AHOY IN OOSTERE SFEREN
Liesbeth Steur in gesprek met Lee ToWCfS
I
Je staat toch wel vreemd te kijken
als er een enveloppe op je bureau
ligt met als inhoud de aankondi
ging van het Lee Towers' Gala
1993 in Oosterse sfeer. Wat moet
Lee Towers, vraag je je da n af, in
hemelsnaam met een Oosterse
sfeer. Deze oer-Hollandse man,
groot, stoer en degelijk, wiens Las
Vegas-achtige shows uniek zijn in
den lande, heeft ineens iets met
Broery Pesulima, een ster in
Indonesië, zoals Lee Towers een
ster in Nederland is. Ook staat er
in de aankondiging dat er meer
dere favoriete Molukse en Indische
artiesten zullen spelen en dat de
Vriendenclub Ais Laiva-Lata een
deel van de PR regelt voor deze
avond. Ik kan mijn ogen niet gelo
ven. Lees bet hele verhaal nog eens
door en bedenk dan dat zo 'n
avond, zeker door het repertoire,
een groot succes kan zijn.
Indische mensen houden van
evergreens, anders zou bijvoor
beeld de CD van Jim Eve Selec
tion niet zo goed lopen. De vraag
waar Lee Towers' Indische interes
se vandaan komt, blijft hangen en
op een goede dag komt de ster op
de Prins Mauritslaan 36 binnen,
met zijn handen vol paperassen.
6
"Ja, ik kan me wel voorstellen dat je raar
stond te kijken. Maar het is niet zomaar
dat ik dit doe. Zoiets groeit. In 1991
werd ik gevraagd door onder andere de
Indonesische Ambassade om iets in
Indonesië te gaan doen. Daar zou ik veel
enthousiaste fans hebben, vanwege het
genre, en kon daar overal optreden.
Alles zou voor me geregeld worden.
Tja, wat doe je dan? Ik was nog nooit in
de tropen geweest toen, en er waren
net twee vrienden van me, los van
elkaar hoor, echt doodziek uit dat land
teruggekomen. Het duurde maanden
eer ze zich weer normaal voelden. Ik
had dus zo mijn twijfels. Ik heb toen
voorgesteld om op basis van culturele
uitwisseling wat te doen. Iets met een
positieve grondslag. Laat de Indone
sische artiesten eerst hier optreden. Ik
kan de juiste entourage bieden met mijn
Gala's en ik heb een groot, vast publiek.
Goed, dat plan is dus gegroeid en nu is
het eindelijk zover."
Broery Pesulima en Lee Towers
"Ik ben opgegroeid met mensen uit
Indië, want ik woonde in een buurt waar
veel Ambonezen zaten. Zelf was ik vijf
tien toen ik met guitaar spelen begon,
maar toen ik de Ambonezen zag en
hoorde spelen, was ik eigenlijk een beet
je uit het veld geslagen. Het gemak
waarmee zij muziek konden maken. Het
was 'magie', echt 'magie'. Ze hebben iets
wat Hollanders niet hebben. Het zijn
gevoelige mensen, Indische mensen over
het algemeen, eigenlijk alle Oosterse
mensen. Een gevoeligheid die wij nuch
tere Hollanders helemaal niet kennen.
Wij hebben geen mystiek, dat is die
'magie'. De Indorock, de Hawaiian
muziek ik ken het allemaal en weet ook
hoeveel muzikaal talent er was. Alleen
ontbrak het nog wel eens aan zakelijk
inzicht. Maar dat is bekend. Daarom zijn
zulke talenten als Tielman nooit in Vegas
terecht gekomen. Maar wat niet is kan
nog komen. 'Believe in your dreams', is
mijn lijfspreuk."
Als Lee Towers begint te vertellen, is
het bijna niet meer nodig een vraag te
stellen. Hij is een spraakwaterval die
bruist, overstroomt van energie. Of je
wilt of niet, je moet gewoon luisteren.
Fascinerend om te horen hoe zo'n gala
tot stand komt. Hoe hard er door
iedereen gewerkt wordt, en hoe Lee
zelfde touwtjes in handen heeft. Het is
zijn verantwoording en zijn investering.
Het is dus ook zijn risico. Maar iedere
keer, (soms met een tussenpoze van een
jaar) is het weer een daverend succes.
Hij laat mij video-opnamen zien van ver
schillende concerten in Ahoy. 'He makes
a dream come true'. Pure glamour, zoals
je dat alleen nog kan zien in de oude
films met Ginger Rogers en Fred Astaire
en Gene Kelly. Fantastische kostuums,
alle denkbare lichteffecten, kortom een
schitterend spektakel waarbij je van
minuut tot minuut wordt beziggehouden
door zang, dans en show. Alles beweegt,
niet alleen de artiesten maar ook het
podium en het decor. Groots is het, in
één woord.
"Ik heb nu eenmaal veel energie en als ik
kan werken aan iets waarmee ik andere
mensen gelukkig kan maken, voel ik me
op mijn best. Artiesten krijgen van mij
altijd een kans. Ik vind het heerlijk om ze
in mijn show te halen, om beginners in
het vak een kans te geven. De Indische
groepen die 12 december in Ahoy zullen
spelen, verdienen het daar te staan voor
zo'n groot publiek, met al het technisch
vernuft van tegenwoordig. Het staat
allemaal tot hun beschikking. The best of
the best. Voor minder doe ik het niet,
het moet perfect zijn. Misschien is dat
wel een stuk erkenning dat zij al jaren
terug hadden moeten krijgen en het
maakt mij gelukkig dat ik dat nu kan bie
den."
Lee Towers is dan wel een gewone
Hollandse jongen, broodnuchter, een
harde werker die geleerd heeft te over
leven, toch heeft hij ook wel iets van
'magic' over zich. En dat is zijn overdon-
