u u 1 'l een klein Verhaaltje oVer een klein Indisch huisdiertje Naast de kendi stond in de tussenkamer van ons huis aan de Djalan Braga in Bandoeng, op een klein tafeltje met wit kleedje, een melkkan. De melkkan stond op een wit bordje samen met twee witte kopjes. Het witte melkkannetje werd maar zelden gebruikt. Dat was de oorzaak dat het volgende kon gebeuren. Op weg naar het kleinste kamertje, viel ondanks de haast die ik had, mijn oog op een klein donker vlekje op de schone witte lepel die in het kannetje stond. Even een stapje terug gedaan. Ja, warempel daar zat een heel kleine tjitjak midden op het vlekloze lepeltje. Ik was toen al actief bezig met wat men noemt 'het betere fotografiewerk'. Bij de Bandoengse fotoclub had ik mij mogen aanslui ten, en zodoende kennis gemaakt met de vele facetten waaraan zelfs een amateurfotograaf niet ontkomt. Het effect van zoveel witte attributen met slechts één donker vlekje intrigeerde mij. Een high-key foto zat er naar mijn mening wel in. Fototoestel, lampen en achtergrondpapier naar de tussenkamer gesleept. De kleine tjitjak zat nog steeds rustig op de lepel in het melkkanne tje. Voordat ik de foto-apparatuur opstelde keek ik voorzichtig in het kannetje. Op de bodem had een restantje melk zich tot een soort room verdikt. Daarin lag nog een kleine tjitjak. Dood, dus verzopen! Het moest wel een broertje of zusje zijn van het exemplaar op de lepel. Beiden waren even groot. De foto was gauw gemaakt. Op het kleinste kamertje, waar ik uiteindelijk toch naar toe moest, begon ik te filosoferen. Ik dacht na over de verdronken tjitjak en zijn broertje op de lepel. Natuurlijk! Die twee muur-hagedisjes hadden de fruitvliegjes in de melkkan ontdekt, waren via de lepel naar beneden afgedaald, uitgegleden en in de melk terecht gekomen. Hun krampachtig spartelen om aan een verdrinkings dood te ontkomen had de melk verdikt, en zo aan één de mogelijkheid geboden om op de gladde lepel te klauteren. Alleen had één tjitjak vroegtijdig de moed opgegeven en had zijn einde gevonden in de melk. De moraal zal u duidelijk zijn. Geef nooit op. 'POEKOEL TEROES' P.S. Waar het kleinste kamertje in huis al niet goed voor is! p p e 3 i G.M. SCHOUTEN 44

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 1993 | | pagina 44