t3aeben9m
31
waren beslist Paultje Kloesmeyer, Betsie
Visarius, Lucie Heida (de volgorde is
natuurlijk willekeurig).
Ja, langs de Goebengboulevard had je
kenari- en kedondong- bomen, daar kon
je kenaries zoeken. Gek, na de lagere
school werd er niet meer naar getaald.
Dan waren er mangga's.
Het huis op de hoek Celebesstraat -
Goebengboulevard, vlak tegenover ons,
had wel vier of vijf bomen in de voortuin.
De Chinese familie die daar woonde, had
een stuk of vier gemene honden, die vrij
in de tuin rondliepen en iedereen die
langs kwam heftig aanblaften. Dat was
verdraaid hinderlijk, want op weg naar
school moest je er langs en als de mang
ga rijp was, waren de honden laaiend
door al die belangstelling. Vanuit ons
platje had ik een prachtig zicht op de
mangga's en ik wist precies wanneer een
raid voorbereid moest worden.
Gewoonlijk waren we met vijf of zes man.
Eén voor het afschieten van de hoge
vruchten (de lage waren al lang wegge
kaapt door allerlei venters en katjong kat
jong) en de rest voor het oprapen en om
de honden af te leiden. De kunst was om
de honden bezig te houden op een
afstand van de boom, raak te schieten en
vlug de vruchten binnen te halen, voordat
de asoes je opvraten. Jannie Gout was
branie en zou het een keer klaren. Mijn
schot was raak, Jannie hield met opgehe
ven hoofd de steen in de gaten, zag daar
door de kanjeuse mangga niet, die fron
taal op zijn ogen kwam. De klap kwam
behoorlijk aan en hij stond versuft te kij
ken naar de aanrennende honden. Ik
weet niet meer hoe we hem over het
muurtje uit de tuin kregen, maar het was
wel op het nippertje.
De mangga hebben we pas later, toen de
andjings gekalmeerd waren, opgeraapt.
Het slachtoffer werd nog dagen gepest
met het deuntje: "Jantje zag eens mang
ga hangen als klaperrr zo groot". Jaren
later, toen we op de H.B.S. zaten, ver
huisde de Chinese familie en kwam de
familie Meyer er wonen. Naar de mang
ga's werd niet meer gekeken, ja toch?
Hugo Burgemeestre
