NAAR DE OOST IN 1947
Deel 2 (slot)
B. de Wit
Meerdere malen werden in Moesson reis
verslagen naar Indië gepubliceerd uit de
vorige eeuw en van voor de oorlog. Hier
volgt het tweede deel van een reisverslag
van vlak né de oorlog. Een van de eerste
reizen waarmee de passagiersdienst op
Indië werd heropend.
Yp<
Indische Oceaan
Nu begon de langste oversteek, rechtst
reeks naar Sabang op het eilandje
Poelau Weh gelegen vóór de uiterste
punt van Sumatra. In de benedendekse
ruimen en in de hutten was het niet uit te
houden. Aan het begin van de reis, toen
de commandant nog enige discipline
handhaafde, moesten onze meisjes om
10 uur in de hutten op avond- appél ver
schijnen. Naarmate tropische wateren
naderden en ook zij niet ongevoelig ble
ken voor amoureuze toenadering verslap
te dat en mochten ze aan het avondleven
deelnemen. Er werd van alles georgani
seerd; dansavonden, bridge-drives of
bingo, cabaret door een NIWIN- gezel
schap (Nationale Inspanning
Welzijnsverzorging Indonesië) naar 'onze
jongens in de Oost' en filmvoorstellingen.
Die interesseerden ons maar matig.
Waarom kijken naar surrogaat kusscenes
op het witte doek als het natuur produkt
in tastbare vorm voorhanden was Een
periode van lange, zwoele tropische ster
renachten was aangebroken en waar viel
deze pracht beter te aanschouwen dan
ergens op het stille en meestal verlaten
sloepen dek En dus zag men na afloop
van de avondactiviteiten de paartjes lang
zaam in die richting verdwijnen.
Overdag werd weer deelgenomen aan
alle sociale- en dekactiviteiten, of werd
er geluierd in de dekstoelen. Als de ene
ploeg aan tafel zat in één van de eetzalen
hield de andere de dekstoelen bezet,
zodat we meestal van een plaatsje verze
kerd waren.
De passagiersgemeenschap vormde een
afspiegeling van de vooroorlogse
Indische maatschappij, waarvan men
hoopte dat die zou weerkeren. Planters,
ambtenaren, mensen uit handel en indus
trie vormden aparte groepen, elk met
eigen belangen en interesses. Ze spra
ken wel eens over de toekomstverwach
tingen. De ouderen be schouwden de
oorlog en Japanse bezetting als een ake
lig intermez zo dat zij zo snel mogelijk wil
den vergeten. Zij hoopten de draad weer
op te nemen waar die in mei 1940 en
maart 1942 was afgebroken. En de jon
geren Die hadden geen duidelijk ant
woord. Ze hadden meestal in familie- en
kennissenkring een oud Indië-ganger met
hun verhalen gekend. Als variant op de
slogan uit het Verre Westen had tot
besluit meestal de raad geluid: 'Go East,
Young man Want daar lagen voor
ondernemende jongelui nog mogelijkhe
den waar in het benauwde kikkerland
alleen maar over gedroomd kon worden
Daar zaten ze dan Op een schip dat hen
bracht naar een land waarover de oude
ren, ondanks alle geleden ellende nog
altijd met liefde en bewondering spraken.
20
