^öf^OEL T£*0
pOt s
BIJ DE VOORPLAAT (foto: Theo Janssen)
Het Leven Gaat Door
Al 38 jaar lang HET tijdschrift voor ieder die
geïnteresseerd is in Nederlands-lndië,
Indonesië en in het Indische leven NU.
BOEKHANDEL PrinsMauritslaan36
2582 LS Den Haag
VERZENDING Tel. 070 - 3545500
NAAR INDONESIË OP VAKANTIE? - naar eigen inzicht
Oost - West - Indo 's Nest
We hebben het afgelopen jaar niets te
klagen gehad wat regen betreft. Dat is
voor sommige gedeelten van de wereld
te zachtjes uitgedrukt, ik weet het. Maar
de schrikwekkende beelden op de tv van
de wateroverlast in de Verenigde Staten,
en onlangs van de overstromingen in
Limburg vervagen sneller voor diegenen
die er niet direct bij betrokken zijn. En dat
is maar goed ook, want bij de dingen die
je niet kunt veranderen, moet je niet te
lang blijven stilstaan. Uiteindelijk zal het
allemaal over een bepaalde tijd weer alle
maal droog zijn en lopen, fietsen en rijden
de mensen weer op de straten alsof er
niets is gebeurd. Zowel optimisten als
pessimisten zeggen, na van de eerste
schrik te zijn bekomen "het leven gaat
door" en dat is zo. Wat er ook gebeurt,
het leven gaat altijd door. Zoniet hier en
nu, dan wel daar en straks, leder krijgt
zijn deel van rampspoed, de een wat
meer en wat vaker dan de ander, maar
vroeger of later worden wij allemaal wel
eens getroffen, ja toch?
De meesten van ons zijn 1993 zonder
rampen doorgekomen. Want die regens
van de laatste weken kun je natuurlijk
geen echte ramp noemen, het was
gewoon verrekte vervelend af en toe. En
als het nog erg lang duurt, ga ik mis
schien wel verlangen naar een plekje op
aarde waar het droog is, en zonnig. Naar
een plekje waar alles groeit en bloeit,
waar de lucht helder is en waar je zonder
regenjas en dichte schoenen, waarin je je
eksterogen zo voelt, naar buiten kunt
lopen. Waar je geen sprint hoeft te
nemen van de voordeur tot de auto die
misschien niet start, en toch nog nat
wordt. En je in de ene hand je bood
schappentas kan dragen en in je andere
hand het knuistje van je kind kunt pak
ken, in plaats van een lamme arm te krij
gen doordat je een paraplu boven je
hoofd houdt terwijl die zware tas in de
knik van diezelfde arm hangt.
Maar ik woon al zo ontzettend lang in dit
gedeelte van de wereld waar je als regel
een opvouwbare paraplu bij de hand
hebt, en ik voel mij hier thuis. Best wel. Er
is hier de gezelligheid van met een kop
thee droog bij de kachel zitten nadat je de
hond hebt uitgelaten, wetende dat je er
voor vandaag niet meer uit hoeft. Je hoeft
niet 's avonds na het eten de tuin te
sproeien. Er is hier het fenomeen dat de
straten als bij toverslag weer droog zijn
zodra het ophoudt met regenen, schoon
gespoeld en wel.
En boven alles weet je dat je over een
paar maanden weer buiten kunt lopen en
gewoon door je onbeslagen brilleglazen
kunt kijken, om al dat leven, dat gewoon
doorgaat, te zien. Bloemen zoals op deze
voorplaat zien wij hier niet. Niet nu en niet
in de zomer. Deze bloemen groeien
alleen daar waar het constant warm is,
waar het niet week in week uit guur is, en
klam en zo. Maar om u iets te geven dat
u deze winter wellicht doet denken aan
het beeld van een halletje zonder kap
stok, is deze voorplaat. En een prachtig
gedicht, waarvan ik zeker weet, dat velen
van u zullen denken "Ja!"
Vivian Boon
moess
ONAFHANKELIJK INDISCH TIJDSCHRIFT
Gespecialiseerd in reisgidsen, landkaarten, stadsplattegronden, woorden
boeken en reisliteratuur voor Indiëgangers.
Openingstijden: maandag t/m vrijdag van 9.30 uur tot 16.00 uur.
Maak dan gebruik van ons uitgebreide boekje: - goedkoop en
MOESSON LOGEERADRESSEN - onder de bevolking
Soms laat ik mijn gedachten drijven
Met de drijvende wolken, hoog, boven mij
Die wolken zijn niet blijvend
Ook die gedachten drijven vrij
Soms moeten die gedachten blijven
Mijn pen houdt ze dan vast
Die wil alles wel beschrijven
Wat in het verleden heeft gepast
Mijn verleden ligt op zonnig Java
Mijn heden op Neêrlands malse gras
Dan ligt daar opeens de vraag
Is 't slechts het verleden waar ik in pas
Soms laat ik mijn gedachten drijven
Met de drijvende wolken, hoog, boven mij
Die wolken zijn niet blijvend
Ook die gedachten drijven vrij
Soms ben ik op z 'n Hollands gelukkig
En, als ik mijn gedachten laat gaan,
Ben ik soms op z 'n Indisch nukkig
Voel ik vreugde met mijn dubbel bestaan
Hugie
Ons reservefonds voor moeilijke dagenl
Moesson wil geen subsidie.
Het wil voortbestaan alleen als u dat wilt.
Met uw steun poekelen wij teroesl
Hieronder laten wij onder hartelijke dank
zegging aan alle schenkers, de verant
woording volgen van de giften die zijn
binnengekomen voor het reservefonds
voor Moesson over december 1993.
J. Aveling 50,-; W. Boverhof 25,-; J.H.P. v.
Diggelen 100,-; L. Haighton 25,-; M.D.
Hanegraaf Mannot 10,-; Mw.T. Heyman 10,-
J.C.L. Jansz 10,-;C.F. Knoedler 50,-; Mw.
v.d. Meer Mohr 25,-; Mw. I.F. Pauwels 10,-;
Mw.L.J.M. Peeters 100,-;P.Rijke 180,-; J.J.
Segaar 50,-; Mw.L. Vogler 120,-; .Willemsen
Sterckx 10,-.
Totaal ontvangen:
voor Poekoel Teroes
voor Bruine Bus
voor Kerstkrandjang
fl. 775,—.
fl. 1.165,50
fl. 2.127,50
