NOG EENMAAL PER BOOT NAAR DE OOST 31 Uitzicht vanaf het M.S. Faith op de Straat Sagewin ondiepte dwars van de boeg en alhoewel er in dit deel van de Indische Archipel geen 'sweet memories' van- en voor ons oud-kolonialen zijn, was het toch een genoegen om dit stuk van de Indische Tropen te zien en je te realiseren dat Nieuw-Guinea nog een praktisch onge rept stuk regenoerwoud heeft in vergelij king met de reeds aangetaste regenwou den van Borneo, Sumatra en Brazilië. Terug in Townsville droeg ik het comman do over aan de kapitein die reeds te Singapore aan boord was gekomen en aldus kwam ik vier maanden eerder dan verwacht, weer op Schiphol aan. Hoe ik even daarna in 'Tanah Ayer Kita' te Lage Zwaluwe in de Biesbosch verzeild raakte, leest u in een ander artikeltje van mij. Sampe lain kali. Pohon-Linde Als wij oud genoeg zijn om ons de terugreis naar het Moeder land van na de tweede wereldoorlog te herinneren, dan hebben wij een valse voorstelling van de eigenlijke gang van zaken. Waar het over gaat? Over het vertrek per boot vanuit Amster dam of Rotterdam. Huilende en vaarwel wuivende familieleden en vrienden. Men ging immers voor jaren naar de Oost, naar Indië, dat een eeuwigheid ver weg leek. En de vertrekkenden zelf: Die gingen vier weken van zalig nietsdoen tegemoet. Zo'n reis nog eens te maken leek voor kort een utopie. Het hui dige Indonesië is snel en gemakkelijk per vliegtuig te bereiken. En menig tour-operator voert ons aldaar van het ene luxe hotel naar het andere. Maar dat is niet wat we zoeken. We willen nog eenmaal de sfeer van tempo doeloe proeven, nog eenmaal meemaken hoe het vroeger ging. Die bepaalde oude plekjes nog eens zien, nog een keer dat bergdorpje bezoeken, nog een maal geconfronteerd worden met de plaatsen waar wij als kind speelden, als jongeman of jonge vrouw de volwassenheid zoch ten en al of niet de wreedheid van de oorlog leerden kennen en ervaren. Kortom, een pogen onze herinneringen te toetsen aan het heden. Zo groeide de gedachte een nostalgische bootreis naar het voormalige Nederlands Oost-lndië te organiseren. Nog eenmaal te reizen zoals onze ouders het deden of wij als kind, nog een maal die havens aan te doen waar de Oriënt begon en het Westen eindigde. Zo'n tocht kost echter tijd, ook al is de vaartijd door de moderne schepen met bijna een week bekort. Niet iedereen kan ongeveer acht weken uittrekken voor dit avontuur dus is het ook mogelijk om de heen- of de terugreis per vlietuig te doen. De reizigers organiseren zelf hun verblijf in Indonesië. De Scandinavian Seaways kan één van haar schepen ter beschikking stellen en dat garandeert een geriefelijke reis in comfortabele hutten, met eigen douche, toilet en airconditioning. Er zijn tevens hutten aan boord voor gehandicapten en allergie- patiënten. Medische zorg en voorzieningen zijn aanwezig. Ook voor ontspanning zijn er diverse mogelijkheden: zwembad, bio scoop en dancing. En, wat van belang is, de reis voert u langs de havens, die tijdens de oude Indië-reizen zo interessant waren. Tijdens het verblijf in Indonesië kan het schip als hotelboot die nen. Het blijft beurtelings een week in Jakarta en een week in Surabaya liggen. Het maken van dagtochten vanuit deze haven plaatsen is dus mogelijk. Bij voldoende belangstelling kan er begin 1995 gevaren worden. Bent u geïnteresseerd: Schrijft u naar: Stichting Weerzien i.o.v. t.a.v. Herman Uijlenbroek en Ans Verkuijl, De Hare 79, 8375 GH Oldemarkt. Tel.: 05615-1485.

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 1994 | | pagina 31