ïSuiÈsnLrzzLttLnqzn
KRAKATAU TOUR TRAVEL
dooi mzuxouvj 2\ ds ■Pdaadt-dPrangs
dzzC 7
Wat wist je er van af? Je was in de grote
plaatsen op Java op de H.B.S. geweest, je
studeerde in Holland, of op Java, het
was Java waar je familie woonde. De sui
kermensen woonden op de suikerfabrie
ken, de andere cultures dito en nader
hand bemerkten we dat de Deli planters
Java niet kenden, maar met vakantie
naar Singapore gingen. Je bracht je jeugd
door in een beschutte omgeving en als
ze je zouden vertellen dat je op een
grote python kon trappen, was dat een
fabel.
Ze vertrokken, pas getrouwd, met de
Rindjani naar Indië, beladen met pakjes
als je toch langs Kediri of Malang
kwam...
En de eerste klap kwam, toen Chris
doodsbleek van het Departement terug
kwam met de boodschap dat we de laat-
sten van de lichting waren, niet geplaatst
werden op Java, maar op Pontianak.
Atlas open, oh, dat was op West-
Borneo, aan de kust. We klaarden op,
dachten aan Padang met het heerlijke
strand, misschien kregen we wel een
huis aan zee!
Van ons voorschot kochten we op Pasar
Baroe twee bedden, een rotanzitje met
schemerlamp en de hoognodige meu
bels. En dan onze kisten met het porse
leinen servies van Oudoom Cor en het
dubbele wastafelstel van de Tantes en
alle huwelijkscadeaus tot een zilveren
notekraker toe. Vervelend was dat ik
steeds misselijk en duizelig was, zeker
malaria.
En na 14 dagen stapten we aan boord
van een KPM-stomer, die ons naar
Pontianak zou brengen, naar ons hutje
aan de zee! De stomer was afgeladen
met goederen en vee, en tussendek-pas
sagiers hadden manden met vruchten,
kippen en geiten bij zich. Maar wat rook
er toch zo raar? Chris hing al over de
reling vóór we vertrokken. We leerden
de combinatie van lucht kennen, die
bestond uit stookolie, doerians, slacht
vee, copra-ruimen, gemengd met de
modderlucht van Priok. De bemanning
was erg aardig voor ons, twee getrouw
de kinderen die naar Pontianak gingen!
We hadden te horen gekregen dat mijn
schoonmoeder, hertrouwd met een
verificateur van de douane, om onze
plaatsing daar gevraagd had, toen Java
onze neus voorbij ging. Langzaam drong
het tot ons door, dat we geen hutje aan
zee kregen, dat we vijf uur de Kapoeas
moesten opvaren, dat er misschien
hooguit 100 Europese families woonden,
dat Pontianak een grote handelsplaats
was met een groot Chinees kamp en dat
ik moest oppassen voor krokodillen,
slangen en tjèlèngs (wilde varkens), dat
bij vloed alle sloten overstroomden en
elk huis een bruggetje had, net als in
Giethoorn, volgens de vrolijke stuur
man. Ik lachte maar, het zou wel geen
Afrika zijn.
Wat me zwaar op het hart lag: hoe zou
mijn schoonmoeder zijn? Een vrouw
met een driftig temperament, vertelde
mijn man, die haar in geen jaren gezien
had.
En toen stoomden we de Kapoeas op,
die sinistere rivier, met rechts beklem
mend stil oerwoud, krokodillen lagen
soms op een uitstekend oeverdeel, en
links - niets - zo breed was de rivier. Na
vier uur varen floot de bootsirene. Toen
eindelijk wat kaden - de Boom - de val
reep werd neergelaten, we waren er, op
de Buitenbezittingen.
Op de kade stonden Oom, onze P.T.T.-
chef, en de tweede man, die door Chris
vervangen zou worden. Die straalde, hij
ging terug naar Java. We zouden bij
Oom logeren, tot de vendutie voorbij
was en het huis schoongemaakt. In een
dogcar reden we naar de Baratweg.
Och Pontianak viel best mee, van de
Boom stapten we in een vierkant parkje,
omringd door kapitale huizen en Het
Hotel, 't postkantoor op de hoek, een
brede weg langs de rivier met de grote
huizen van de Resident, Overste en ten
nisbanen, verderop de Europese school
en het Chinese kamp. Alles gekruist
door twee wegen en daar waren de slo
ten en de bruggetjes. De stuurman had
niet gejokt. Verder een kerk, een hospi
taal en dan de Baratweg, die doodliep
op rubberbossen, een paar sado's reden
er rond. Neen, het was niet angstwek
kend.
Oom wachtte ook op een groot huis,
dat hem beloofd was, en nu stapten we
uit voor een ouderwets houten huis op
palen. Moes huilde bij de ontmoeting
met haar zoon, die ze zo lang niet gezien
had. En dan was daar baboe Oudje, die
al 30 jaar in de familie was.Daar begon
het overgeven weer en Moes raakte in
paniek, -malaria? Ze verwacht een baby!
En Moes was zelf pas 40 jaar. O, wat
was ik blij met al dat groen en planten
van het erf naast hen. Holland leek zo
ver achter ons.
Oom maakte grapjes over het huis.de
lange overloop langs de keuken zwiepte
mee, als iemand liep. Volgens hem kon
je een aardbeving in de badkamer voe
len als iemand in het huis zijn tanden
poetste.
Het was een geluk, dat Moes en Oudje
me allerlei rimboe-dingen leerden.
Water werd opgevangen in grote regen
tonnen, met deksels er op. Ze stonden
om het hele huis heen. Dan werd het in
een filter gezeefd, gekookt en weer
gefiltreerd. Niet lekker! Ik hing er met
mijn neus op, ik zou het straks zelf moe
ten doen. Er was geen ijsfabriek, dus het
schone water werd gekoeld in aarden
gendies. Alleen aan boord van de sche
pen kon je een ijskoud biertje halen. De
boten kwamen om de beurt van Batavia
of Singapore, alles werd geïmporteerd.
Jakarta-Pangandaran-Yogya-Bromo-Bali-Lombok
22 dagen/groep (min. 35 personen)
Prijzen: volwassenen US$ 825,
kinderen US$ 645,
min. 4 personen:
volwassenen US$ 875,
kinderen US$ 725,
Lampung-Ranau meer (5 dg.) vertrek v. Jakarta
Prijzen: volwassenen US$ 200,
kinderen US$ 175,
Inclusief hotelaccomodatie, ontbijt en AC bus.
Reservering: Krakatau Tour Travel
Kayu Manis Barat 78
Jakarta 13130, Indonesië
Tel.: 8504931 of 8581731
16
