Jnjp/933)'d 7c.j©©K (j@Cn)|pi?©
sjana/'j/Ja
Het echtpaar van Helden...
Hij, Harry van Helden, een echte
Hollander die vanaf zijn jeugd vertrouwd is
geraakt met de "Indocultuur" in Nederland en
zij, Carry van Lingen, een Indisch meisje, geboren
in Batavia besluiten hun vakantie in Indonesië
door te brengen en bovendien aldaar te trouwen.
Harry was zes jaar geleden in Indonesië op
vakantie geweest en wilde nu weer graag gaan.
Corry mijmerde reeds jaren over haar utopische
reis naar Indonesië. Voor haar was dit haar
grootste wens die echter sneller uit kwam dan ze
op dat moment kon vermoeden.
Samen geven zij hier kort, maar krachtig hun
bevindingen weer van deze reis.
Ik, Corry van Lingen geboren in 1947 te
Batavia, ga eindelijk terug naar mijn geboorte
land dat ik 40 jaar geleden met mijn ouders,
zusjes en broertje moest verlaten. Behalve
dat we op zoek gaan naar de plekken waar ik
ben geboren en heb gewoond, gebruiken wij
deze reis ook om op Bali in het huwelijks
bootje te stappen.
Onze reis begon op Sumatra, een tour van
Medan naar Padang die 8 dagen duurde. Een
wonderschone natuur en vriendelijke mensen
was een eerste indruk. Het eten was heerlijk
doch wel op z'n Padangs en dus pedis.
De reis werd vervolgd naar Jakarta waar we
op zoek gingen naar ons voormalige huis. Ik
wist alleen dat het huis destijds stond op de
Jalan Musi nummer 36.
Het huis stond er wel maar was sinds zes jaar
verbouwd tot een visrestaurant. Zelf kon ik
er niets van herkennen, waarschijnlijk omdat
ik zo jong (zes jaar) was toen we weg gingen.
Althans dat dacht ik. Later bleek dat mijn
ouders het ook niet meer terug kenden.
Toch, toen ik daar zo voor nummer 36 stond
ging er wel een gevoel van geluk en heimwee
door mij heen. Ik besef nu pas goed hoe mijn
ouders en grootouders zich gevoeld moeten
hebben toen ze dit mooie land moesten ver
laten.
Ons tweede huis waar wij gewoond hebben
stond aan de Jalan Gereja Theresia. Omdat
mijn ouders zich het huisnummer niet meer
konden herinneren, ging ik maar af op de
schaarse gegevens die ik uit Nederland had
meegenomen. Het huis moest staan op de
hoek van het kruispunt met de Griseeweg.
Aan het eind van de weg stond de kerk
Gereja Santa Theresia.
Hoewel we veel foto's gemaakt hebben van
dat huis op de hoek bleek er niet een van het
juiste huis te zijn. Nou ja, heb ik in ieder geval
weer een reden om nog eens terug te gaan,
niet waar?
We hebben ook een bezoek gebracht aan het
Ereveld Ancol, dat heel mooi onderhouden
wordt. Daar zagen we de hemelboom die
beschreven werd in de Moesson van januari
1993. Het is hier mooi en vredig. Ons vol
gende bezoek was aan de haven Sunda
Kelapa. Volop bedrijvigheid die zich, naar
onze maatstaven, primitief voordoet. De
boten met hardhout worden daar met de
hand (plank voor plank) uit- en ingeladen.
Jakarta is wel een erg drukke stad met veel
verkeer en nu al ruim 8 miljoen inwoners. De
becaks rijden er sinds kort niet meer. Te
gevaarlijk geworden door de verkeersdrukte,
vertelde men ons. Door deze toenemende
drukte is het voor hen die behoefte hebben
aan frisse lucht, niet lang uit te houden in
deze stad vanwege de eveneens toenemende
luchtvervuiling.
Een reis van Jakarta naar Bandung via de
Puncak-pas en vandaar met de trein naar
Yogyakarta is een schitterende belevenis.
Acht uur in een trein te zitten waar je je geen
minuut verveelt. Er is zoveel te zien aan
natuur en het dagelijks leven van de
Indonesiërs, dat je in een glimp opvangt en je
"voorgoed" bijblijft.
In Yogya brachten we een haast "verplicht"
bezoek aan de Borobudur. Duidelijk zichtbaar
is de recentelijk grote onderhoudsbeurt van
dit bouwwerk. Elk vernieuwde element is
gemerkt. Van Yogya naar Bali waar we even
op adem dachten te komen vanwege het rei
zen op zich. Bovendien zouden we daar in
het huwelijk treden. Doordat Bali heel veel
moois heeft om te zien, kwam er van rusten
niet veel.
Opvallend is, dat de Baliër, ondanks alle toe
risme, zich zelf blijft en gewoon z'n dagelijkse
in het Kantor Catatan Sipil...
rituelen en offerande verzorgd. En dat is wel
licht juist het mooie van Bali. Voor wie er in
geïnteresseerd is even iets over de voorbe
reiding van een huwelijk in Indonesië. Het is
beslist geen kwestie van "even" naar
Indonesië gaan om aldaar te trouwen. Wij
kregen de informatie van ons reisbureau
"Nusa Ina" in Den Haag waar we de reis be
spraken. Dit reisbureau heeft ons de nodige
hulp verleend bij het vertaalwerk, de corre
spondentie met Bali en de regeling van het
huwelijk. Wij hebben een burgerlijk huwelijk
gekozen. Een kerkelijk huwelijk is ook moge
lijk. Het huwelijksvoornemen dient in princi
pe 10 dagen voorafgaande aan de huwelijks
voltrekking bij de ambtenaar van de
burgelijke stand ter plaatse bekend te wor
den gesteld. Door de Nederlandse ambassa
de in Jakarta was aangegeven dat Bali de
meest geschikte plaats was om te trouwen
omdat men er daar al wat meer mee ver
trouwd was. Wat heb je hiervoor nodig:
a. geboorteactes,
b. uittreksel uit het register van de burgerlij
ke stand waaruit de burgerlijke status kan
worden opgemaakt,
c. in geval van tweede huwelijk, bewijsstuk
ken van scheiding,
d. een door de ambassade/consulaat op te
stellen verklaring van huwelijksvoorne
men,
e. twee bij de burgerlijke stand in Indonesië
verkrijgbare invulformulieren (model I en
2) en 2 pasfoto's 4 x 6 cm waar beiden op
staan, alsmede een kopie van het pas
poort.
Al deze formulieren die voor de
ambassade/consulaat t.b.v. de verklaring van
huwelijksvoornemen benodigd zijn moeten
meertalig ofwel internationaal zijn.
De formulieren model I en 2 dienen in
Bahasa opgesteld te worden. Hierbij kan
Buitenlandse Zaken behulpzaam zijn.
Bovendien heb je twee getuigen nodig. Ons
reisbureau heeft ook in dit geval de regeling
getroffen. De kosten van deze voorbereiding
bedragen circa Fl. 500,-
Uiteindelijk zijn wij op 25 mei 1993 op Bali
getrouwd. De huwelijksakte moet na terug
komst in Nederland gelegaliseerd worden.
Ook hier kan Buitenlandse Zaken behulp
zaam zijn want dit moet weer door de
Nederlandse ambassade in Jakarta gebeuren.
Al met al kunnen we terugkijken op een zeer
mooie reis waarop we veel hebben gezien al
heeft het zich voornamelijk tot de toeristi
sche routes beperkt, eigenlijk een nadeel van
een deels georganiseerde tour. Er zijn zoveel
plekken waar je na een uur of een dag al
weer weg moet maar waar je wel dagen zou
willen blijven. De volgende keer gaan we
Indonesië op een andere manier bekijken. Dit
mooie land is mijn geboorteland en het zal
altijd een speciaal plekje in mijn hart houden.
De eerste zes jaar van mijn leven heb ik er
teruggevonden. Ik heb nu al weer heimwee
en diep in mijn hart zou ik daar voor de rest
van mijn leven willen blijven wonen. Wie
weet, komt ook die wens ooit uit.
CORRY VAN LINGEN
10
