Te koop gevraagd
Fort Mitchell, Talang Betoetoe bij Palembang
naar Billiton te gaan, maar midden in de
start, op minder dan twee meter hoogte,
viel er een motor uit. De captain kon niet
anders doen dan ook de andere dicht te
trekken, waarna het onvermijdelijke
gebeurde, het veld was niet lang genoeg
en ondanks sterk remmen, doken we aan
het eind door de bosjes, door een aantal
loopgraven van de Japanners, en kwa
men zeer gehavend buiten het veld tot
stilstand. Geen van de crew was ernstig
gewond. Onze commandant Kapitein
Bruinier liet (in zijn wijsheid) een andere
B-25 klaarmaken en stuurde de
geschrokken crew direkt weer opnieuw
naar Billiton. Dat was het tweede toestel
van het 16 Squadron, dat verloren ging.
De bekende lange periode van bespre
kingen met de Indonesiërs volgde en de
onafhankelijkheid kwam in zicht. Maar
Nieuw-Guinea werd daarvan uitgezon
derd. Daar lag nog op het eiland Biak
onze oude derde vliegbasis, geheel
onbemand en verlaten. Ik kwam weer op
het hoofdkwartier en kreeg de opdracht
om met een kleine ploeg de 3e vliegbasis
te gaan bemannen. Onze gezinnen gin
gen ook mee, ons huisraad wat maar
weinig voorstelde, zou later door colle
ga's worden nagezonden. In 't begin
keken we daar wat raar van op, maar 't is
toch werkelijk gedaan. We hadden
immers erg veel haast om een vliegveld
in bedrijf te hebben. Met een Mitchell van
het 18e gingen we via Ambon naar Biak
en het toestel keerde de volgende dag
weer terug. Voor mij was het mijn laatste
vlucht in een B-25, een periode van ruim
vijfjaren op de grond onder zorgelijke
omstandigheden was voor mij (en voor
anderen begonnen.
(vervolg van bladzijde 10 Ibu Supiah
wat nu?)
Met wat ze van haar lievelingen kon mee
nemen vertrok ze naar Midden-Java,
bouwde van het geld dat ze nog had hok
ken.
Toen viel het gordijn voor Ibu Supiah, ik
kreeg geen contact meer met haar,
vakantiegangers die probeerden haar op
te zoeken, konden haar niet vinden, ze
woonde ver buiten de stad. Ik hoorde via-
via dat ze ziek was. Heb nog vaak aan
haar gedacht, hoe leefde ze verder, die
fantastische vrouw die zoveel van dieren
hield? Niet alleen om te knuffelen, te
pronken of als hobby, maar juist de kans
lozen, dieren die op de vuilnisbeit waren
gegooid of in de goot lagen te sterven.
Een druppel op de gloeiende plaat in een
wereld die zoveel armoede kende. Ibu
Supiah verkoos die druppel te zijn, koste
wat kost. Een mens moet het goede doen
waartoe hij, zij zich geroepen voelt toch?
In 1991 ging ik weg bij Moessonkon wei
nig meer doen, had geen contact meer.
Waarom schreef Ibu me toen niet meer?
Tot ik in december jl. een brief van haar
ontving. Ze was mijn adres kwijtgeraakt,
durfde bij niemand anders aan te klop
pen. 'Help me, ik weet niet wat ik moet
doen. Ik heb mijn huis en grond moeten
verkopen om mijzelf en mijn dieren in
leven te houden. Ik woon nu in een heel
klein huurhuis en moet een jaar huur
vooruit betalen (bespottelijke, schande
lijke regeling in Indonesië. Welke normale
sterveling kan twaalf maanden huur
ineens betalen? LD) en moet nu 1.000,-
betalen. Ik weet niet aan wie ik het moet
vragen. Ik ben bovendien erg ziek, suiker
ziekte. Kunt u me helpen?'
Natuurlijk moeten we Ibu Supiah helpen.
Kunnen we een vrouw die 40 jaar lang
onder de meest moeilijke omstandighe
den een dierenasiel overeind heeft
gehouden, zich ontfermd heeft over dui
zenden levende wezens, aan haar lot
overlaten?
Met 400 rijksdaalders is Ibu uit de brand,
d.w.z. heeft ze een onderdak. Ik heb haar
direct een bankrekening laten openen,
dat heeft ze gedaan en daarvoor heeft ze
haar bed moeten verkopen. Moesson zal
zorgen dat zij die duizend gulden zo
gauw mogelijk krijgt. Ik weet zeker dat u
wilt meehelpen, als 400 lezers de riks
storten (meer mag natuurlijk ook) is de
ergste brand geblust. Gemakshalve en
zeker om bankkosten uit te sparen kunt u
uw bijdrage storten op het
Postbankrekeningnr. van Moesson, 6685,
Prins Mauritslaan 36, 2582 LS Den Haag.
Duidelijk vermelden VOOR IBU SUPIAH.
Van alle binnengekomen bedragen zal
een specificatie in Moesson worden
opgenomen. Helpt u alstublieft? Duizend
maal dank, namens Ibu Supiah.
P.S. Mocht u in Indonesië zijn en haar wil
len bezoeken, haar adres is: M. Supiah,
Pabuaran Rt. 03/02, Purwokerto 53124,
Jawa Tengah.
(advertentie)
door verzamelaar schilderijen uit
Ned.-lndië van o.a.
G.P. Adolfs, Frits Ohl,
P.A.J. Moojen, W. v.d. Does,
Jan Frank, H. van Velthuysen,
A. Breetvelt en anderen.
Tel. 01829 -3492
36
