Op bezoek in:
foto: A.H. Damme
V.E. Brookman - Swart
Sa'dan
Pong werd door de Nederlanders gevan
gen genomen en in 1920 verbannen naar
Bandung en later naar Banda.
Op 14 juli 1951 keerde hij naar zijn
geboorteland terug en liet zich dopen tot
christen.
Hij was tot de conclusie gekomen, dat hij
de christenen had vervolgd zoals Saulus
van Tarses, die zich na zijn bekering
Paulus noemde en toen de grootste
apostel van het Christendom werd.
Ook Pong Manangka wijzigde zijn naam,
voortaan noemde hij zich Paulus Pong.
Vóór zijn graf bevindt zich een levensgro
te tau-tau van Pong, zittend op een bank.
Palawa
Het dorp Palawa is bekend om de kunst
voorwerpen en sieraden, die daar in grote
getale worden gemaakt en verkocht.
Het is een mooi, klein dorp met prachtige
huizen, waaraan men zien kon, dat er
veel zorg aan besteed was en prachtig
versierd met buffelkoppen en andere
ornamenten, ook in kleur.
Het plaatsje Sa'dan is bekend om de
prachtige geweven stoffen. De vrouwen,
die ze weven, zitten gewoon op de grond
en weven de stoffen in zo'n snel tempo,
dat het gewoon uniek is. Ze weven niet
alleen stoffen, maar ook kleden, die men
kan halveren, als ze voor de muur te
groot zijn. Iets heel aparts.
Kete Kesu
Dit dorp wordt weieens genoemd: het
dorp van de gouden kettingen. Achter het
dorp zijn de z.g. hangende graven.
Men zegt, dat het dorp óf in 1906 óf in
1926 in zijn geheel vanuit zijn vorige
plaats hiernaartoe is gedragen. Vroeger
stond het in het binnenland.
De huizen stonden op bamboe. Het was
een dorp van priesters, die de
Nederlanders veel last bezorgden.
Daarom werden ze geprest te vertrekken.
Men dreigde hen te laten verhongeren,
als ze daar in de bergen bleven wonen.
Ze begroeven hun doden ook in de rot
sen, maar eigenlijk zag men alleen kisten
staan op de rotsrichels. In dit dorp is het
voor toeristen zaak goed op hun centen
te letten, want het gebeurt vaak, dat men
geen of te weinig geld terugkrijgt. Ook
gebeurde het wel, dat een klant beschul
digd werd een voorwerp beschadigd te
hebben en werd er schadevergoeding
geëist, terwijl van beschadiging geen
sprake was. Er werd dan zelfs een soort
rechtszitting over gehouden. Prettig was
het er niet. Maar ook hier waren tau-taus
op de graven. Op één ervan was zelfs
een vrouwelijke tau-tau en op een ander
enkele tau-taus met gescheurde kleren
aan, maar gouden banden om het mid
del.
Karasik
Dit is een ceremoniedorp, voor één clan.
Het is gebouwd in 1978 door verscheide
ne families van een clan en daar werd
toen een groots ceremonieel feest voor
gegeven. De stenen menhirs vertegen
woordigden de leden van de clan, b.v.
soldaten, korporaals, enz.
Er werden 240-260 buffels geslacht, ook
vele varkens en kippen. Het vlees werd
verdeeld naar de rang van de gasten.
Het overgebleven vlees nam men mee
naar de dorpen waar het werd gedroogd
voor de consumptie. De buffels werden
verdeeld in drie categorieën. De
wit-zwartgevlekte werden beschouwd als
eersteklas vee, daarna kwamen de zwar
te en tenslotte de gewone buffels. De
familie die van heinde en ver komt, blijft
meestal tien tot veertien dagen. De gas
ten nemen als geschenk buffels mee en
net zoveel buffels als zij hebben
geschonken krijgen ze terug bij een
tegenbezoek. De geschenken worden
overhandigd vóór men de feestzaal bin
nengaat, want de cadeaus worden altijd
zorgvuldig geregistreerd. Dan gaat men
de feestzaal binnen waar men door de
familie wordt begroet en spijs en drank
krijgt aangeboden. Vervolgens wijst men
de gasten een huis aan voor hun verblijf.
Wat heel belangrijk is bij de bouw van
zo'n dorp is een soort platform: palen van
vijf tot tien meter hoog waarop een vloer
is aangebracht. Dit platform wordt
gebruikt voor de verdeling van het vlees.
De buffels worden aan de pilaren gebon
den. Maar voor dit gebeurt worden er
eerst buffelgevechten gehouden. De buf
fels, die daarbij gewond raken worden
meteen geslacht en het vlees wordt
onder de gasten verdeeld naar rangorde,
ook de bouwers, die het dorp zonder loon
helpen bouwen, krijgen hun deel.
De mensen uit andere dorpen brengen
buffels, varkens, kippen en palmwijn mee
en worden verwelkomd door een groep
dansers.
De gasten worden in de hun aangewezen
huisjes genodigd en verwend met sirih,
tabak, katjang en thee. Dan wijst men
20
