle extra steun die die
snotneuzen met eigen middelen kunnen
versieren. Bijvoorbeeld door een ludie
ke aktie te voeren, of leuke dingetjes
te maken waarmee het kind straks kan
spelen. En de grote groep mensen, die
onverminderd doorgaan met al het
mogelijke te doen om de straatkinde
ren van Olongapo, in de Filippijnen, van
de straat af te krijgen en een beter uit
zicht op een goede toekomst te geven.
Of de leerlingen van groep 8 van de
basisschool, die over twee weken 1000
gulden bij elkaar denken te hebben
voor een door hen uitgezocht hulppro-
jekt in Zuid Amerika. Aktiviteiten in je
eigen omgeving, die bewijzen dat het
lang niet allemaal egoïsme, materialisme
en onverschilligheid is wat de klok
slaat. En je er aan herinneren, dat je
niet alleen aandacht moet schenken aan
al het nare dat je hoort, leest en ziet.
Die andere kant is er ook nog. Vier
daarom je eigen Kerstmis en Oud en
Nieuw zoals je zelf denkt dat het goed
is. Als je maar achter het goede blijft
staan en geen brand- of andere bom bij
iemand naar binnen gooit, omdat zijn
afwijkende huidskleur, geloof, of ande
re overtuiging je niet aanstaat. Amen.
