jasje". Soms kan ook het virus geheel
van "gedaante" veranderen. Wel is het
zo, dat ook al is iemand met het "verkeer
de" vaccin behandeld, deze persoon
meer en beter beschermd is tegen de
griep, waar hij of zij slachtoffer van is
geworden. Vandaag de dag betaat het
griep-vaccin uit een combinatie van het
afgezwakte of gedode virus met verschil
lende jasjes en van het veranderende
virus.Maar de gevaren van een griep-
infectie blijven bestaan omdat het virus
weer eens veranderd is in een voor ons
nog onbekende wijze. In het zich ver
mommen is het virus een meester. Nooit
kan en mag vergeten worden dat de
Spaanse griep kort na de eerste wereld
oorlog in 1919 wereldwijd zo'n 21 miljoen
doden op z'n geweten had.
Onze eigen griep- goeroe, de wereld
vermaarde Dr. Masurel, voorspelt dat
zo'n Spaanse griep alweer op de loer ligt.
Dus is het hollen naar de dokter voor een
griepprik. Nogmaals zij het gezegd: tegen
griep bestaat geen medicijn. Heb je dus
binnen een dag hevige keelpijn, hoge
koorts, hoofdpijn, hoesten en pijnlijke
spieren en een gevoel van ernstige alge
mene malaise, dat wil dus zeggen snel
moe en een gevoel van "bijna dood", dan
heb je griep. Dat betekent bedrust, onder
de wol, veel drinken, misschien paraceta
mol tegen de "pijntjes". Vijf dagen duurt
die ellende meestal, wanneer die griep
zonder complicaties verloopt. Daarna is
zeker nog zo'n veertien dagen nodig voor
een algemeen herstel. Voor men goed en
wel begreep wat nu een virus- infectie
eigenlijk was, wisten de mensen, zo
ongeveer aan het einde van de vorige
eeuw reeds het verschil tussen een fikse
verkoudheid en griep. De behandeling
ervan is sindsdien niet veranderd.
Ook "onze" mevrouw Kloppenburg gaf
reeds het advies: bedrust en veel drin
ken. Djeroek manis, djeroek keprok en
ananas zijn bij haar favoriet. Twee liter
vocht per dag minimaal zegt zij. Tegen
de pijnlijke spieren van rug en benen
maakt men een papje van djahe met eau
de cologne of van kajoe poetih met sirih-
kalk en citroensap om de pijnlijke plekken
ermee in te wrijven.
Absolute bedrust herhaalt zij vele malen.
Ook mevrouw Kloppenburg kende reeds
de postgriepeuze verschijnselen, ver
schijnselen na een doorgemaakte griep
dus, zoals een langdurige en onbegrepen
moeheid, een depressie en een sterk
verminderde afweer tegen infecties. Ook
toen wist men reeds, dat mensen met
een hartkwaal een groot risico liepen,
wanneer zij griep kregen. Deze mensen
moesten dan thee, getrokken uit twee
bladeren daoen semboeng, dagelijks
drinken. Wat, hoe en waarom daoen
semboeng weet ik niet, weet ook niet wat
dat is. Dat is toch wel een manco in de
kennis van zaken, die ik heb over ziek
zijn en beter worden, te noemen.
Biomedisch en biochemisch zijn wij in
deze dagen veel verder wat de kennis
over griep betreft. Therapeutisch echter
is de tijd stil blijven staan. Mensen zijn nu
beter gevoed en sterker dan zo'n kleine
eeuw geleden. Er vallen dus nu veel min
der slachtoffers. Ook de complicaties zijn
nu veel beter te bestrijden.
Maar de griep blijft een "killer" en een
ieder is dus gewaarschuwd. Onderschat
nooit een griep of de restverschijnselen
ervan. Complicaties zijn bijvoorbeeld een
hardnekkige en erger wordende hoofd
pijn met oplopende temperatuur. Dit kan
op een virale meningitis, dus een virale
hersenvlies- ontsteking wijzen. Laten wij
hopen, dat het geen bacteriële ontsteking
is, want die is in 90% van de gevallen
fataal, dus dodelijk.
Hardnekkig hoesten met opgeven van
purulent slijm - donker geel, groen slijm-
kan wijzen op een ernstige bronchitis ver
oorzaakt door bacteriën en moet met
antibiotica behandeld worden. Ask your
doc, want die kan je helpen en weer
beter maken.
De virologie, de kennis en de leer over
virussen heeft reeds veel bereikt, maar er
moet nog veel gedaan worden, want het
is lang geen eenvoudige zaak. Alles wat
nu bekend is in die tak van de weten
schap werd bereikt door samenwerking
van en met vele andere faculteiten, zoals
de chemische, de natuurwetenschappelij
ke, de biologische, de wiskundige en
uiteraard de medische. De kennis wordt
langzaam en moeizaam vergaard maar
er is voortgang en vooruitgang.
Er kunnen in dit artikel vele geleerde ver
handelingen worden naverteld, maar dat
lijkt mij weinig zinvol. The question is
behalve het to be or not to be, wat te
doen om een griep te voorkomen en te
genezen. Dat hebben we dan gepro
beerd zo goed als mogelijk is uit de doe
ken te doen. Wat niet weet, wordt niet
ontkend heb ik eerder wel eens beweerd,
maar zodoende word je geen goed
wetenschapsmens, geen goede dokter.
Een goed politicus wellicht.
Slavendrijvers, uitbuiters, oorlog voeren
tegen weerloze mensen, dat is de waar
heid van de politicus, wanneer hij denkt
en spreekt over die "onvergeeflijke" kolo
niale tijd van de voorouders. Wat er meer
gebeurde en dat het ook anders was, dat
is niet opportuun en daar weet men dus
ook niets van, het is dus domweg niet
waar. In elk geval is het goed te weten,
dat wetenschapsmensen, wat mentaliteit
inhoud betreft niets van onze bestuur
ders, de politici hebben. De mentaliteit,
het willen verbetren van bestaande toe
standen, de werklust van de politicus
werd door Stan Laurel in een van zijn
films zo goed verwoord: "I was dreaming
I was asleep, then I woke up and I found
myself sleeping".
Voelt U zich wat grieperig nu?
Vervolg van pagina 29
de WC vloer en door de hele badkamer.
Wat nu We moesten snel iets doen.
Twee levensgrote handdoeken gepakt en
op handen en voeten de vloer gedweild.
Zwaar hijgend en rood aangelopen van
de in spanning was de vloer eindelijk zo
goed als droog. 'Kom op', zei mijn man,
'laten we eerst gezellig uitgaan dan zal
van avond als we thuiskomen de boel
wel doorgespoeld zijn'. Ik hield mijn hart
vast. Enfin, we gingen de hort op en toen
we thuiskwamen liep hij direct naar het
toilet, drukte op de knop om te kijken of
het weer normaal functioneerde.
Shoesh... ging het water weer over de
pot op de WC vloer en verder de badka
mer in. Weer op handen en voeten
gedweild en ditmaal, met opgestroopte
mouw, ging de hand in de pot en werden
alle sinaasappelschillen eruit gevist. Op
de knop gedrukt en alles ging weer als
normaal. We hebben het nooit aan de
kinderen verteld.
Op vakantie in Indonesië, in Malang,
logeerden wij op Celaket. Het was onze
laatste dag op Java en ik had nog wat
geld over waarvan ik sarongs wilde
kopen op Kajutangan. Het was net iets te
ver om te lopen dus namen we een
becak. Fred, mijn man, stapte als eerste
in. Toen ik instapte sloeg de hele becak
voorover. Djomplang Ik kroop er op
handen en voeten uit, maar Fred bleef
als een aap in de becak hangen. De
becak rijder trappelde met zijn benen in
de lucht en kon de becak met hemzelf
niet naar beneden halen vanwege het
gewicht van mijn echtgenoot. Er was
meteen een aantal 'nontonners', die zich
zeer amuseerden over het geval. Nadat
ze uitgelachen waren gingen ze aan de
becakrijder hangen om hem weer naar
beneden te halen en de becak recht te
zetten. Fred kroop er uit en wilde er niet
meer in. 'You take your life in your own
hands zei hij (hij is Engelsman) maar
de becakrijder zei toen heel ernstig dat
hij nu wel wist hoe zwaar wij waren en
dat we er weer in moesten gaan zitten.
Wel, lopen had ik echt geen zin in dus zei
ik: 'Pelahan, pelahan'. 'Ja', zei hij, 'djan-
gan kwatirnjam!' en wij weer in de becak.
Het ging nu goed. We reden langs het
Militair Hospitaal de helling af van Cela
ket, door de chaos van vrachtauto's,
jeeps, fietsen en karren. We kwamen
heelhuids aan, ondanks dat de becakrij
der met zijn benen vrijuit de helling af
'freewheelde'.
39
