A. Van Namen
Onderscheiden
VERZETSOORKONDE VAN
INDISCHE
VERZETSSTRIJDSTER
0 7*T
mm
Op I november jl. ontving de heer A.
(Anthonius) van Namen uit handen
van burgemeester Schmitz van
Haarlem het Draaginsigne Gewonden.
Met dit insigne eert het Comité
Draaginsigne oud- militairen, die zich
in Nederland of elders ter wereld heb
ben ingezet in een oorlog of daarmee
vergelijkbare situatie.
De Latijnse tekst op het draaginsigne
luidt vertaald: 'Gewond, maar niet ver
slagen'.
De toen achttienjarige Toon van
Namen had nog maar net zijn dienst
tijd achter de rug, toen hij in december
1941 in verband met het uitbreken van
de oorlog in de Pacific opnieuw werd
opgeroepen, en gelegerd werd in
Tjimahi. Na in Japan doorstane krijgs
gevangenschap, werd hij na de capitu
latie opnieuw op Java ingezet in het
conflict met de uitgeroepen Republiek.
Vervolgens deed hij na de souvereini-
teitsoverdracht acht jaar dienst als
hoofdagent van politie in Nederlands
Nieuw- Guinea en vertrok daarna naar
Nederland.
"Ik heb gevochten voor vorstin en
vaderland, zonder te beseffen wat dit
allemaal inhield. Die medaille had ik in
1945 moeten krijgen, niet bijna vijftig
jaar later. Toch ben ik er trots op, ik
heb er per slot van rekening recht op",
aldus de heer van Namen na afloop
van de plechtigheid.
Op 8 december jl. heeft de burgemeester
van Voorschoten, mr. Cannegieter, aan
mevrouw R. Koch-Siahaya een Indische
verzetsoorkonde uitgereikt. Deze oorkon
de wordt toegekend aan hen, die erkend
worden als Indisch verzetsstrijder.
Mevrouw Koch- Siahaya is in de
Nederlandse en Indische verzets-
geschiedenis de jongste erkende ver
zetsstrijdster. Het Indisch verzet ziet in
deze onderscheiding een hulde aan de
dappere familie Siahaya.
Haar vader, de luitenant Siahaya was
een der weinigen die zich al voor het uit
breken van de oorlog met Japan voorbe
reidde op een guerillastrijd. Ook zijn echt
genote en kinderen raakten bij het verzet
betrokken en door de Buitengewone
Pensioenraad werden zowel luitenant
Siahaya (posthuum) als ook zijn echtge
note en twee dochters als verzetstrijder
erkend. Luitenant Siahaya werd na zijn
arrestatie na een schijnproces terechtge
steld.
Rony Siahaya (62), die tien jaar was toen
ze aan het verzet deelnam, beschouwt
de oorkonde als een eerherstel voor haar
familie en vooral voor haar vader, die zijn
Röny Siahaya, geflankeerd door haar levenspartner, de heer Westerveld en burge
meester Cannegieter. "Ben ik echt erkend of zijn de instanties moe van mij?"
leven voor de Nederlandse zaak in de
waagschaal stelde.
De onderluitenant Siahaya tijdens de beëdiging te
Tjimahi op 26 juni 1937.
4
