De Kasbah van Algiers in.
beroofd.
Een kleine consternatie toen, na het weer
instappen, één passagier te weinig werd
geteld, een vrouwelijke. We vreesden het
ergste en zagen haar als blanke slavin in
de één of andere harem, maar ze bleek
in de verkeerde bus te zijn gestapt, die
wat eerder was vertrokken.
De laatste daad van de gids was, nu niet
met uitgestrekte doch zeer discrete hand
en evenmin met luide stem, ons erop
attent te maken dat een kleine beloning
hem niet onwelkom zou zijn. "N'oubliez
pas Ie guide!"
De excursie was ten einde: "We had
done Algiers!"
Suez Kanaal
Een kaarsrechte streep met, behalve op
de Grote Bittermeren, aan weerszijden
de onafzienbare zandvlakte met zijn
droge en daarom niet zo benauwende
hitte. Zo nu en dan werd deze eentonig
heid door braken door tegenliggers. Veel
oorlogs- en troepenschepen, nog steeds
in oorlogsgrauw, met repatriërende mili
tairen. Er werd over en weer gewuifd en
er vielen wat opmerkingen. De felle hitte,
aan alle kanten door het hete woestijn
zand weerkaatst, maakte de mens loom.
De langs het kanaal gelegerde Britse
militairen kwamen een beetje tot leven bij
het zien van onze geüniformeerde meis
jes. Port Said werd 's nachts gepasseerd
en eenmaal op de Rode Zee keken we
uit naar de volgende aanloophaven:
Aden
Het eveneens tegen de rotsen gebouwde
Aden blaakte in de ochtendzon. Nog vóór
het schip het anker had laten vallen wer
den we omringd door een vloot van roei
en zeilbootjes. Bij het zien van de koop
waar klonken opgewonden kreten zoals
"Sigaretten! In Holland nog steeds op de
bon!" Alle merken in onbeperkte hoeveel
heden. Geen wonder dat verstokte rokers
hier wild van werden.
De kooplieden mochten niet aan boord
komen. De hutten waren afsluitbaar,
maar in de open slaapruimen was toe
zicht niet mogelijk. Er werden mandjes
met lijnen naar boven gegooid en het
loven en bieden kon beginnen.
Aanvankelijk was het wederzijdse ver
trouwen niet groot. Er zou wel eens een
half lege verpakking tussen kunnen zit
ten. Maar nadat men had laten blijken dat
alles grondig werd gecontroleerd gingen
de mandjes in steeds vlotter tempo over
de reling.
Er was gelegenheid een paar uur de wal
op te gaan. De motorbootjes lagen al
klaar. Alles was hier vrij te koop. Engelse
ponden, maar ook Nederlandse guldens
waren welkom. We hadden één Engels
pond en fl. 30,- - aan deviezen mogen
uitvoeren, maar te oordelen naar de vele
Onder grote belangstelling verdringen
handelaren zich langszij de Indrapoera.
inkopen moeten die zeer rekbaar
geweest zijn. Overal zag men pakjesdra-
gende mensen met tevreden gezichten.
Door drommedarissen getrokken karren
kregen de aandacht en waren een foto
waard. De bevolking was goed gekleed
en we werden niet lastig gevallen door
bedelaars. Europese inwoners lieten zich
op dit hete middaguur niet zien, men was
wel wijzer!
Eerder dan verwacht werd het tijd naar
boord terug te gaan. De handel was daar
nog in volle gang. Naarmate het uur van
vertrek naderde, zakten de prijzen, het
schip begon reeds vaart te maken, toen
de laatste lijnen met mandjes werden
teruggeworpen.
Vaarwel Aden! Via de Golf van Aden
koerste de "Indrapoera" naar de Indische
Oceaan. Met blijmoedige passagiers,
vele sloffen sigaretten en andere, in
Holland nog niet verkrijgbare zaken rijker.
Het genoegen was wederzijds. Op dat
zelfde moment zaten Arabische en
Indiase handelaren Hollandse guldens en
Engelse ponden na te tellen.
(Wordt vervolgd)
De Empress of Scotland passeert de Indrapoera in het Suezkanaal
