VANAF DE ZIJGALERIJ SETIAKAWAN GELDLENINGEN 013-350105 Weigering Op 15 mei 1993 is er wederom een 'SEMARANG REÜNIE' Ook als u 71 jaar bent, kunt u aanvragen! Kwijtschelding bij overlijden. Meer weten? Bel ons even: SETIAKAWAN Dagelijks vanaf 9.00 uur. De onvolprezen Britse schrijfster Katherine Mansfield die door slechte gezondheid gedwongen werd lange tijd in Zwitserland te kuren, schreef eens aan een vriendin: "Ik veronderstel dat sneeuw mooi is. Ik haat 't... Er is geen beweging. Alles is stil, wit, koud, dode lijk, eeuwig. Telkens als ik naar buiten kijk ben ik geneigd te zeggen: Ik weiger 't..." Ze voegde eraan toe: "Maar mis schien als je rond kunt komen en er overheen kunt scheren, is 't allemaal anders". Zo was het toen de New York- Montreal Express in alle vroegte de Canadese grens passeerde en ik, als enige wakker in een treinstel vol slapen de oorlogsbruiden, voor het eerst het nieuwe land kon bekijken. Het was april, het zou lente moeten zijn, maar tot aan de verre horizon strekten zich diep besneeuwde wouden uit, strak bevro ren, levenloos, beklemmend van dodelij ke eenzaamheid. Een woestenij in diep vries, onder het vage licht van een opkomende zon-zonder-warmte. Dat onverwachte beeld van ijzige isolatie zette zich vast, ook na de feestelijke aankomst in Montreal en de ontmoeting met een lachende vreemdeling met een bos bloemen in de hand die ik bijna niet herkende als mijn man - ik had hem nog nooit in civiele kleding gezien. Een scherpe geest als die van Katherine Mansfield kon precies en onmiddellijk onderkennen wat pas veel later duidelijk werd: men kan bewust of onbewust weigeren zich iets eigen te maken, er vriendschap mee te sluiten, er mee te leven. Het is niet aan te bevelen, zeker niet bij vestiging in een vreemd land. Maar toch, zo ging het ook met de Europeanen die zich in het oude Indië vestigden. Velen werden voorgoed kin deren van een land dat zij niet meer wil den verlaten; anderen pasten zich aan, altijd met een oog op verlof en repatrië ring, maar toch met genegenheid voor hun omgeving. Weer anderen aardden er nooit en raakten verbitterd en moe. Volgens mijn moeder was ik "een echt kampongkind" als ik me te stijf inzette tegen iets dat ik niet wilde accepteren. En inderdaad, dat toneel buiten het treinraam was genoeg om een kampong kind de koude dampen aan te doen; het gevaar voor een onwrikbare, redeloze en onredelijke weigering is misschien toen al ontstaan. Het doemde elk jaar weer op met het vallen van de eerste onschuldige sneeuwvlokken in novem ber tot de laatste in maart, die neiging om te weigeren wat 'alien' is, onherstel baar vreemd aan onszelf. Het wordt wel 'allemaal anders' als men rond kan komen in het leven in plaats van onbewegelijk in een ligstoel te moe ten kuren. Als men rondom en over de botte weigering heen kan scheren naar genegenheid voor die klare, helle zon- zonder-warmte over de fluwelen sneeuwheuvels in de tuin, tussen de dennen die gaan flonkeren als kerstbo men. Alles klinkt dan helderder, luider: de stemmen van zorgzaam ingepakte schoolkinderen, het schrapen van sneeuwruimende buren, het uitdagende gekras van kraaien, het eenzame, treuri ge geluid van een monotoon krakende boom... Zo'n rustige, vriendelijke buurt na weer een zware sneeuwval, dat is te mooi om te weigeren. GREET GAUDREAU in de EXPOHAL van het BEATRIX gebouw van het Jaarbeurscomplex in Utrecht. Mogen wij ook dit jaar op een grote opkomst reke nen. Reserveer daarom tijdig plaatsen voor dit jaar lijkse samenzijn in deze prachtige exclusieve EXPOHAL. Plaatsreservering f 15,- p.p. storten op giro 617474 ten name van de Penningmeester van de STICHTING SEMARANG REÜNIE te Utrecht. Aan de zaal f 20,- p.p. Wij hebben 1500 plaatsen beschikbaar. Reserveert u tijdig. Met een toegangs kaart heeft u gegarandeerd een plaats. Inlichtingen: tel. 070-3939(67; 030-312838; 079-510644. <y 37

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 1993 | | pagina 37