VeMen
Bij het overlijden van Johanna Willemsen-Sterckx
A{erncAoom rni/n (Aromen
coaarommoesl iAz tacA/yaan
A/zouA aan niyn Aun/Az/jn
Aoemoet ?Ai> oercAer iocA Aesiaaa.
jfAynyeeAacAten cAtoaAen oaaA- a/
en Ateyee/'iA/ nty in (Ar/ Aer/n/iert/ty.
Zz/ iAo one Auaeye/, AtAe/a maar Anas
een toeyyeA/roAea ta&senmaar
oerAoncA'AeieA&Auiyes ooorAe/:
AterAe/yen aan Aet AteAe/yezzn.
AAhnAter een AeeAnieta/r A rye
yen..
een/AacAt/en/een/traan/.
AA'Aen aan Aten/ t/o/uAem At an mei
tnAtel eetuaiy/ Aeslaeot.
.Maar- mat AAyft ooer aan ons,
ons AAncAscA/ Aestaan
AAM oerteAt er- straAts noy-
o oer ons/oesAeeAen
Wie/ Aeert ons- cAi& oeryeYcn sa/ar
oyAuoA- AuoA te/maAten/
AAles t ons cAan aAAeen Aet AeeAen
en AeaeneA'in cAe/toeAiomsl
Onze/ oaeAers aacAers en moeeAers/
met oeel AeecAin Ann Aart,
jtAatt/AyA//(/e//e/// - aan AAtaemcAoncA/
My grandmother was a remarkable woman. She touched
many lives with her friendliness and generosity. Whenever
anyone came to visit, my grandmother loved to talk to them.
She was especially happy when you were eating her food. At
any family get together she was always the center of conver
sation while directing preparations for the meal. You never left
her house with an empty stomach, her generosity and tender
ness knew nobounds. She always remembered birthdays and
anniversaries to let you know that you were in her thoughts. In
a shrine she would burn candles for loved
ones to help them through tough times and
to pray for better times and good fortune.
She made you feel special and that you
were part of her family whether you were or
not.
I shall remember my grandmother's
strength that allowed her to endure physical
discomfort in her later years. The mental
strength that let her live through a world war
and raise six children. She was always posi
tive and made sure you were too. Whenever
things weren't going right she was the first to
offer encouragement. She wouldn't let you
give up. She made sure that you kept on
going with a positive attitude and a smile as
warm as hers.
I shall miss my grandmother, but I am
happy that she is in heaven now with friends
and family. I will always approach life with
her strength and positive outlook. I know that she will watch
over us with that smile to always guide us.
Goodbye Oma
we love you
Matthias G. Arling
25 jaar geleden maakten wij met haar kennis, ze woonde
toen in Almelo, Johanna Willemsen-Sterckx. Binnen vijf minu
ten waren Tjalie en ik er "thuis", zoals gewoonlijk bij Indische
mensen en natuurlijk mochten we niet weg voor het eten.
Waar we geen spijt van hebben gehad, in jaren niet zo lekker
gegeten!
Natuurlijk werd ze "An" voor ons, maar op de een of andere
manier had ik behoefte om haar "Oma" te noemen ofschoon
ze daar voor mij veel te jong voor was. Het was de manier
waarop ze over haar tjoetjoeks sprak, die
me herinnerde me aan mijn eigen groot
moeder. "Oma An" en ik bleven elkaar
schrijven, ook toen ze naar Amerika
Massachusetts emigreerde, naar haar
geliefde kinderen en kleinkinderen. Elke
brief van haar was een genot om te lezen,
vol verhalen over haar familie, haar doen
en laten in het Amerikaanse leven. Nooit
een klacht als het mis ging, ook niet toen
haar gezondheid achteruitging. Ze bestelde
ieder jaar stapels Indonesische briefkaarten
bij toko Moesson, iedereen in Amerika
moest aan haar land herinnerd worden
immers Dit jaar was er geen bestelling.
Net toen ik bezig was aan een lange
"bij-praat" brief, kwam het bericht van haar
overlijden, 17 januari. Wat één van haar
vele kleinzoons (An had drie zoons en twee
dochters en een groot aantal kleinkinderen
en achterkleinkinderen) als afscheid aan zijn grootmoeder
schreef - in het Engels, de taal die hij het best beheerst -
spreekt meer dan een rouwadvertentie.
Een Kind ben je
Een Moeder word je
Een Grootmoeder moet je Zijn.
En dat was Oma An.
Lilian Ducelle
5
