«M ^OEL TEnm
S POT
Indisch Bronbeek
Ons reservefonds voor moeilijks dagenl Moesson wil gesn subsidie.
Hieronder laten wij onder hartelijke dankzegging aan alle schenkers, de verant
woording volgen van de giften die zijn binnengekomen voor het reservefonds voor
Moesson over januari t/m maart 199S.
Met droefheid, maar dankbaar dat verder lijden hem bespaard is gebleven, delen
wij u mede dat op de leeftijd van 83 jaar is overleden, mijn lieve man, onze broer
en zwager
Alexander Ferdinand Wilhelm van der Smitte
G.H.J. van der Smitte-Boeckstijns
en verdere familie
25 april 1995
Wolweversgaarde 361
2542 AP Den Haag
De crematie heeft vrijdag 28 april plaatsgevonden
HOE DEZE?
PASAR MALAM IN HET ZUIDEN
GELEEN Glanerbrook 7-8-9 juli 1995
EINDHOVEN Beursgebouw 14-15-16 juli 1995
VALKENBURG Geulhal 15-16-17 september 1995
Org.: S. Ali. Rest. Sumatra Stein Tel. 046 - 333190
mij schrikken. De eerste familie, die ik in
Bandung bezocht, was de familie Gout
op de Oosteindeweg. De familie Gout
was buiten het kamp gebleven en hun
zoon Vick Gout had als KNIL-miliciën aan
de ondergrondse deelgenomen. Dit was
voor mij de eerste ontmoeting met een
gezin buiten het kamp, maar tevens reali
seerde ik mij, dat de vriendelijke
Indonesiërs van toen heel vijandig tegen
over de Nederlanders en de Indische
Nederlanders stonden. Maar ook tegen
hun eigen landgenoten en de Chinezen
niet te vergeten. Hoewel ik voor mijn
kamptijd vele Indonesische vrienden had,
werden bij mij andere gevoelens opge
wekt. De ploppors moordden en vielen
ook de vrouwenkampen aan. Er was een
gezagsvacuüm, dat de geregelde
Indonesische troepen niet aan konden en
Nederlandse troepen waren er niet.
Uiteindelijk ben ik bijna een jaar in een
Indonesisch kamp geweest in Malang.
Een bevrijding hebben mijn generatiege
noten dan ook niet gehad zoals onze
landgenoten in Holland. Het is niet ver
standig er een competitie van te maken
met de vraag: welke oorlog was erger.
Mijn gevoel zegt mij dat er veel meer
aandacht wordt besteed aan de oorlog in
Europa. Misschien komt dit ook omdat de
mensen uit het voormalige Nederlands-
Indië te bescheiden zijn. Elk jaar in mei
komen er ogenschijnlijk in Nederland ver
zetshelden bij en nog meer dagboeken.
Naarmate de tijd vordert, denk je dat
steeds minder personen de oorlog heb
ben meegemaakt, maar dat gevoel krijg
ik niet. En wanneer je na vijftig jaar van je
eigen koningin verneemt in haar toe
spraak in Israël, dat Nederland de mees
te SS'ers heeft geleverd, dan schaam ik
mij. Want wie zijn neus schendt, schendt
zijn aangezicht. Dit moeten wij maar
gauw vergeten. Soeda ja al! Die arme
koningin.
Theo Kappers, Amstelveen
Hierbij neem ik de vrijheid u te wijzen op
een onjuistheid in het artikel 'Indonesië,
tanah air' in uw blad van vorige maand.
Het betreft de passage inzake Indisch
Bronbeek, alwaar in de bersiaptijd meer
dan 200 KNIL-militairen, vrouwen en kin
deren zouden zijn vermoord. In werkelijk
heid zijn het er circa 25 geweest, de rest
van de Bronbeek-bevolking was eerder
geëvacueerd na voortdurende bedreigin
gen van de pemoeda's uit de naast
Bronbeek gelegen beruchte kampong
Soekadjadi. De juiste feiten kunt u vinden
in het boek Bersiap in Bandoeng van
mevrouw Van Delden en in het verslag
dat ik destijds geschreven heb, Woelige
Het wil voortbestaan aiieen ais u dat wilt. Met uw steun poekelen wij teroes!
Mw. F.J. Aveling 50,-; W. Boverhof 100,-; A. Burg 20,-; Prof.dr. G. Bras
25,-; Mw. C.H. Davies 10,-; S.J. Deetman 25,-; Mw. M.D. Hanegraaf-
Mannot 20,-; Mw. T. Heegman 10,-; W. Hogesteyn 25,-; Mw. T. Heijman
10,-; P. Lens 10,-; Hr. McNaughton 200,-; Mw. v.d. Meermohr 30,-;
W. Schoenmaker 10,-; Mej. L.E.V. Simao 10,-; E. Walter Musper 20,-;
Mw. Ch. Wensel ƒ10,-.
Totaal ontvangen voor Poekoel Teroes: 585,
Totaal ontvangen voor Bruine Bus: 1.578,70
Verklarend woordenboek van de Nederlandse politiek:
Kasar, bn. (Indonesisch), In: "Het optreden van Pronk was kasar". (WD-leider
Bolkenstein naar aanleiding van de wens van minister Pronk van ontwikkelings
samenwerking om een Indonesië-debat te organiseren). Betekent: Niet senang.
(Uit: NRC Handelsblad 27 januari 1995)
dagen na de Japanse bezetting. Wat dit
laatste verhaal betreft, dat heb ik in 1988
geschreven voor mijn kinderen.
A L. Orth, Diemen
7
