q^VLOEL ter0£
pot as
MOOIE AUTO'S
De foto op de voorplaat komt uit het archief van Moesson. Fotograaf en
tijdstip zijn niet hekend. De plaats weten we wel: Batavia, dat kan je
zien aan de kentekenplaten. De modellen van de auto's vertellen ons dat
het ongeveer 1950/1951 moet zijn. De linker auto is een Plymouth. Ze
staan keurig geparkeerd in de schaduw van de grote bomen, op het ter
rein van de BPM? Het lijkt er tenminste op, aan de oliedrums de oorde
len. Het is middag en de eigenaren zitten te lunchen of te vergaderen, of
allebei. Alhoewel, dat deed je vroeger niet tegelijkertijd. De chauffeurs
zijn voor de foto keurig naast de glimmende auto's gaan staan en de
fotograaf bevindt zich op een hogere etage in het gebouw van de maat
schappij, of is hij in een boom geklommen
Willy Siahaya
8IJ DE HOORPLAAT (Foto uit archief Moesson)
Geniet de vreugde u toebedeeld,
verdraag het leed dat ge moet dragen.
Wacht kalm af wat de tijd u brengt,
Zoals de kweker wacht op 't uur
dat al zijn bomen vruchten dragen.
Diep bedroefd maar dankbaar dat haar verder
leed bespaard is gebleven, hebben wij afscheid
moeten nemen van onze lieve oudste zuster,
nicht en tante
13-1 1-1928 23-2-1993
Velp: Peggy
Nw. Lekkerland: Hetty en gezin
Voorschoten: Rony en Rien
Langley (USA): Trudy en gezin
Corr. adres:
Ringallee 55
6881 MX Velp (Gld)
De crematieplechtigheid heeft plaatsgehad op
vrijdag 26 februari om 16.00 uur in het cre
matorium, Dieren.
Een momentopname uit een tijd toen er
nog echte auto's werden ontworpen en
gemaakt. Degelijk, solide, met treeplan
ken, met ramen die je gewoon met de
hand kon opendraaien, met deuren, die
als je ze dicht deed, ...gedoeng... zeiden.
Met ruime stoelen waar je in weg zonk.
Als je daarin zat, had je een gevoel van
veiligheid, een gigantische hoeveelheid
staal om je heen. En dan het geluid, als
zo'n zes- of achtcilinder werd gestart.
Dat hele donkere vvrroemm,
vvrroemm, vvrroemm...
Mijn favoriete tijdverdrijf als kind, tijdens
een vakantiereis naar Frankrijk, Italië of
Spanje, was het tellen van de auto's die
ons passeerden of die wij inhaalden.
Maar niet alleen het tellen. Het was ook
een sport om als eerste te kunnen zien
welk merk het was. En dat kon in die
jaren. Een Ford Anglia leek in de verste
verte niet op een Renaultje, Peugeot of
Fiat. Als kinderen dat nu, in deze tijd,
zouden willen doen, zo'n spelletje als
tijdverdrijf tijdens zo'n lange reis, dan
wens ik ze veel succes. Ik zie de ver
schillen niet meer of nauwelijks. Alle
auto's lijken op elkaar.
Na de oliecrisis in de jaren zeventig is
dat begonnen, het bouwen van
gestroomlijnde modellen om zuiniger te
kunnen rijden, wel terecht natuurlijk
maar oh, zo zonde. Een grote eenheids
worst is het geworden. De typische
kenmerken van de verschillende merken
auto's zijn verdwenen. Als Alfa geen
kleurrijk logo zou hebben, zou je kun
nen denken dat het een Opel is; een
Ford Fiesta lijkt op een Honda Civic;
een Citroën BX is gelijk een Volkswagen
Passat. En, over Citroën gesproken,
waar is de CX gebleven? Die heet nu
MX of XM geloof ik en ziet er uit als
een grotere BX. Na een hele periode
van saai grijs, metallic en zwart is de tijd
van de kleuren weer terug. Gelukkig.
Maar nu nog het model. Stel nou dat
een ontwerper zich zou concentreren
op een middenklasser, zonder alle over
bodige gadgets als elektrische ramen,
elektrisch verstelbare spiegels, power-
lock en lichtjes die je vertellen dat je
handrem nog aanstaat of je de riemen
niet aan hebt. Dat soort zaken kan je
ook zelf verzinnen, daar heb je toch
geen flikkerende lampjes voor nodig.
Daarbij kan al die elektra op tilt gaan,
zonder aanwijsbare reden en dan lijkt
het wel Las Vegas op het dashboard.
Laat die ontwerper een uniek model
verzinnen, niet te groot, wel zuinig.
Volgens mij is daar best belangstelling
voor, want je ziet dat de (vernieuwde)
Mini weer terug is op de markt, de MG
is ook weer in produktie genomen, wel
aangepast aan deze tijd, maar het is nog
steeds de MG. Zo'n auto hoeft dan niet
gestroomlijnd te zijn om de luchtweer-
stand zo laag mogelijk te houden, want
hard rijden mag en kan toch niet meer
in deze tijd en het geld dat niet besteed
wordt aan alle overbodige zaken, kan in
het ontwerp gestopt worden. Dan zou
het er weer mooi uitzien op de weg,
allemaal verschillende auto's die je van
verre kan herkennen en de kinderen
zouden zich minder vervelen op een
lange autoreis.
Okee, ik geef toe dat modellen van
auto's niet ter zake doen in de wereld
problematiek of onderdeel zijn van een
levensfilosofie of van literair belang zijn.
Maar over die zaken kunt u regelmatig
elders in Moesson lezen. Dit is alleen
maar een mijmering bij een foto uit een
tijd die voorbij is.
LIESBETH STEUR
Ons reservefonds voor moeilijke dagen!
Moesson wil geen subsidie.
Het wil voortbestaan alleen als u dat wilt.
Met uw steun poekoelen wij teroes!
Hieronder laten wij onder hartelijke dank
zegging aan alle schenkers, de verantwoor
ding volgen van de giften die zijn binnen
gekomen voor het reservefonds voor
Moesson over februari 1993.
C.C. Anthoni f 52,05; A. Burg f 10,-; R.B. van
Duuren f 10,-; H. Gouw f 20,-; J.X. de Graaf-
v.d. Geugten f 50,-; M.D. Hanegraaf-Mannot
f 10,-; T. Heyman f 10,-; R. Mariouw f 70,-;
A.N. Milligen de Wit f 30,-; M. Portier f 15,-;
R.W. Rosbak f 150,-; E. Rothuizen f 34,65;
Ch. Wensel f 25,-; J. Willemsen-Sterckx f 10,-
Totaal ontvangen
in februari 1993
voor PTP f496,70
Totaal ontvangen
in januari 1993
voor Bruine Bus f 135,
w.o. KNIL f 50,—
2
