Toen ik op een dag mijn familie
via de telefoon afging, met de
vraag: "of zij misschien een fami
liewapen of iets dergelijks hebben
kreeg ik nul op rekest. Dat wil zeg
gen, niemand wist waar het was
of hoe het er uit zou moeten zien
en dit terwijl mijn vader altijd
hamerde op het feit dat ons fami
liewapen öf in Dieren bij oom
Dirk, öf in Ede bij oom Frans
moest zijn. Wanneer hij dit memo
reerde, was er altijd een ondertoon
in te bespeuren die met enige
nadruk de onterechtheid hiervan
moest aangeven. Jaren na zijn
overlijden ben ik dan toch maar
'in de telefoon geklommenHet
laatste netnummer dat ik intoetste
was dat van Ede. Mijn nicht wist
niet waar het zich bevond doch
verzekerde mij schaterlachend, dat
ons familiewapen moest bestaan
uit 'lepel en vork'!
De volgende dag probeerde ik
weer, maar nu iets 'verder weg'
van de naaste familie. Weer geen
resultaat. Oké al!
De volgende generaties
Eén ding bleef mij echter bij; dat wat
mijn nicht uit Ede zei was waar! Onze
familie uit Semarang, Batavia en Ban
doeng, kwam nooit om culturele rede
nen bij elkaar en zelden om traditionele
familie-aangelegenheden. Zij kwamen
'een dagje langs'! Dan zorgde de ene
tante voor de petjil, de andere voor de
nasi kuning, de volgende voor de saté
enz.
Waarom? Wel, de ene was 'specialist' in
petjil, de andere in nasi kuning. Ze had
den ieder hun eigen geheime recept. Ik
zeg met nadruk 'geheime', want ik ben
er nóóit achter gekomen, hóe zij dat
maakten. Ontwijkende antwoorden en
vage beloftes, van dat ik op het 'juiste'
moment ingelicht zou worden over hoe
en wat, als ware het een eindexamen
voor de haute cuisine.
Nu ben ik 45 jaar, opgegroeid tussen
soto babat en nassiballen. De generatie
na mij groeit voor een groot gedeelte op
tussen nassiballen en een fricandel oor
log (fricandel met uien, ketchup, mayo
naise en pindasaus).
Wat het eten betreft hou ik het bij
Indisch, maar is het wel Indisch?
Ik ben een werkende man en heb koken
als één van de liefhebberijen in het leven.
Alleen, na zoveel jaren kan ik nog steeds
niet die smaak aan de nasi goreng geven
zoals tante Lot dat deed, of die smaak
ontdekken die in de soto zat van tante
Kato. Ik bedoel maar te zeggen, thuis
stapels kookboeken, schriften vol recep
ten en toch....
Niettemin, ik kook met plezier en vind
steeds nieuwe varianten op recepten.
Alleen ben ik wat voorzichtiger gewor
den met absolute uitspraken van 'dit is
sajoer lodeh' en 'dit is klio'. Nee, na
goed op mijn vingers getikt te zijn zeg ik
tegenwoordig tegen de deskundigen, in
mijn ogen de eerste generatie uit Indië:
"dit is een soort...nasi goreng...", terwijl
ik denk, dit is mijn nasi en ik vind het
lekker! In Indonesië zijn zovéél soorten
van een gerecht, maar op één van de
eilanden, streken of dorpen moet een
oorsprong te vinden zijn. Dit is dan het
originele recept. Niettemin, zijn de ande
re varianten óók smakelijk en herken
baar.
Ik denk dat er met mij velen zijn die wel
Indisch koken en eten, maar tegelijk een
in hun smaak en fantasie 'aanpassing of
draai' hebben gegeven aan het bereiden
van Indische gerechten. Naast de recep
ten van de eerste generatie zoals het
was, of zo u wilt, zoals het móet, lijkt het
mij óók nuttig en interessant te weten,
hoe het nu wordt gedaan door de VOL
GENDE GENERATIES.
Daarom roep ik een ieder op om, qua
recepten, een steentje bij te dragen aan
de volgende generaties. Niet, om het
'oude' of 'originele' te verdringen, maar
om de andere generaties te stimuleren,
'Indisch' te koken en te eten zoals zij dat
willen. Wanneer iemand voor het eerst
Boemboe Bali maakt en dit doet door
middel van een kant en klare boemboe
zal, als het geheel gelukt is, de volgende,
of daarop volgende keer gebruik maken
van varianten. Echter, zal de aspirant kok
nü naar een Indisch kookboek grijpen.
En dat nu, is mijn opzet! Dus, stuur ons
recepten die niet (exact) volgens het
kookboekje zijn maar de 'rode Indische
draad' in zich hebben. Zelf zal ik deze
nieuwe rubriek openen met een recept.
Tot schrijfs!
R.A.M.A.
Tahoe telor
Benodigheden:
1/2 blok tahoe (verse tahoe uit een emmer
water!)
3 grote, of 4 kleine eieren
3 kopjes zoete ketjap (liefst Kediri, anders
aangevuld met I eetlepel bruine suiker)
I kopje water
1/3 bosje gehakte selderij
150 gr. taugé
3 eetlepels gefruite uien (fruitjes)
grote teen knoflook
zout
I theelepel djahe
ruim olie
Snij de tahoe in plakjes van ongeveer 5 x 3 cm
en 1/2 cm dik.
Bak deze in 2 hoeveelheden in de olie tot ze
lichtbruin zijn.
Kluts ondertussen de eieren met wat zout en
de djahe.
Zet een bord klaar en dompel de gebakken
tahoe in het eimengsel onder.
Bak de volgende hoeveelheid tahoeplakjes.
Wanneer deze lichtbruin zijn geworden, legt
men ze op het bord.
Nu kan de tahoe uit het eimengsel in de olie
en de tahoe van het bord in het eimengsel.
Dit wordt herhaald, tot ieder stukje tahoe 3
keer in het eimengsel en olie is geweest.
De nu ontstane dikke 'ei-tahoeplakken' wor
den gerangschikt op een platte schaal.
Verdeel hier de taugé over en besprenkel dit
met een mengsel van ketjap, water, selderij en
uitgeperste knoflook.
Strooi de fruitjes hierover en zet de schaal 2
minuten in de magnetron of ongeveer 10
minuten in een oven op 150 graden C.
